Αλυτα προβλήματα, σάπιες λύσεις...

Γράφει ο Μιχ. Κουβάτσος

∆ιανύουµε τις τελευταίες μερες του έτους 2010… και αναµένεται η έλευση του νέου έτους 2011 που, παρά τις ελπίδες και ευχές όλων των λαών του κόσµου, δεν προοιωνίζεται ότι θα είναι αίσιο και ευτυχές για τους πολλούς ανθρώπους. Το απερχόµενο έτος (2010) θα παραδώσει τη σκυτάλη στο 2011 µε πλειάδα σοβαρών προβληµάτων, ευρισκοµένων σε εκκρεµότητα από τους προηγούµενους αιώνες… και οι εκτιµήσεις όλων των αρµοδίων, ακόµη και των πλέον αισιόδοξων, για την επίλυση των σοβαρών αυτών προβληµάτων που απασχολούν τους λαούς του κόσµου και τη χώρα µας είναι απογοητευτικές, έως αρνητικές, λόγω της (από διετίας) υφισταµένης διεθνούς οικονοµικοπιστωτικής κρίσης, η διάρκεια της οποίας δεν µπορεί ακόµη να καθοριστεί χρονικά... και η λιτότητα συνεχίζεται… 

Τα προβλήµατα αυτά είναι η οικονοµία (πρωτογενές) και τα δευτερογενή παράγωγα αυτής είναι η ανεργία, η έξαρση της εγκληµατικότητας, της χρήσης ναρκωτικών και της πορνείας µε ραγδαία µετάδοση των αφροδισίων νοσηµάτων (κυρίως του AIDS) και µε θύµατα (θάνατος, φυλακίσεις, νοσηλεία θεραπείας) περισσότερο τους νέους. Σ’ όλα αυτά προστίθενται η πείνα και τα ψυχικά νοσήµατα που οδηγούν και σε αυτοκτονίες. 

Ελλείψει χώρου θα αναφερθούµε µόνο στην ανεργία, που απασχόλησε (και απασχολεί) διαχρονικά (επί αιώνες) την ανθρωπότητα... και στις ηµέρες µας το ποσοστό των ανέργων είναι διψήφιος αριθµός επί τοις %. 

Κρίνω σκόπιµο να παραθέσω τις προφητείες ενός µεγάλου προφήτη, εκ των τεσσάρων µεγάλων της Παλαιάς ∆ιαθήκης, του Ιεζεκιήλ, που έζησε γύρω στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. στη Βαβυλώνα και τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην αιχµαλωσία όπου και έγραφε τις προφητείες του, που βρίσκονται στην Παλαιά ∆ιαθήκη:

“Κάτι σάπιο υπάρχει όταν ο λαός υποφέρει για ψωµί, ρούχα και στέγη, ενώ περιβάλλεται από αφθονία αυτών των αγαθών. Κάτι σάπιο υπάρχει όταν το ένα τέταρτο (1/4) των εργατών µας µένουν άνεργοι. Κάτι σάπιο υπάρχει όταν αυτοί που καλλιεργούν το µπαµπάκι δεν έχουν ρούχα ή στρώµα. Κάτι σάπιο υπάρχει όταν αυτοί που χτίζουν τα σπίτια δεν έχουν ούτε ένα καλύβι (δικό τους) για να µείνουν”.  

Ο κορυφαίος γάλλος συγγραφέας Β. Ουγκό έγραψε, µεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου του “Οι άθλιοι” – έχει αποκληθεί ως το “Κοινωνικό Ευαγγέλιο” –, την παραµονή της Πρωτοχρονιάς του 1862, και τα πιο κάτω:

“Οσο καιρό θα µένουν άλυτα τα τρία προβλήµατα του αιώνα (19ου): ο ξεπεσµός του άντρα µε την ανεργία, η εξαχρείωση της γυναίκας µε την πείνα, το µαράγκιασµα (µαράζωµα) του παιδιού µε την αµάθεια. Οσο καιρό θα υφίστανται ορισµένα στρώµατα (ανθρώπων), κοινωνική ασφυξία… Με άλλα λόγια κι ακόµη γενικότερα, όσο θα σέρνεται στον κόσµο η αµορφωσιά και η ανέχεια, βιβλία σαν τούτο εδώ µπορεί να µην είναι περιττά”.

Εχουν παρέλθει από τότε πάρα πολλά χρόνια, στο διάστηµα των οποίων συνέβησαν πολλά κοσµοϊστορικά γεγονότα.

Οι επιστήµες, οι τέχνες και η τεχνολογία προόδευσαν… και οι άνθρωποι ήδη εξερευνούν το ∆ιάστηµα, αλλά τα τρία προβλήµατα του 19ου αιώνα, που επισηµαίνει ο Β. Ουγκό στο βιβλίο του, και τα αγαθά που στερούνται οι λαοί (τρόφιµα, νερό, φάρµακα, ιµατισµός, υπόδηση, στέγη κ.ά.) παραµένουν ακόµη άλυτα.