The Guardian
Ο λιθοβολισμός λαμβάνει χώρα στις σκοτεινότερες εσοχές της ζωής στο Ιράν, σε περιοχές της επαρχίας, όπου ο πληθυσμός είναι πιο συντηρητικός και όπου δεν υπάρχουν ΜΜΕ.
Σπάνια πραγματοποιείται δημοσίως και πολύ συχνά το θύμα αυτής της βάρβαρης μορφής θανατικής ποινής αποκηρύσσεται από τα παιδιά του με το αιτιολογικό ότι το έγκλημα -μοιχεία ή ομοφυλοφιλία- κηλιδώνει την οικογενειακή τιμή...
Ο θάνατος επέρχεται με αφάνταστα σκληρό τρόπο... Ομως δεν μπορεί να τύχει απόρριψης ως τοπικό έθιμο απομονωμένων χωριών, αφού αυτή η τιμωρία περιλαμβάνεται στον ποινικό κώδικα του Ιράν και το Ανώτατο Καθοδηγητικό Συμβούλιο τηρεί σιγή για το θέμα. Το ίδιο το Κοινοβούλιο υπερψήφισε πέρσι την απάλειψη του σχετικού άρθρου, όμως τίποτε δεν συνέβη. Σε αντίθεση με άλλες εκφάνσεις της ιρανικής ζωής, όπου η διεθνής κοινή γνώμη δεν έχει βάρος, η Ισλαμική Δημοκρατία θορυβείται από τη διεθνή προσοχή που προσελκύουν οι λιθοβολισμοί. Η δημοσιότητα κάνει τη διαφορά...
Το ηθικό δίδαγμα της Ιστορίας είναι ότι το Ιράν, που έχει υπογράψει τη Διεθνή Διακήρυξη Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, πρέπει να τίθεται προκλητικά προ των ευθυνών του κάθε φορά που η πραγματοποίηση ενός λιθοβολισμού επαπειλείται, μέχρι να εξαναγκαστεί να απαλείψει την ποινή αυτή από τον ποινικό του κώδικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου