ΚΙΝΑ: Η αυτοκρατορία της πείνας - Κινέζος συγγραφέας αποκαλύπτει για πρώτη φορά στους συμπατριώτες του το κομμουνιστικό έγκλημα του Μεγάλου Λιμού

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Εάν αφήσουμε όλους τους χωρικούς να χορτάσουν την πείνα τους, η Κίνα δεν θα μπορέσει να εκβιομηχανιστεί και να χτίσει την εθνική της άμυνα». Η κυνική μαρτυρία προέρχεται από ανώτατο αξιωματούχο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Και μαζί με πλήθος στοιχείων από τα μυστικά αρχεία του καθεστώτος αποτελούν τον καμβά της «Στήλης», ενός βιβλίου που υπογράφει ο κινέζος ερευνητής Γιανγκ Ζισένγκ, του πρώτου που εκδίδεται στη γλώσσα του, για τον Μεγάλο Λιμό που γονάτισε την Κίνα του Μάο από το 1958 έως το 1962.  

Ηταν η περίοδος που ο Μεγάλος Τιμονιέρης οδηγούσε τη χώρα του στο μέλλον με το Μεγάλο Αλμα προς τα Εμπρός. «Τουλάχιστον 36 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από την πείνα εκείνη την περίοδο» δηλώνει ο Γιανγκ στη γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν». 

«Ο Μεγάλος Λιμός ήταν μακράν πιο θανατηφόρος από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στον πόλεμο έχασαν τη ζωή τους 40 - 50 εκατ. άνθρωποι στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική και σε μία περίοδο επτά, οκτώ χρόνων. Τα 36 εκατ. των θυμάτων του Μεγάλου Λιμού χάθηκαν σε τρία, τέσσερα χρόνια, ενώ τα περισσότερα από τα θύματα άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα σε διάστημα έξι μηνών».

Ο Μεγάλος Λιμός παραμένει έως σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της Κίνας. Το καθεστώς κάνει λόγο επισήμως για «τρία χρόνια φυσικών καταστροφών» ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά στον αριθμό των θυμάτων. Ο σκοπός είναι να μην πληγεί η εικόνα του Μάο και μαζί με αυτήν η εικόνα του καθεστώτος. 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Γιανγκ αναγκάστηκε να εκδώσει τη «Στήλη» στο Χονγκ Κονγκ. Στην ηπειρωτική Κίνα το βιβλίο είναι απαγορευμένο. Η μόνη πρόσβαση που έχουν οι πολίτες της χώρας σε αυτό είναι μια πειρατική έκδοση που κυκλοφορεί παράνομα στο Διαδίκτυο. Σε κάθε περίπτωση, το περιεχόμενό του αποτελεί ένα είδος αποκάλυψης για τους Κινέζους, οι οποίοι διδάσκονται την ιστορία εκείνης της περιόδου πολύ διαφορετικά. Στα σχολικά εγχειρίδια του γυμνασίου υπάρχουν γενικόλογες αναφορές στα γεγονότα εκείνης της περιόδου, τα οποία περιγράφονται ως «οι μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες που γνώρισε ποτέ η χώρα».

Ο Γιανγκ Ζισένγκ δεν είναι μόνο ένας ερευνητής που πραγματοποίησε την έρευνά του υπό αντίξοες συνθήκες. Είναι και αυτόπτης μάρτυρας της «σφαγής»: 

Το 1958 ήταν 17 ετών και κατάφερε να επιβιώσει ως οικότροφος στο σχολείο της περιοχής. Δεν συνέβη το ίδιο με τον πατέρα του. «Με ενημέρωσαν ότι δεν ήταν καλά. Πήγα στο χωριό και είδα τον κόσμο να τρέφεται με ρίζες που μάζευε από έναν λόφο. Αλλά ο πατέρας μου δεν είχε τη δύναμη να περπατήσει, έπινε νερό με αλάτι για να τραφεί. Οταν με είδε εξοργίστηκε: "Γύρνα αμέσως στο σχολείο! Εδώ θα πεθάνεις από την πείνα". Του άφησα τρεις μερίδες ρύζι και έφυγα». 

Μέλος του κόμματος και δημοσιογράφος στην ενήλικη ζωή του, ο Γιανγκ είχε συγκεχυμένη εικόνα για το τι ακριβώς είχε συμβεί στον τόπο καταγωγής του. Κάποια στιγμή όμως, ο κυβερνήτης της επαρχίας θα του εμπιστευόταν ότι τα θύματα μετριούνταν σε πολλές δεκάδες χιλιάδες. Ο θάνατος του πατέρα του και στη συνέχεια τα γεγονότα στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989 ενίσχυσαν την απόφασή του να αρχίσει μια έρευνα για «την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας». Η ιδιότητά του ως δημοσιογράφου του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων του εξασφάλισε πρόσβαση στα αρχεία του κόμματος. Η πρόφαση ήταν μια έρευνα για την «εξέλιξη της αγροτικής πολιτικής». Αντέγραψε στα κρυφά εκατοντάδες έγγραφα και για να μη δουν οι υπεύθυνοι του αρχείου ότι κρατούσε πολλές σημειώσεις άλλαζε κάθε ημέρα σημειωματάριο. 

ΤΑ ΝΕΑ