Τα μαλλιά και η γλώσσα ήταν λάθος, αλλά το μόνο που ένοιαζε το κοινό ήταν ότι η μπάντα έπαιζε Μπιτλς. Κι αυτό, στην Κούβα, σε ένα νέο μπαρ που λέγεται Yellow Submarine.
Πριν από μερικές δεκαετίες, μια τέτοια συνάθροιση θα οδηγούσε σε μαζικές συλλήψεις. Οχι σήμερα. Αλλά ίσως ακριβώς λόγω αυτού του παρελθόντος, το συγκρότημα έπαιζε όπως τότε, την εποχή της αμφισβήτησης. Οι μουσικοί ερμήνευαν το «Dear Prudence» και το «Rocky Raccoon» σαν να ήταν καινούργια τραγούδια. Και όταν έφτασαν στο «Let It Be», όλος ο κόσμος άρχισε να τραγουδά μαζί, κλείνοντας τα μάτια, σχεδόν σε έκσταση.
«Χωρίς τους Μπιτλς δεν υπάρχει ροκ εν ρολ», λέει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο Γκίγιε Βιλάρ, από τους ιδρυτές του συγκεκριμένου μπαρ. «Η μουσική αυτή είναι αυθεντική». Ισως να είναι έτσι, αλλά οι κουβανοί επαναστάτες δεν ήταν πάντα τόσο σίγουροι. Αν σήμερα οι δεσμοί ανάμεσα στη ροκ και την Αριστερά είναι μάλλον ισχυροί, οι κουβανικές Αρχές έβλεπαν κάποτε οτιδήποτε εκφραζόταν στην αγγλική γλώσσα ως «αμερικάνικο», άρα προδοτικό. Οι Μπιτλς, μαζί με τα μακριά μαλλιά, τα χαμηλοκάβαλα τζιν και την ομοφυλοφιλία, θεωρούνταν επαρκής λόγος για παρακολούθηση ή σύλληψη.
«Εκείνα τα χρόνια, η Κούβα ήταν μια πολύ σοβαρή χώρα», λέει ο Βιλάρ, που έχει σπουδάσει Μουσικολογία.
Πράγματι, πολλοί Κουβανοί θυμούνται ότι μετά την κρίση του Κόλπου των Χοίρων και την επιβολή του αμερικανικού εμπάργκο ήταν αναγκασμένοι να ακούνε Μπιτλς στα κρυφά. Φεστιβάλ όπως το Γούντστοκ ή και μικρές συναυλίες ροκ μουσικής ήταν κάτι άγνωστο στην Κούβα. Και αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την απήχηση που έχει σήμερα το Yellow Submarine.
H κυριαρχία του κράτους είναι και εδώ εμφανής. Πρώτα απ' όλα το μπαρ, που άνοιξε τον Μάρτιο, ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό σημαίνει ότι η είσοδος κοστίζει φθηνά, μόλις δυόμισι δολάρια. Και τα γκαρσόνια φορούν μαύρη στολή και προειδοποιούν τρεις φορές για τους κινδύνους του αλκοόλ προτού σερβίρουν ένα ποτό. Οσο για τους θαμώνες, είναι σαν να παρακολουθούν την αποφοίτηση φίλων τους από το πανεπιστήμιο.
Το περασμένο Σάββατο, μόνο δύο ηλικιακές ομάδες μπορούσε να δει κανείς.
Η μία ήταν οι baby boomers, που έλεγαν ότι έχουν πλέον την ευκαιρία να απολαύσουν πράγματα που δεν μπορούσαν να απολαύσουν στον καιρό τους. «Δεν καταλαβαίνετε», είπε η 50χρονη Μαρίσα Βαλντές καθώς χόρευε με τον σύζυγό της, αφού φωτογραφήθηκε με ξύλινα ομοιώματα του Τζον, του Πολ, του Τζορτζ και του Ρίνγκο. «Αυτή η μουσική ήταν κάποτε απαγορευμένη!».
Η άλλη ομάδα ήταν εικοσιπεντάρηδες με τζιν και στενά T-shirts, για τους οποίους το Yellow Submarine είναι κάτι καινούργιο. Για πολλούς από αυτούς, η κυβέρνηση του νησιού μαθαίνει νέα κόλπα. Για άλλους, η αλλαγή είναι πραγματική. Οταν πάντως η μπάντα έπαιξε το «Ηow could I dance with another when Ι saw her standing there», όλοι πετάχτηκαν από τις θέσεις τους και ξεχύθηκαν στην πίστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου