Ενα ζεστό βράδυ Παρασκευής στην Οσάκα, ο 20χρονος μουσικός δρόμου Γιουν Φουκούντα παίζει Μπομπ Μάρλεϊ σε μια γέφυρα στο κέντρο της πόλης. Οχι τον Μάρλεϊ των πάρτι και της ευφορίας, αλλά τη μπαλάντα «Redemption Song», που αμφισβητεί τη θνητότητα.
«Δεν υπάρχει μέλλον στην Ιαπωνία για ανθρώπους σαν κι εμένα» μου λέει, και κάποιοι φίλοι του ολόγυρα κουνούν το κεφάλι. Συμφωνούν. «Οι ηγέτες μας είναι άχρηστοι, η οικονομία μας κακή, το φαγητό μου έχει μέσα ραδιενέργεια. Τίποτα δεν υπάρχει για τη γενιά μου».
«Δεν υπάρχει μέλλον στην Ιαπωνία για ανθρώπους σαν κι εμένα» μου λέει, και κάποιοι φίλοι του ολόγυρα κουνούν το κεφάλι. Συμφωνούν. «Οι ηγέτες μας είναι άχρηστοι, η οικονομία μας κακή, το φαγητό μου έχει μέσα ραδιενέργεια. Τίποτα δεν υπάρχει για τη γενιά μου».
Εδώ έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ιαπωνίας την ώρα που η ανάπτυξη εξανεμίζεται, ο αποπληθωρισμός βαθαίνει και η ραδιενέργεια διαρρέει στη Φουκουσίμα. Οι οικονομολόγοι που προβλέπουν ανάκαμψη, εκτιμούν ότι η ανοικοδόμηση μετά τον σεισμό και το τσουνάμι θα πυροδοτήσουν ανάπτυξη όπως έγινε με το Κόμπε το 1995. Ωστόσο, αγνοούν πώς επηρέασαν τα γεγονότα του τελευταίου πενταμήνου το ιαπωνικό ηθικό, με τρόπους κάθε άλλο παρά ευοίωνους για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Τα «ζωώδη πνεύματα» για τα οποία μίλησε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, είναι απρόβλεπτα. Αυτό που βλέπουν οι Ιάπωνες όλων των ηλικιών είναι μια πολιτική κουλτούρα στην οποία κυριαρχεί η κρίση, η αλλαγή των γενεών και οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης. Η οικονομία τους εκτοπίστηκε από την Κίνα και κανείς δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Γνωρίζουν ότι οι ημέρες του Ναότο Καν είναι μετρημένες και πως η Ιαπωνία ώς τα τέλη Αυγούστου ίσως γνωρίσει τον έκτο πρωθυπουργό μέσα σε πέντε χρόνια. Συνειδητοποιούν ότι κανείς ισχυρός υποψήφιος δεν περιμένει στα παρασκήνια για να σταθεροποιήσει τη χώρα.
Ολα αυτά σημαίνουν μικρότερη κατανάλωση από τα νοικοκυριά σε μια χώρα που, ακόμα και πριν από τον Μάρτιο, αποταμίευε υπερβολικά. Σημαίνει λιγότερες εταιρικές επενδύσεις σε μια οικονομία που αγωνιζόταν προτού το έδαφος σειστεί και έλθει το κύμα. Σημαίνει τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα των τελευταίων δεκαετιών.
Η απουσία νέων ιδεών γίνεται αισθητή στην πρόσφατη νομισματική παρέμβαση, που ήταν έργο του υπουργού Οικονομικών, Γιοσιχίκο Νόντα, υποψήφιου διαδόχου του κ. Καν. Δεν φαίνεται να κατανοεί ό,τι κατανοούν όλοι οι άλλοι: ότι το γιεν ανατιμάται λόγω του πανικού στις αγορές, όχι γιατί συμβαίνει κάτι στην Ιαπωνία.
Το γιεν θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο όσο το δολάριο και το ευρώ χάνουν την εμπιστοσύνη, ας το πάρουμε απόφαση Η έλλειψη οράματος στο Τόκιο επηρεάζει την εμπιστοσύνη। Η ιαπωνική οικονομία, που στηρίζεται στις εξαγωγές, είναι αξιόπιστο βαρόμετρο της παγκόσμιας ανάπτυξης, και δείχνει ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Το γιεν θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο όσο το δολάριο και το ευρώ χάνουν την εμπιστοσύνη, ας το πάρουμε απόφαση Η έλλειψη οράματος στο Τόκιο επηρεάζει την εμπιστοσύνη। Η ιαπωνική οικονομία, που στηρίζεται στις εξαγωγές, είναι αξιόπιστο βαρόμετρο της παγκόσμιας ανάπτυξης, και δείχνει ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για τη «χαμένη δεκαετία» της Ιαπωνίας και ν’ αρχίσουμε να μιλάμε για τις «χαμένες γενιές» Ο μέσος 20χρονος θαυμαστής του Μάρλεϊ μπορεί να το βεβαιώσει, γιατί όχι και οι Ιάπωνες πολιτικοί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου