Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία της, η Ελλάδα δεν ήταν καθημερινά πρωτοσέλιδο στον παγκόσμιο Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί καρέ- καρέ τις αγωνιώδεις προσπάθειες να διασωθεί η χώρα από την κατάρρευση. Ο λόγος είναι προφανής. Μια ελληνική χρεοκοπία, είναι σε θέση να προκαλέσει πρωτοφανές ντόμινο και να συμπαρασύρει μαζί της στην άβυσσο και άλλα κράτη, με ανεξέλεγκτες συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία!
Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα δημοσιεύματα είναι απαισιόδοξα για την εξέλιξη του προβλήματος, καθώς είτε θεωρούν αδύνατη τη λύση της εξίσωσης του ελληνικού χρέους, είτε προεξοφλούν την αδυναμία του πολιτικού της προσωπικού να διαχειριστεί αποτελεσματικά τη κρίση. Ούτως ή άλλως τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης έως τώρα, είναι από αρνητικά έως απογοητευτικά.
Κάποιοι, όμως, όπως για παράδειγμα το BBC, πάνε ένα βήμα παρακάτω θεωρώντας πως και η ελληνική κοινωνία ίσως να μην θέλει τη διάσωση της χώρας. «… Χωρίς νέα μέτρα λιτότητας με αντάλλαγμα ένα νέο πακέτο διάσωσης, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Ωστόσο πολλοί Έλληνες φαίνεται ότι προτιμούν αυτήν την επιλογή, αντί της λιτότητας», έγραφε τις προάλλες στις ηλεκτρονικές σελίδες του το Βρετανικό δίκτυο.
Και, ίσως, δεν έχουν άδικο οι συντάκτες του κειμένου. Περισσότεροι από εκατό χιλιάδες πολίτες έχουν ανταποκριθεί ήδη στο κάλεσμα των Αγανακτισμένων και έχουν «ψηφίσει» στις κάλπες που έχουν στηθεί στην πλατεία Συντάγματος, την κατάργηση του Μνημονίου και την έξοδο της χώρας μας από το ΔΝΤ, θεωρώντας τη χρεοκοπία ως την προσφορότερη λύση.
Είναι γεγονός πως με τη βοήθεια των ΜΜΕ (κυρίως της τηλεόρασης), έχει ήδη επέλθει ο διαχωρισμός σε καλούς και κακούς. Σε πατριώτες και σε ενδοτικούς. Οι πατριώτες που ζητούν «λαϊκό ξεσηκωμό», όπως είχε πει ο Μίκης Θεοδωράκης, προτείνοντας μάλιστα (προκειμένου να σωθεί η πατρίδα), «να μαζευτούμε 2 εκατομμύρια Έλληνες και να φυσήξουμε για να φύγουν από εδώ οι τροϊκανοί». Ή αλλιώς «αέρα, αέρα να φύγει η χολέρα», όπως του αντιπρότειναν εν χορώ οι αγανακτισμένοι.
Η αλήθεια είναι πως μια τέτοια λύση θα ήταν οδυνηρή, καθώς μας γυρίζει στη δεκαετία του ‘60, οικονομικά, κοινωνικά, αλλά και πολιτικά. Όμως, έτσι ξεμπερδεύουμε μια και καλή, με όσους προσχηματικά, θέλουν να μας σώσουν. Υπάρχει, βέβαια, μια λεπτομέρεια… Αν επιλέξουμε να μην ανταποκριθούμε στους επαχθείς όρους που μας επιβάλουν οι δανειστές μας, θα επιβάλουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας, εκατό φορές επαχθέστερους. Θα είναι επιλογή αυτομαστιγώματος. Είναι γνωστή, άλλωστε, η παροιμία με τον σκορπιό και τον βάτραχο. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων!
ΥΓ. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Μνημόνιο Νο2 (ή αλλιώς Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα) θα σαρώσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ό,τι απέμεινε όρθιο από το Μνημόνιο Νο1. Είναι κοινωνικά ανάλγητο, παράλογα άδικο, αναποτελεσματικό και πιθανότατα ανεφάρμοστο! Όμως, το περιεχόμενο του είναι αποκλειστικά ελληνικής έμπνευσης και αποτυπώνει όλες τις αμαρτίες της κυβέρνησης. Τις παλινωδίες, την αναβλητικότητα, τους ερασιτεχνισμούς, τις παραλείψεις, την πολυφωνία, την αναποτελεσματικότητα. Ακριβώς αυτά πληρώνουμε σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου