Του ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΚΤΕΝΑ
Σήμερα Παρασκευή η Ξένια θα πρέπει να καταθέσει το μηχανογραφικό της. Εχει αρκετά μόρια από τις Πανελλαδικές, μπορεί να μπει σε ένα παράξενο ΤΕΙ κάπου στην Ηπειρο, που διδάσκουν κάτι που δεν ξέρει τι σημαίνει.
Η ΞΕΝΙΑ ΜΕΤΡΑ και ξαναμετρά τους πόντους, τους βαθμούς, τα μόρια, τα κουκιά, τα σκύβαλα, τα όστρακα, κρατά τις περσινές βάσεις στο χέρι, υπολογίζει με στατιστική την πτώση, την άνοδο, τη σύγκλιση και κάνει ένα σκαρίφημα ονειρικό. «Αν μπω στην Ηπειρο, θα μπορώ να έρχομαι Αθήνα με το λεωφορείο. Αν μπω στη Χίο, είναι πιο δύσκολα, στην Κρήτη έχω μια φίλη, στην Πελοπόννησο είναι καλά, δύο ώρες δρόμος, φοβάμαι την Αλεξανδρούπολη, δεν θέλω τη Λάρισα, εκεί είναι βλάχοι, έτσι τουλάχιστον νομίζω».
Η Ξένια σχεδιάζει σε χάρτη, μετρά χιλιόμετρα, η μάνα της μετρά τα κατοστάρικα που πρέπει να βάλει στην άκρη, ο πατέρας μετρά κι αυτός τα χρόνια που απομένουν να σπουδάσει το δεύτερο παιδί, τη σύνταξη που τώρα κλότσησε στο χρόνο μακριά, το σπίτι στο χωριό που μάλλον ποτέ δεν θα προλάβει.
ΟΛΟΙ ΜΕΤΡΟΥΝ κι υπολογίζουν και ζητούν συμβουλές, πού τα νοίκια είναι φθηνά, πού τα πανεπιστήμια σαθρά, πού, ίσως, δεν χρειάζεται καν να πας παρά μόνο σε εξετάσεις. Η Ξένια θα κάνει δήλωση, πού θα σπουδάσει, τι, πόσο και πότε, κι όμως τίποτε από όλα αυτά δεν την ακουμπά, είναι 18 χρονών (σχεδόν) και ήδη μετρά σαν γέρος τα… ένσημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου