"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Έθνος τρακαδόρος...!

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Άκουσα τον πρωθυπουργό από το βήμα της Βουλής να λέει ότι η Ελλάδα απορροφά το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Ήταν μια χρήσιμη αναφορά, έτσι, για να κατανοούν μερικοί ότι τα «μολών λαβέ» και τα περί ηρωισμού των Ελλήνων είναι για μαθητούδια ή αφελείς. Ομοίως και τα γλυκανάλατα για τους ήρωες που πολεμούν σαν Έλληνες και άλλα κλισέ από εκείνα που εκστομίζουν οι ηγέτες για να κολακεύουν ιθαγενείς. Το εθνικό μας μότο είναι πλέον άλλο: «Ποτέ τόσο λίγοι δεν δανείστηκαν τόσο πολλά από τόσο πολλούς». Και το σημειώνω επειδή έχουμε αναγνώστες με εθνικές και ιστορικές ευαισθησίες. 

Ποτέ μα ποτέ στην ιστορία του ανθρώπου ένα έθνος δεν έκανε τόσο μεγάλη τράκα σε άλλα έθνη. Μην έχετε καμία αμφιβολία για τον επαναπροσδιορισμό της διεθνούς εικόνας του Έλληνα. Στον πρώιμο 19ο αιώνα τα απόνερα του Διαφωτισμού έδωσαν στους ελληνόφωνους με τις φουστανέλες τίτλους ιδιοκτησίας του Παρθενώνα και του αρχαίου πολιτισμού. Εκατό χρόνια μετά, με τις αστοχίες της Μεγάλης Ιδέας, η Ελλάδα αντιμετωπίστηκε με απαξίωση. Θυμηθείτε πως τότε οι Έλληνες έφευγαν μετανάστες, έγιναν μαυροκέφαλοι και τσιμπούρια για μισό αιώνα. Η Ελλάδα ξανάγινε μόδα στα ’60s, όταν το κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης επένδυε με styling τους ημιάγριους τσομπάνηδες και τα καμάκια. Είχες, τέλος πάντων, να πουλήσεις Μελίνα, Μούσχουρη, Ντέμη Ρούσσο, Χατζιδάκι και Μίκη. 

Τώρα η Ελλάδα απαξιώνεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Φιλοξενεί και πάλι ένα έθνος διεφθαρμένων τεμπέληδων, που ζουν παρασιτικά εις βάρος των εργατικών Ευρωπαίων. Ένα έθνος που πίνει το αίμα των άλλων για να συντηρήσει τον ξιπασμένο δημόσιο τομέα του. Μια χώρα που αν καταρρεύσει θα πέσει πάνω στα πήλινα ποδάρια των άλλων, θα τους πάρει μαζί της στον βούρκο. Πράγματι, η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί σε μια χώρα-δράκουλα. Αυτό είναι το αξιοπρεπές σενάριο. Το αναξιοπρεπές σενάριο τη θέλει να είναι εκείνο το ποντίκι που έφερε πρώτο την πανούκλα στην Ευρώπη.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η ιστορία, η πόρνη κατά τους στίχους του Τριπολίτη, μπορεί και να είναι γενναιόδωρη με τον Βενιζέλο. Ο Βενιζέλος ανέλαβε να κάνει την τσατσά σε οίκο ανοχής όταν όλες οι άλλες γυναίκες έκλεισαν τα πόδια τους. Κανείς δεν έχει σε υπόληψη μια πόρνη, αλλά συχνά πολλοί την έχουν ανάγκη. Για να το θέσω πιο ευγενικά και ευπρεπώς, ζούμε σε μια συγκυρία κατά την οποία η Ελλάδα γίνεται το δοχείο με τον φονικό ιό: Το σιχαίνονται όλοι, αλλά κανείς δεν θέλει να σπάσει. Είναι η απλούστατη παραδοχή πάνω στην οποία οικοδομείται το νέο σχέδιο στρατηγικής απέναντι στους εταίρους μας. Θα σας πουν ότι το επιβάλλει ο Βενιζέλος. Μην το πιστεύετε. Θα σας πουν ότι και οι 67 που δεν αυτοκτόνησαν σώθηκαν έπειτα από παρέμβαση του Βενιζέλου. Το επιβάλλουν οι συνθήκες. 

Ο καπιταλισμός είναι τόσο παράλογα αντιφατικός, που θυμίζει λαβύρινθο με καθρέφτες. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Από τη δική μας ανικανότητα να μαζέψουμε δαπάνες και έσοδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο κίνδυνος της αναδιάρθρωσης και της χρεοκοπίας αρχίζει να γίνεται μια μεγάλη σκιά στον μπερντέ μας. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως το γαλλικό τραπεζικό σύστημα θα κολλήσει κάτι σαν θανατηφόρα σύφιλη που θα τη μεταδώσει παντού. Φοβούνται ότι θα γονατίσουμε και ότι θα τους τραβήξουμε από τον λαιμό.  

Οικονομικά θα μας σώσουν. Ιστορικά θα μας μισήσουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια: