Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ενα πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία του εργατικού κινήματος στη Γερμανία συνέβη τις ημέρες αυτές. Για πρώτη φορά, το συνδικάτο εργατών μετάλλου IG Metal κατεβαίνει στις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία χωρίς να έχει αξιώσεις για αυξήσεις μισθών.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο συνδικάτο εργατών στον κόσμο, με πάνω από τρία εκατομμύρια μέλη, κυρίως εργάτες της βαριάς βιομηχανίας στη Γερμανία. Το συνδικάτο εργατών μετάλλου δηλώνει ότι σε αυτόν τον διαπραγματευτικό γύρο δεν θα ζητήσει για τα μέλη του αυξήσεις, αλλά την εξασφάλιση από την κυβέρνηση και τους εργοδότες των θέσεων εργασίας. Αυτό είναι το βασικό τους αίτημα και όχι οι μισθολογικές αυξήσεις. Οι ηγέτες του συνδικάτου υποστηρίζουν ότι σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, το πρώτο πράγμα που έχει σημασία είναι να υπάρχει δουλειά. Ολα αυτά, τη στιγμή που η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία, και ειδικότερα στην Opel, δεν έχει ξεπεραστεί οριστικά και καθώς η General Motors -στην οποία και ανήκει η Opel- ανακοινώνει νέα σχέδια σχετικά με περικοπές θέσεων απασχόλησης στα τρία μεγάλα εργοστάσια που υπάρχουν στη Γερμανία.
Οι γερμανικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας, καθήλωσαν τους μισθούς για τουλάχιστον οκτώ χρόνια. Και ο στόχος επιτεύχθηκε. Οι χαμηλοί μισθοί αύξησαν την ανταγωνιστικότητα και η Γερμανία συνεχίζει να είναι μαζί με την Κίνα στην κορυφή των εξαγωγικών χωρών στον κόσμο. Από την άλλη, σε συνεχείς προειδοποιητικές απεργίες κατεβαίνουν τις ημέρες αυτές οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα στη Γερμανία. Ζητούν αυξήσεις ύψους 5%, ενώ η κυβέρνηση δηλώνει ότι τα ταμεία είναι άδεια και η δημοσιονομική της πολιτική δεν επιτρέπει να δοθούν αυξήσεις σε τέτοιο ύψος.
Οπως παραδοσιακά γίνεται στη Γερμανία, οι απεργίες δεν παραλύουν τη χώρα. Τα συνδικάτα επιλέγουν, κυκλικά, κρατίδια, στα οποία και πραγματοποιούνται οι απεργίες. Αλλες μέρες γίνεται απεργία στο κρατίδιο του Βερολίνου, άλλες στη Βαυαρία και άλλες στην Ανατολική Γερμανία. Η τακτική αυτή κλιμακώνεται, αλλά σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει απεργία που να περιλαμβάνει ολόκληρη τη Γερμανία, και αυτό για να μην απειλείται η κοινωνική ειρήνη και υπάρξουν έντονες αντιπαραθέσεις. Στο διάστημα αυτό κατέβηκαν σε απεργία και οι υπάλληλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στο Βερολίνο, ανάμεσά τους και στις δημόσιες συγκοινωνίες. Ομως και εδώ οι απεργίες δεν γίνονται με τη μορφή που τις γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Οταν λένε «σήμερα απεργεί το μετρό στο Βερολίνο», αυτό σημαίνει ότι τα τρένα δεν περνούν με ρυθμό ανά τρία λεπτά από κάθε σταθμό, όπως είναι το σύνηθες, αλλά περίπου ανά τέταρτο.
Η κυβέρνηση με σκληρές περικοπές στον δημόσιο τομέα προσπαθεί να «μαζέψει» το δημοσιονομικό έλλειμμά της, που για πρώτη φορά θα φθάσει το 6,5% του ΑΕΠ. Ενας από τους λόγους είναι τα δισ. ευρώ που διατέθηκαν για τη σωτηρία των τραπεζών, αλλά και τη στήριξη της γερμανικής οικονομίας μέσω έργων υποδομής. Τώρα, με τη σειρά τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι της χώρας ζητούν και αυτοί να δουν έμπρακτα το πώς μπορεί να τους βοηθήσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου