Λίγα λόγια για την Αγάπη..

Απο τον 16χρονο μαθητή ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΩΛΙΚΗ

«Σειρήνες συναισθημάτων»

Μια λέξη. Πέντε γράμματα. Είσαι δυστυχής άμα δεν το νιώσεις. Είσαι ευτυχής εάν το νιώσεις. Μοιάζει, φαίνεται , σαν μια συνάρτηση ανάμεσα στον έρωτα και το πάθος. Με αυτή απολαμβάνεις , συμπαραστέκεσαι ,διασκεδάζεις, δίνεις και πολύχρωμα και πολυδύναμα νιώθεις κάποιον δίπλα σου «σαν το άλλο σου μισό». Είναι η αγάπη. Σύνολο καθορισμένων αισθημάτων και αόριστων σκέψεων.

Αγάπη εστί ένας ουρανός που πότε βρέχει , πότε χιονίζει και πότε είναι καταγάλανος και λαμπερός. Είναι ένας λεπτός σπάγκος που αν δεν τον χειριστείς σωστά κάποια στιγμή θα τεντωθεί και θα σπάσει.

Δεν έχεις λόγο που αγαπάς. Και αυτό είναι που σε μαγεύει. Σε μαγεύει να ζωγραφίσεις την ομορφιά της ζωής .Γιατί αυτό που λέμε αγάπη είναι ένα έργο τέχνης. Υπάρχουν καλλιτέχνες όλων των ειδών. Οι καλλιτέχνες της αγάπης όμως χρησιμοποιούν τα εργαλεία τους για να εκφράσουν το ανέκφραστο. Χωρίς πινέλο, αποτυπώνουν τη ζωή με τα πιο ζωηρά χρώματα. Χωρίς σμίλη, χαράζουν τη μαγεία της ύπαρξης. Χωρίς κλίμακα, δημιουργούν μουσική για όλους μας. Χωρίς καμία χορογραφία , μπαίνουν στο χορό της ζωής. Μια τέχνη που όλη μπορούν να μάθουν αν τους έρθει μία και μοναδική σταγόνα από τον ουρανό που θα πέσει στο ποτήρι της ζωής για να μειώσει την πίκρα της.

Αγάπα . Μπορεί να έρθει μια μικρή βροχή . Δεν πειράζει. Θα μάθεις. Και αν είναι απλά μια μπόρα με μικρή διάρκεια πάλι δεν πειράζει καθώς ο προσωρινός αποχωρισμός δυναμώνει τα μεγάλα αισθήματα και σβήνει τα μικρά απαράλλακτα, όπως ο αέρας δυναμώνει τη φωτιά και σβήνει το κερί..

Αγάπα αληθινά όμως . Όπως οι δροσοσταλίδες αγαπούν τ’ αεράκι, όπως οι μητέρες αγαπούν το πρωτότοκο τους, όπως η μνήμη αγαπά πρόσωπα απ’ το παρελθόν, όπως η παλίρροια το φεγγάρι, όπως οι άγγελοι αγαπούν τους αγνούς στην καρδιά και όπως η θάλασσα αγαπάει την άμμο.

Πρόσεχε όμως .Αυτό απαιτεί προσπάθεια. Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει από φυσικό θάνατο. Πεθαίνει όμως από αδιαφορία και εγκατάλειψη. Πεθαίνει όταν τη θεωρήσουμε δεδομένη. Πράγματα που παραλείπουμε και αγνοούμε είναι συχνά πιο επικίνδυνα από τα λάθη που κάνουμε. Τελικά , θα έλεγα, η αγάπη πεθαίνει από κόπωση και πλήξη, από έλλειψη φροντίδας και στοργής.

Πρόσεχε! Μην την σκοτώσεις ! Ανανέωσε την όπως εσύ το νιώθεις!

Και θα μας πει ό Somerset Maugham : «Η μεγαλύτερη τραγωδία της ζωής δεν είναι ότι πεθαίνουν οι άνθρωποι, αλλά ότι παύουν ν’ αγαπούν». Ίσως φθείρονται, αναλώνονται και καταναλώνονται σε αυτό το άγχος της ρουτίνας, αυτόν τον μέγα ρυπαντή της αγάπης. Μην αφήνεις τίποτα να ανεβαίνει πιο πάνω από τα σκαλιά της αγάπης και της υγείας σου γιατί μετά δεν θα μπορείς ούτε να τα ανέβεις.

Είναι μεγάλη η δύναμη της αγάπης. Σαν να σε αλλάζει ριζικά. Δεν ξέρω , νιώθεις σαν να έχεις ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και δεν χρειάζεσαι την «Χαβάη της ηρεμίας». Είσαι απλά γεμάτος . Γεμάτος σκέψεις , όνειρα, συναισθήματα , στόχους , ευτυχία και ψυχική υγεία και ευμάρεια.

Μην αγαπάς κάποιον επειδή είναι όμορφος , αγάπησε τον επειδή θα είναι όμορφα όταν τον αγαπάς. Αλήθεια σου λέω , θα αλλάξει η ζωή σου . Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο. Ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα. Προσφέρεται ακόμα κι’ όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν . Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί απλά έτσι το νιώθουμε.

Αγάπα και σύ και μην ξεχνάς για να έχεις απόλυτο έλεγχο στο σώμα σου και τη ζωή σου απαιτούνται τρία πράγματα, ένας στόχος, ένα όνειρο και μία αγάπη…