Της Δημητρας Μανιφαβα
Η «χωριάτικη» σαλάτα αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή εδέσματα στην ελληνική διατροφή και μάλιστα ειδικά τώρα, τους καλοκαιρινούς μήνες. Εάν πάτε σε ένα εστιατόριο και παραγγείλετε «χωριάτικη», αλλά στον τιμοκατάλογο δεν δείτε να προσφέρεται ντοματοσαλάτα, αγγουροντοματοσαλάτα και τυρί φέτα ως ξεχωριστά πιάτα, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι, βάσει της υφιστάμενης νομοθεσίας, το συγκεκριμένο εστιατόριο παρανομεί!
Απίστευτο κι όμως αληθινό, αλλά δυστυχώς αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδοξο που περιλαμβάνεται στον υφιστάμενο Αγορανομικό Κώδικα, ένα νομοθέτημα 363 άρθρων και περίπου 500 σελίδων, με διατάξεις που σε μεγάλο βαθμό είναι είτε αναχρονιστικές είτε περιττές, και που τελικώς στην πράξη είναι ανεφάρμοστες.
Βεβαίως, ο Αγορανομικός Κώδικας περιλαμβάνει και αρκετές διατάξεις, απαραίτητες για τη διασφάλιση της προστασίας του καταναλωτή, όπως αυτές που σχετίζονται με τις ενδείξεις που πρέπει να φέρουν τα προϊόντα, π.χ. τα γαλακτοκομικά, τις πρώτες ύλες που πρέπει να χρησιμοποιούνται, κ.ά.
Αιτία, ώς ένα μεγάλο βαθμό για την παραδοξότητα της αγορανομικής νομοθεσίας, είναι το γεγονός ότι θεσπίστηκε το 1946 και οι τροποποιήσεις που έγιναν κατόπιν ήταν αποσπασματικές. Αλλος ένας λόγος για το μη συμβατό με τις παρούσες συνθήκες της αγοράς χαρακτήρα της αγορανομικής νομοθεσίας, είναι ότι μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 πολλά προϊόντα ήταν σε καθεστώς διατίμησης.
Η παλαιότητα του Αγορανομικού Κώδικα αποτυπώνεται σε αρκετά άρθρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το άρθρο 144 βάσει του οποίου απαγορεύεται στους καφεκόπτες, τους παντοπώλες και τους ζαχαροπλάστες να κατέχουν ύλες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη νοθεία καφέ, εκτός από τις συσκευασμένες φυτικές ουσίες, όπως ρεβίθια, κριθάρι και κιχώριο (ραδίκι).
Αλλο παράδειγμα αποτελεί το άρθρο 156 σχετικά με το βάρος των ειδών ζαχαροπλαστικής. Πέρα από το γεγονός ότι θεσπίζει ελάχιστο βάρος για τα προσφερόμενα είδη, ο σχετικός κατάλογος είναι πολύ φτωχός με βάση τα σημερινά δεδομένα της ζαχαροπλαστικής και προσανατολισμένος κυρίως στην πολίτικη κουζίνα. Περιλαμβάνει λοιπόν συγκεκριμένα βάρη για τους μπακλαβάδες, τα τρίγωνα, τα σιροπιαστά, το κατημέρι και τις μπουγάτσες, για κάποια «ευρωπαϊκά» γλυκά, όπως σαρλότες, πάστες και μον μπλαν, ενώ έχει ξεχωριστή ρύθμιση για τους λουκουμάδες με τρύπα και τους λουκουμάδες χωρίς τρύπα.
Ελάχιστα όρια μερίδας προβλέπονται και στο άρθρο 153 για σειρά φαγητών που προσφέρονται στα εστιατόρια: από το βάρος του μπον φιλέ (110 γρ. η μερίδα τουλάχιστον) μέχρι το βάρος του ταραμά (τουλάχιστον 65 γρ.). Εάν, πάντως, κάποιος χρησιμοποιήσει ζυγαριά για να ζυγίσει μια μερίδα μακαρόνια (πρέπει βάσει της νομοθεσίας να είναι τουλάχιστον 220 γρ.) θα πρέπει να το πράξει πριν βάλει τη σάλτσα!
Ανάλογης λογικής είναι και το άρθρο 149 που αναφέρεται στα εξαιρετικά δημοφιλή σε Ελληνες και ξένους σουβλάκια. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, τα ψητοπωλεία μπορούν να προσφέρουν καλαμάκια μόνο από χοιρινό κρέας, ενώ θα πρέπει υποχρεωτικά να αναγράφουν το βάρος όχι μόνο του ψημένου κρέατος, αλλά και της πίτας σε περίπτωση που πρόκειται για σουβλάκια με πίτα.
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα πολλά παραδείγματα της αγορανομικής νομοθεσίας που ισχύει στην Ελλάδα εν έτει 2011. Αν μη τι άλλο, η απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης να προχωρήσει στη ριζική αναμόρφωση και κωδικοποίηση των αγορανομικών διατάξεων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Για τον λόγο αυτό έχει ξεκινήσει ήδη τη δημόσια διαβούλευση και καλεί όλους τους φορείς της αγοράς να καταθέσουν τις προτάσεις τους μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου 2011.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου