Η Ελλάδα αντίπαλος της... Ελλάδας

Του Θανάση Παπαδή

 

Μία νέα αρχή για την κυβέρνηση και κυρίως για τη χώρα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, όπου τα πάντα κρέμονται στην κυριολεξία από μία κλωστή. Η νέα κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να πετύχει. Και, βέβαια, πολλά εξαρτώνται από τη στάση που θα τηρήσουν οι Ευρωπαίοι και από το βαθμό χαλάρωσης του Μνημονίου.

Ωστόσο, τα πάντα θα κριθούν στο εσωτερικό μέτωπο. Αντίπαλος της Ελλάδος είναι η ίδια η... Ελλάδα. Θα πρέπει να καμφθούν συμπεριφορές, νοοτροπίες, να υπάρξει σύγκρουση με συντεχνίες. Όλα αυτά, μόνο εύκολα δεν είναι στην Ελλάδα και αυτό το γνωρίζουν όλοι.

Είναι πανεύκολο να μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και για χαλάρωση των όρων του, αλλά ακόμη και αυτό να γίνει, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η Ελλάδα θα πετύχει και τους νέους, πιο χαλαρούς όρους που θα τεθούν.

Στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν τόσες στρεβλώσεις και τόσα κακώς κείμενα που η όποια προσπάθεια καταβληθεί, θα πέσει στο κενό, εφόσον αυτά δεν διορθωθούν.

Ο μεγάλος ασθενής της χώρας είναι το Δημόσιο. Δεν είναι μόνο ότι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είναι μεγάλος, αλλά το κυριότερο είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας του Δημοσίου δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και είναι αντιπαραγωγικός. Θα πρέπει να αλλάξει και να επανασχεδιαστεί ένα νέο μοντέλο Δημόσιας Διοίκησης που θα βοηθά την επιχειρηματικότητα, τον πολίτη και το κυριότερο δεν θα είναι γραφειοκρατικό.

Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να προχωρήσει το κλείσιμο οργανισμών και επιχειρήσεων του Δημοσίου που δεν προσφέρουν τίποτα.

Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα είναι ο περιορισμός της φοροδιαφυγής. Για δεκαετίες ολόκληρες το πολιτικό σύστημα ανέχθηκε τη φοροδιαφυγή. Έφτασε η στιγμή να μπει τέλος σε αυτή. Και αυτό μπορεί να γίνει με ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας του φορο-εισπρακτικού μηχανισμού, αλλά και την καθιέρωση ενός σύγχρονου, δίκαιου και, το κυριότερο, αποδοτικού φορολογικού πλαισίου.

Το έχει ανάγκη η Ελλάδα και η κοινωνία. Η εμπέδωση αισθήματος δικαιοσύνης είναι κάτι που αποτελεί επιτακτική ανάγκη και σ' αυτό δεν χρειάζεται κανένα Μνημόνιο και κανένας ξένος για να το πετύχουμε.

Το άνοιγμα των αγορών, εκτός από ανάπτυξη, προσφέρει και αίσθημα ισονομίας. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τόλμησαν. Συμβιβάστηκαν με συντεχνίες και ομάδες. Χρειάζεται άμεσα να αρθούν όλοι οι περιορισμοί στην άσκηση επαγγελμάτων και στη λειτουργία των αγορών.

Το επόμενο στάδιο είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Στην Ελλάδα ο τρόπος λειτουργίας κρατικών επιχειρήσεων είναι συνδεδεμένος με αδιαφάνεια, ρουσφέτια, ζημίες και έλλειψη παραγωγικότητας. Είναι μύθος ότι οι κρατικές επιχειρήσεις αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού. Αντίθετα, στην πλειονότητά τους, αφαιρούν περιουσία από τον ελληνικό λαό. Απαιτείται άμεσα η πλήρης πώληση των δημοσίων επιχειρήσεων, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη και παράλληλα να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες.

Όλα τα παραπάνω είναι ενδεικτικά σημεία στα οποία η νέα κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει, να δείξει έργο, χωρίς να χρειάζεται καμία συνδρομή των πιστωτών και της τρόικας. Δεν απαιτείται χαλάρωση του Μνημονίου, ώστε να να βρούμε ως χώρα ένα τρόπο οι φορολογούμενοι να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν και δεν χρειάζεται κανένα Μνημόνιο, ώστε να φτιάξουμε ένα λειτουργικό και παραγωγικό Δημόσιο.

Χρειάζεται μόνο αποφασιστικότητα και αίσθηση δικαίου, έννοιες που είναι άγνωστες στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.