Ο Αλέξης Τσίπρας, ως μερακλής μεταπασόκος, σημειολογεί με εγκαίνια
μεγάλων οπών το περιεχόμενο της πολιτικής ιδεολογίας και της πρακτικής
του
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Oύτε βδομάδα δεν έχει περάσει από το μεγάλο πάρτι της τελετής
παράδοσης της σήραγγας των Τεμπών και του τμήματος Μαλιακός - Κλειδί του
αυτοκινητοδρόμου ΠΑΘΕ (Πάτρα - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Εύζωνοι). Εκεί ο
μνημονιοσχίστης πρωθυπουργός μας μετέτρεψε ολάκερο τούνελ σε ντίσκο, του
έβαλε φωτορυθμικά, κέρασε τυροπιτάκια κι άλλα μπουφεδιάρικα φαγητά
στους ζεσταμένους τσίγκους κι έκανε μεγασουξέ (τουλάχιστον στα μάτια του
έτσι φάνηκε) και γκράντε εντυπώσεις.
Του καλάρεσε, φαίνεται, το προεκλογικού τύπου μπραντς με τις μουσικές
και το κόψιμο της κορδέλας και θέλησε να το επαναλάβει
μεγαλοβδομαδιάτικα στην Αχαΐα.
Ακόνισε το κατακουρασμένο αλλά αγέρωχο ψαλίδι του στον σβέρκο των
λιβανιστών του.
Φόρεσε το υβριδικό ύφος, που λέγεται «ή με χτυπάει η
αντηλιά ή παράφαγα και με πονάει το στομάχι μου ή είμαι ηγέτης μπερκέτης
και σκεπτόμενος πολύ, διό και συνοφρυώνομαι».
Εβαλε μπροστά τον Σπίρτζη
να του πει τα ωραία τα πασοκτζίδικα να κεφάρει το αχαϊκό κοινό. Μίλησε
για έργα, για ανάπτυξη, προσλήψεις προσωπικού, ό,τι τραβά η ψυχή του
μέσου ψηφοφόρου.
Τώρα που είναι ζεστός και «ψημένος» για εξυπηρετήσεις,
αν τον βρεις μπόσικο σε θέμα χρόνου και μακριά από τη φρουρά του,
μπορείς να του δώσεις χαρτί με ημερομηνία, ώρα και τόπο γέννησης κι όταν
σε ξαναδεί, να σου δώσει τον αστρολογικό χάρτη σου με όλα μέσα:
οικογενειακά, επαγγελματικά, αισθηματικά, τα πάντα. Και σιγουράκια για
το στοίχημα, άμα λάχει.
Το καλύτερο όλων ήταν η έμπνευσή του να αρχίσει να βαφτίζει τρύπες.
Δεν αρκείται στην ονοματοδοσία δρόμων. Για περισσότερη λεζάντα τώρα
ονοματίζει και τα τούνελ - σε λίγο θα βάλει τον Τσακαλώτο να βαφτίζει
και τα πεζοδρόμια και τα παρτέρια.
Που λέτε...
Γιατί δεν βγάζουν και ένα τούνελ «Γιώργος Παπανδρέου»;
Αν άξιζε του
πατέρα, του Γιωργάκη του πρέπει ένα ακόμα μεγαλύτερο, μεγάλο σαν
Μνημόνιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου