Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Περί τα τέλη του Οκτωβρίου, ένας αναγνώστης της στήλης, ο οποίος
διαμένει μονίμως στο εξωτερικό, πήγε στο ελληνικό προξενείο της
μεγαλύτερης πόλης της χώρας (επιτρέψτε μου να μην την κατονομάσω...),
προκειμένου να κάνει αίτηση για αντίγραφο του ποινικού μητρώου του.
Παρότι ήταν μεσημέρι Παρασκευής, στο προξενείο το πλήθος ήταν τόσο
μεγάλο ώστε ήταν αδύνατο ακόμη και να μπεις μέσα στο κτίριο. Εφυγε, για
να επανέλθει όμως την επόμενη Τρίτη πρωί πρωί, αλλά και πάλι ο
συνωστισμός τον υποχρέωσε να φύγει. Με τα πολλά, κάνοντας την κατάλληλη
χρήση των γνωριμιών του (the Greek way...), την Τετάρτη κατάφερε να
παρακάμψει μια ουρά εξήντα ατόμων και να φθάσει απευθείας στον υπάλληλο.
Δεν πρόλαβε να ανοίξει το στόμα του και του λέει ο υπάλληλος: «Κι εσείς
για σύνταξη του ΟΓΑ;»
Από την έρευνα που έκανε επιτόπου, έμαθε
ότι επί εβδομάδες το προξενείο ήταν γεμάτο καθημερινά από τις 8 π.μ. ώς
τις 4.30 μ.μ. από ηλικιωμένους Ελληνες μετανάστες, δικαιούχους σύνταξης
του ΟΓΑ, οι οποίοι αν και μόνιμοι κάτοικοι της πλούσιας χώρας, που προς
το παρόν δεν λέω το όνομά της, έρχονταν στο προξενείο για να συντάξουν
πληρεξούσια για λογαριασμό συγγενών τους στην Ελλάδα, ώστε οι τελευταίοι
να συνεχίσουν να εισπράττουν τη σύνταξη των απόντων.
Αν υποθέσουμε ότι
το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που εισπράττουν οι συγγενείς στην
Ελλάδα καταλήγει στους πραγματικούς δικαιούχους στο εξωτερικό, τότε ο
ΟΓΑ δικαιούται να υπερηφανεύεται για τη διεθνιστική πολιτική του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου