Του Michael Martens / Franffurter Allgemeine
Τα ελληνικά συνδικάτα αναγγέλλουν τη μία απεργία μετά την άλλη, αν και αυτές μειώθηκαν σε σύγκριση με πέρσι. Στην Αθήνα η αστυνομία εμπόδισε διαδηλωτές να καταλάβουν το Κοινοβούλιο, ενώ στην πλατεία Συντάγματος οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις συνεχίζονται.
Δεν είναι παράξενη η συχνή εμφάνιση ερωτημάτων, όπως: πόσο μπορεί κανείς ν' αντέξει την οδυνηρή αναδόμηση της χώρας και πού θα οδηγήσει η οικονομική και κοινωνική περεστρόικα της Ελλάδας.[...]
Ευνόητο: η συστηματική διορθωτική πορεία της κυβέρνησης Παπανδρέου, όσον αφορά την πολυτελή διαβίωση, δεν είναι δημοφιλής. Ομως, πολλοί Ελληνες παραδέχονται πως η χώρα τους πρέπει ν' αλλάξει. Αυτή η σιωπηλή μερίδα είναι σχεδόν αόρατη, στα ΜΜΕ επικρατεί η άποψη των ενάντιων στην πολιτική εκσυγχρονισμού.[...] Ομως, όλο και λιγότεροι πολίτες πιστεύουν ότι τα συνδικάτα έχουν προτάσεις-λύσεις στα δημόσια προβλήματα και οι επικεφαλής τους χάνουν δημοτικότητα όπως και οι πολιτικοί.[...]
Παλαιότερα οι Ελληνες ανέχονταν το γεγονός πως ομάδες συγκεκριμένων συμφερόντων επέβαλλαν στο κράτος τη θέλησή τους και ήσαν σε θέση να ακυρώνουν προς όφελός τους κάθε προσπάθεια τερματισμού του συστηματικού ανταγωνισμού. Ισως η θετικότερη συνέπεια της κρίσης είναι πως τα όρια αυτής της υπομονής στενεύουν.
Ανησυχητικό είναι, ωστόσο, πως πολλοί νέοι μορφωμένοι Ελληνες ετοιμάζονται να φύγουν στο εξωτερικό.[...]
Δύο δεκαετίες πριν, μία τέτοια κρίση θα έκανε κάποιους ν' αναρωτιούνταν, μήπως οι στρατηγοί κατέβαζαν τα τανκς. Σήμερα, κανείς δεν το κάνει, γιατί τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου