Του Κώστα Ράπτη
«Το ποδόσφαιρο είναι σαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα: δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό, οι παίκτες του κερδίζουν μια περιουσία και, όταν εμπλέκεται η Ελλάδα, μετατρέπεται σε τρενάκι του τρόμου».
«Μια δοκιμασία σθένους και επιδεξιότητας όπου τα εθνικά μίση ανθούν και όπου ο νικητής τα παίρνει όλα. Θα έπρεπε να το λένε Euro. Ω, μα έτσι το λένε!»
«Τι ειρωνεία: το Euro2012 αποθεώνει την ανταγωνιστικότητα ενώ το Ευρώ 2002-2012 την έχει καταστρέψει. Πάντως ο νικητής θα είναι και στις δύο περιπτώσεις ο ίδιος».
«Ωραία: όσο ο David (Cameron) βλέπει ποδόσφαιρο μπορούμε να βγάλουμε αυτό το ανακοινωθέν για τον φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών».
«Έλαβα υβριστικό μήνυμα από τον Mariano Rajoy. Θα φταίει το ότι του ζήτησα το Κύπελλο του Euro2012 ως collateral».
Αυτά και πολλά άλλα, εξίσου ξεκαρδιστικά, φέρνουν στο φώς τις βαθύτερες σκέψεις της Angela Merkel για τον αποψινό αγώνα Γερμανίας-Ελλάδας. Μικρή σημασία έχει το ότι δεν έχουν όντως γραφεί δια χειρός της καγκελαρίου, αλλά προέρχονται από λογαριασμό-παρωδία στο Twitter (@Queen_Europe), με αυτουργό προφανέστατα Βρετανό. Η γλώσσα του χιούμορ παραμένει πάντοτε αποκαλυπτική. Και το ποδόσφαιρο, ιδίως όταν παίζεται με τη φανέλα Εθνικών Ομάδων, προσφέρεται πάντοτε για πολιτικούς συνειρμούς.
Ούτως ή άλλως ο αποψινός αγώνας έχει ιντριγκάρει όλη την Ευρώπη που δείχνει να αρέσκεται στην πιθανότητα μιας αντιστροφής των ρόλων του «Δαβίδ» και του «Γολιάθ» - τουλάχιστον στο ποδοσφαιρικό επίπεδο. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που στην πάνδημη έξαρση (ακομπλεξάριστα για πρώτη φορά μεταπολεμικά) της γερμανικής εθνικής ταυτότητας το 2007, με αφορμή την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο του 2002, είδαν την ανάδυση μιας αλαζονείας που έμελε σύντομα να εκδηλωθεί και σε εξωγηπεδικές σφαίρες.
Η αυθεντική Merkel (γνωστή ποδοσφαιρόφιλη) δεν θα απουσιάσει από την εξέδρα, καθώς κατόπιν αιτήματός της, η τετραμερής συνάντηση με τους Francois Hollande, Mariano Rajoy και Mario Monti στη Ρώμη επισπεύσθηκε κατά δύο ώρες, ώστε να καταστεί δυνατή η μετάβαση της καγκελαρίου στο Γκντάνσκ. Δήλωσε μάλιστα ότι εκτός από τον Πολωνό πρωθυπουργό Donald Tusk, το οποίο έχει ήδη προσκαλέσει, μετά χαράς θα είχε πλάι της στην εξέδρα και τον Αντώνη Σαμαρά, αν οι νέες υποχρεώσεις του το επιτρέπουν. Νωρίτερα πάντως ο αναπληρωτής εκπρόσωπός της Georg Streiter είχε διευκρινίσει ότι ακόμη και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η περίσταση δεν προσφέρεται για πολιτικές συζητήσεις και ιδιαίτερη συνάντηση δεν είναι εφικτή παρά στο ημίχρονο.
Merkel και Streiter δεν παρέλειψαν να τονίσουν (όπως άλλωστε το πράττουν
πρώτοι οι πρωταγωνιστές της βραδιάς, παίκτες και προπονητές) ότι η
αποψινή αναμέτρηση δεν είναι παρά «ένα αθλητικό γεγονός». Όμως οι 4.000
Έλληνες φίλαθλοι που θα βρίσκονται απέναντι από την καγκελάριο, ενώ αυτή
θα εμψυχώνει δια της παρουσίας της τα «Πάντσερ», μάλλον έχουν άλλες
διαθέσεις. Δεν είναι δα πολλές οι περιπτώσεις όπου μια «γερμανική
έξοδος» να είναι καταρχήν εξίσου πιθανή (και εντέλει εξίσου ανώδυνη) με
μια «ελληνική έξοδο»… «Το ποδόσφαιρο είναι σαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα: δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό, οι παίκτες του κερδίζουν μια περιουσία και, όταν εμπλέκεται η Ελλάδα, μετατρέπεται σε τρενάκι του τρόμου».
«Μια δοκιμασία σθένους και επιδεξιότητας όπου τα εθνικά μίση ανθούν και όπου ο νικητής τα παίρνει όλα. Θα έπρεπε να το λένε Euro. Ω, μα έτσι το λένε!»
«Τι ειρωνεία: το Euro2012 αποθεώνει την ανταγωνιστικότητα ενώ το Ευρώ 2002-2012 την έχει καταστρέψει. Πάντως ο νικητής θα είναι και στις δύο περιπτώσεις ο ίδιος».
«Ωραία: όσο ο David (Cameron) βλέπει ποδόσφαιρο μπορούμε να βγάλουμε αυτό το ανακοινωθέν για τον φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών».
«Έλαβα υβριστικό μήνυμα από τον Mariano Rajoy. Θα φταίει το ότι του ζήτησα το Κύπελλο του Euro2012 ως collateral».
Αυτά και πολλά άλλα, εξίσου ξεκαρδιστικά, φέρνουν στο φώς τις βαθύτερες σκέψεις της Angela Merkel για τον αποψινό αγώνα Γερμανίας-Ελλάδας. Μικρή σημασία έχει το ότι δεν έχουν όντως γραφεί δια χειρός της καγκελαρίου, αλλά προέρχονται από λογαριασμό-παρωδία στο Twitter (@Queen_Europe), με αυτουργό προφανέστατα Βρετανό. Η γλώσσα του χιούμορ παραμένει πάντοτε αποκαλυπτική. Και το ποδόσφαιρο, ιδίως όταν παίζεται με τη φανέλα Εθνικών Ομάδων, προσφέρεται πάντοτε για πολιτικούς συνειρμούς.
Ούτως ή άλλως ο αποψινός αγώνας έχει ιντριγκάρει όλη την Ευρώπη που δείχνει να αρέσκεται στην πιθανότητα μιας αντιστροφής των ρόλων του «Δαβίδ» και του «Γολιάθ» - τουλάχιστον στο ποδοσφαιρικό επίπεδο. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που στην πάνδημη έξαρση (ακομπλεξάριστα για πρώτη φορά μεταπολεμικά) της γερμανικής εθνικής ταυτότητας το 2007, με αφορμή την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο του 2002, είδαν την ανάδυση μιας αλαζονείας που έμελε σύντομα να εκδηλωθεί και σε εξωγηπεδικές σφαίρες.
Η αυθεντική Merkel (γνωστή ποδοσφαιρόφιλη) δεν θα απουσιάσει από την εξέδρα, καθώς κατόπιν αιτήματός της, η τετραμερής συνάντηση με τους Francois Hollande, Mariano Rajoy και Mario Monti στη Ρώμη επισπεύσθηκε κατά δύο ώρες, ώστε να καταστεί δυνατή η μετάβαση της καγκελαρίου στο Γκντάνσκ. Δήλωσε μάλιστα ότι εκτός από τον Πολωνό πρωθυπουργό Donald Tusk, το οποίο έχει ήδη προσκαλέσει, μετά χαράς θα είχε πλάι της στην εξέδρα και τον Αντώνη Σαμαρά, αν οι νέες υποχρεώσεις του το επιτρέπουν. Νωρίτερα πάντως ο αναπληρωτής εκπρόσωπός της Georg Streiter είχε διευκρινίσει ότι ακόμη και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η περίσταση δεν προσφέρεται για πολιτικές συζητήσεις και ιδιαίτερη συνάντηση δεν είναι εφικτή παρά στο ημίχρονο.
Στην ίδια τη Γερμανία, βιομηχανίες όπως η Volskwagen, η Opel και η Daimler αποφάσισαν η αποψινή βάρδια στα εργοστάσιά τους να λήξει στις 7 μ.μ. (και όχι στις 9 μ.μ. κατά το κανονικό ωράριο) προκειμένου να διευκολυνθεί η παρακολούθηση του αγώνα από τους εργαζόμενους.
Χλευαστικά
βίντεο στο διαδίκτυο περιγελούν την Ελληνική Εθνική Ομάδα και
παραβάλλουν τις διαβόητες γκριμάτσες του Καραγκούνη με αυτές του Robert
de Niro. Ο ταμπλόιντ Τύπος έχει και πάλι την τιμητική του, αν και στις
στήλες της Bild εμφανίσθηκε ανοιχτή επιστολή του γνωστού αρθρογράφου
Franz Josef Wagner με την οποία αυτός δηλώνει ότι η «καρδιά του χτυπά
για τη φτωχή Ελλάδα» και προσθέτει: «Είναι δύσκολο να κερδίσεις όσους
δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Πλέον αυτό που έχουν είναι μόνο άγονα βουνά,
ξερές ελιές και αδέσποτες γάτες»...
Λιγότερος συγκαταβατικός πατερναλισμός δεν θα έβλαπτε, πάντως.
Λιγότερος συγκαταβατικός πατερναλισμός δεν θα έβλαπτε, πάντως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου