"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Ουρλιάζοντας με τα δόντια κρυμμένα...

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Μην τρέφουμε αυταπάτες, ιδιαίτερα εσείς που γράφετε στα κοινωνικά δίκτυα και φαντασιώνεστε εξεγέρσεις. Όσο στα Μεσόγεια υπάρχουν αυθαίρετα, όσο οι παραλίες είναι σπαρμένες με εξοχικά και όσο οι τράπεζες μαζεύουν γραμμάτια για αυτοκίνητα, η κοινωνία θα διαμαρτύρεται μέχρι ενός συγκεκριμένου ορίου. Και πάντα αυτός που ξοφλάει το δάνειό του θα είναι έτοιμος να συγκρατήσει εκείνον που μόλις τώρα αρχίζει να πληρώνει. 

 Η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Βόρεια Αφρική (αν και στην πραγματικότητα εκεί ανήκει) επειδή αισθανόμαστε ότι αυτά που θα κερδίσουμε είναι σαφώς λιγότερα από εκείνα που θα χάσουμε. Άλλωστε αυτό που φωνάζουμε στις πορείες δεν τολμάμε να το πούμε και διά της ψήφου. Κάπως έτσι, λοιπόν, συμπεριφερόμαστε σαν τα σκυλιά που ουρλιάζουν προς το φεγγάρι, αλλά κρατούν τα δόντια μέσα στο στόμα.

Χαλαρώσετε. Το καθεστώς δεν καταρρέει, το όνειρο της ευημερίας θα παραμείνει ζωντανό, η χώρα θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και χωρίς εμάς. Αυτό που καταρρέει είναι οι τιμές. Λοιπόν έχω ωραίο ρεπορτάζ από το ταξίδι Παμπούκη στο Κατάρ με σκοπό το σπρώξιμο του Ελληνικού.  

Είναι πόρνη η σημειολογία. Θα μπορούσε, ρε παιδί μου, η πώληση των ασημικών να ξεκινήσει από κάτι άλλο, ει δυνατόν από τα Τουρκοβούνια. Αλλά αρχίζει από το Ελληνικό, ρε γαμώτο. Όπως με πληροφορεί άνθρωπος που βρέθηκε στις συζητήσεις με τον εμίρη, τον πρωθυπουργό και τους άλλους με τις κελεμπίες, το κλίμα ήταν όντως καλό. Και γιατί να μην είναι; Έχω ακούσει τα καλύτερα για το διαπραγματευτικό team της ελληνικής πλευράς. Δεν θα σας πω ονόματα γιατί δεν θα τα αναγνωρίσετε. Όμως όσα δοντάκια κι αν δείξαμε στους Άραβες, εκείνοι μας δείχνουν ένα ωραίο χαμόγελο, ελαφρώς ειρωνικό. Δεν ξέρω τι θα διαβάσετε στις εφημερίδες, εγώ θα σας πω τι πραγματικά έγινε εκεί.  

Οι Άραβες μας είπαν ότι μέχρι τον Ιούνιο θα έχουν έτοιμη την πρότασή τους για το Ελληνικό. Και εμμέσως πλην σαφώς σημείωσαν ότι περιμένουν πρώτα να δουν σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η χώρα και μετά θα πάρουν οριστικές αποφάσεις. Κοινώς, αν εμείς εδώ έχουμε τινάξει τα πέταλα ή την ανθισμένη αμυγδαλιά, οι του Κατάρ δεν θα ρίξουν ευρώ ούτε σε αυτόματο πωλητή. Αυτό που θα ήθελαν να δουν είναι την Ευρώπη να στηρίζει εμπράκτως την Ελλάδα και μας είπαν ότι και οι ίδιοι θα παρακολουθήσουν με τεράστιο ενδιαφέρον τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου. Μετά ως αποστολή μαζέψαμε τα πράγματά μας και επιστρέψαμε στη δοκιμαζόμενη πατρίδα μας.

Μια άλλη ιδέα που μου ήρθε τώρα αυθορμήτως είναι να μετατρέψουμε τη χώρα σε πολυτελές άσυλο αράβων φίλων μας, που τώρα σιγά σιγά αρχίζουν και τα μαζεύουν αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο. Του κερατά, ο Μουμπάρακ είναι πλουσιότερος του Bill Gates, ο Αλί της Τυνησίας μπορεί μόνος του να αγοράσει το Ελληνικό. Ο δε Καντάφι, έτσι και τον καλμάρεις λίγο, ξέρεις τι ωραία θα περάσει έτσι και του στήσεις το τσαντίρι στον Σχοινιά; 

Και με την ευκαιρία, μια και έχουμε να κάνουμε με δικούς μας ανθρώπους, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει για ποιο λόγο τα καθάρματα στη Λατινική Αμερική ήταν δικτάτορες, ενώ οι αλήτες της δικής μας περιοχής αποκαλούνται «ηγέτες»; Αχ, ρε Ανδρέα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: