"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Κίνα: Εξπρές ανάπτυξης και... δυστυχίας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ

H Κίνα ευημερεί, αλλά οι Κινέζοι δυστυχούν! Η φετινή έκθεση της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών απομυθοποιεί πλήρως το «κινεζικό θαύμα των αριθμών», κρούοντας ταυτόχρονα τον κώδωνα του κινδύνου και στην πολιτική ηγεσία (Χου Τζιντάο, Ουέν Τζιαμπάο) για τις οικονομικές της επιλογές.

«Οι Κινέζοι είναι πιο δυστυχισμένοι από το 2006 και μετά με τη ζωή τους, ιδίως στις κωμοπόλεις και τις αγροτικές περιοχές», αποφαίνεται το λεγόμενο «Μπλε Βιβλίο της Κινεζικής Κοινωνίας» για το 2010. Ο λαός της Κίνας ανησυχεί για την ακρίβεια (σ.σ.: ναι, ακόμη και στην Κίνα ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 5%, πλήττοντας τα ισχνά λαϊκά εισοδήματα) αλλά και για το μέλλον των παιδιών του.

Ο βίαιος κοινωνικός μετασχηματισμός της χώρας από αγροτική σε βιομηχανική κοινωνία συνοδεύεται από «ωδίνες» πιθανής κοινωνικής σύγκρουσης. Εκατομμύρια αγρότες εγκαταλείπουν τα χωράφια τους για να γίνουν φτηνοί εργάτες στις πόλεις, γεγονός που αυξάνει τον ρυθμό ανισοκατανομής του πλούτου. Ετσι μπορεί να συμβεί το παράδοξο σε λίγα χρόνια: η Κίνα να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως πρώτη παγκόσμια οικονομική δύναμη, αλλά με μια κοινωνία ισοπεδωμένη κι έτοιμη να τα τινάξει από την εντατικοποίηση.

Στην έρευνα που διεξήγαγε σε 7 μεγάλες και 7 μικρότερες πόλεις, η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών διαπίστωσε ότι οι πολίτες ανησυχούν τόσο για την καθημερινότητά τους (δουλειά, κοινωνική ασφάλιση, ελεύθερος χρόνος) όσο και για τα θέματα υψηλής πολιτικής, με τον τρόπο που τα χειρίζεται η κυβέρνηση (οικονομία, κοινωνική πολιτική, διεθνείς σχέσεις).

Μολονότι οι Κινέζοι εργαζόμενοι εξακολουθούν να βλέπουν με το κιάλι την (έστω καταρρέουσα?) αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων (μόλις 6.800 δολάρια κατά κεφαλήν ΑΕΠ), βιώνουν ήδη «ασθένειες» του καπιταλιστικού συστήματος. Το άλμα 7,7% στις τιμές των ακινήτων τον προηγούμενο μήνα προδιαθέτει ακόμη και για σκάσιμο κινεζικής «φούσκας» σε αυτόν τον τομέα. Οι ψυχραιμότεροι κάνουν έκκληση να δοθούν γενναίες αυξήσεις στους εργαζομένους, ώστε να ανταποκριθούν στην αύξηση των τιμών και να αυξήσουν την ιδιωτική κατανάλωση. Χρειάστηκε φέτος να αυτοκτονήσουν 10 εργάτες στη Foxconn (ταϊβανέζικος όμιλος που κατασκευάζει είδη των Apple, Nokia και Sony) για να αυξηθεί ο βασικός μισθός από 1.200 σε 2.000 γουάν (δηλαδή από 176 σε 293 δολάρια τον μήνα).

Η γενικευμένη εργασιακή αναταραχή ανάγκασε τις διοικήσεις να δώσουν αυξήσεις στα εργοστάσια της Honda, της Hyundai κ.α., ενώ ακόμη και ο πρωθυπουργός Τζιαμπάο υποσχέθηκε πως η κυβέρνηση θα δει ευνοϊκότερα τα εργατικά αιτήματα. Διαφορετικά δεν βγαίνει η εξίσωση: αν για να διατηρηθούν οι αλματώδεις ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας (9,1% το 2009) χρειαστεί να εξοντωθεί το εργατικό της δυναμικό, τότε το Πεκίνο θα πρέπει να αυξήσει τους μισθούς και τα επιτόκια, ακόμη και σε βάρος της περίφημης «ανταγωνιστικότητας» των κινεζικών προϊόντων.

ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΕΚΡΗΞΗ
Την πρώτη «ασπιρίνη» για τον πληθωρισμό χορήγησε η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας, αυξάνοντας τα επιτόκια ύστερα από μια τριετία. Το κινεζικό καθεστώς φοβάται ότι η ακρίβεια σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα κοινωνικής έκρηξης, σε ένα ήδη φορτισμένο εργασιακό περιβάλλον. Γι' αυτό πάτησε ελαφρά φρένο στην αχαλίνωτη ανάπτυξη, χωρίς βέβαια να ανατιμήσει σημαντικά το γουάν, όπως θέλει ο Ομπάμα.

ΕΤΡΩΓΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΛΥΘΟΥΝ!
Εργάτες - σκλάβοι σε συνθήκες... Αουσβιτς

Καζάνι δίχως πάτο αποδεικνύεται η εργασιακή κόλαση της Κίνας. Η εφημερίδα Global Times αποκάλυψε ότι τουλάχιστον 11 άτομα με ειδικές ανάγκες ζούσαν σαν σκλάβοι ναζιστικών στρατοπέδων, σε εργοστάσιο με υλικά κατασκευών της επαρχίας Σιτσουάν. Τους είχε «πουλήσει» στον εργοστασιάρχη Λι Σινγκλίν ένας δουλέμπορος ονόματι Ζενγκ Λινγκουάν, διευθυντής του... φιλανθρωπικού ιδρύματος «Υπηρεσία Υιοθεσίας Επαιτών του Κουξιάν».

Ο Λινγκουάν έπαιρνε εφάπαξ 1.350 δολάρια το κεφάλι κι επιπλέον 300 γουάν τον μήνα (περίπου 35 δολάρια) για κάθε τέτοιο «εργαζόμενο».

Τα δύστυχα πλάσματα διαβιούσαν όπως στο Αουσβιτς. Δούλευαν νυχθημερόν απλήρωτοι, έτρωγαν μαζί με τα σκυλιά, δεν άλλαζαν ρούχα και ορισμένοι είχαν χρόνια να πλυθούν. Κάποιος που προσπάθησε να δραπετεύσει δυο φορές ξυλοκοπήθηκε άγρια. Η κινεζική αστυνομία συνέλαβε τον δουλέμπορο και αναζητεί τον εργοστασιάρχη, ενώ η τοπική κομματική οργάνωση διέταξε «έρευνα για το ανησυχητικό φαινόμενο». Το 2007 εκατοντάδες άνθρωποι βρέθηκαν να δουλεύουν σαν σκλάβοι σε εργοστάσιο τούβλων στην επαρχία Σανσί.

ΕΘΝΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: