Της Μάρθας Καϊτανίδη
Τυχαίο; Απόρροια της οικονοµικής κρίσης;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Πριν από λίγες εβδοµάδες οι διανοµείς φαγητού άρχισαν να λειτουργούν µε τεφτέρι (όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη). Υπεύθυνος αλυσίδας µπέργκερ διαπιστώνει πως αυξάνονται καθηµερινά τα αιτήµατα πελατών για παραγγελίες επί πιστώσει… Κάποιοι από αυτούς λένε πως ξέχασαν την πιστωτική τους κάρτα στο γραφείο. Αλλοι πως ξέµειναν και ότι αύριο (15 ή 1η του µηνός) πληρώνονται.
Υπάρχουν και εκείνες οι περιπτώσεις που δεν δίνουν εξηγήσεις απλώς ρωτούν εάν µπορούν να ανοίξουν λογαριασµό και να εξοφλήσουν αύριο, µεθαύριο ή την άλλη εβδοµάδα τη σαλάτα και το σάντουιτς που παρήγγειλαν για βραδινό.
Τον απασχολεί το θέµα, δεν σκέφτεται όµως να σταµατήσει το τεφτέρι. Λέει πως στην αντίθετη περίπτωση θα χάσει τη µόνιµη πελατεία του. Πως θα διώξει εκείνους που θέλουν να δοκιµάσουν το µενού. Το ίδιο πιστεύει και ο ψιλικατζής της γωνίας. Εχει και αυτός το µπλοκάκι του δίπλα από την ταµειακή. Ο Γιώργος, ο Κώστας, η Ελένη… από τα γειτονικά διαµερίσµατα του έχουν εκµυστηρευτεί τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν. Ετσι τους προµηθεύει µε τσιγάρα και σοκολάτες για τα παιδιά. Δεν νιώθει ανασφάλεια ξέρει πως θα πληρωθεί σύντοµα.
Αίσθηση έκαναν και οι ευκολίες καταστήµατος επίπλων. Πελάτες, χωρίς ρευστό, ζήτησαν να καταφύγουν στη γνωστή πια πρακτική των δόσεων µέσω πιστωτικής. Κι όµως, ο ιδιοκτήτης δεν το δέχτηκε όχι τις δόσεις, αλλά την πιστωτική. Επέλεξε να τους κάνει γενναίες ευκολίες (8 δόσεις, παρακαλώ!) χωρίς να µεσολαβήσουν τράπεζες. Τους συµβούλεψε να κρατήσουν την πιστωτική για µία δύσκολη ώρα… Δεν έχει άδικο: στις δόσεις καταφεύγουν οι ιδιωτικές κλινικές, ακόµη και οι γιατροί για να δελεάσουν τους ασθενείς.
Οι νεώτεροι γνώρισαν το τεφτέρι µέσα από τις ελληνικές ταινίες. Οι παλαιότεροι ανακαλούν τις αναµνήσεις των παιδικών τους χρόνων. Το 2010 µας βρίσκει χρεωµένους ανεξαρτήτως ηλικίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου