Της Κατερινας Σωκου
Στην αρχή της ελληνικής κρίσης, υπήρχε ο φόβος ότι θα γίνουμε Αργεντινή, δηλαδή ότι θα χρεοκοπούσαμε, με σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Σήμερα, αρκετοί βλέπουν τη χρεοκοπία της Αργεντινής σαν μία... λύση και ζητούν τη διαγραφή του χρέους.
«Υπάρχουν δύο ομοιότητες της Ελλάδας με την Αργεντινή την περίοδο της κρίσης», λέει ο Μάριο Μπλέγερ, ο κεντρικός τραπεζίτης που διαχειρίσθηκε τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας της χώρας.
«Η μία είναι η μεγάλη απώλεια ανταγωνιστικότητας της Αργεντινής λόγω της σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας με το δολάριο και η δεύτερη είναι το μεγάλο δημόσιο χρέος και η κατοχή σημαντικού μέρους αυτού από τις τοπικές τράπεζες».
Οπως τονίζει, όμως, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές:
«Μία χρεοκοπία είναι πολύ διαφορετική υπόθεση εντός μιας νομισματικής ένωσης. Μια νομισματική ένωση αποτελεί συνεταιρική σχέση. Εμείς δεν ήμασταν συνεταίροι με τις ΗΠΑ, απλώς είχαμε υιοθετήσει μία σταθερή ισοτιμία με το δολάριο. Ακόμη λοιπόν και αν στην περίπτωσή μας το να αφήσουμε την ισοτιμία ήταν εξαιρετικά δύσκολο και δημιούργησε πολλά προβλήματα, δεν συγκρίνεται με τα προβλήματα που θα δημιουργούσε στην Ελλάδα μία έξοδος από την Ευρωζώνη. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επιλογή, διότι το να είσαι μέρος μιας νομισματικής ένωσης έχει πολλά πλεονεκτήματα».
Σύμφωνα με τον κ. Μπλέγερ, η Αργεντινή δεν είχε άλλη επιλογή από τη χρεοκοπία, διότι δεν υπήρξε μηχανισμός να τη βοηθήσει με το χρέος της. Αντίθετα, «η συμμετοχή στην Ευρωζώνη δίνει στην Ελλάδα ένα μηχανισμό για τον τρόπο κατοχής του χρέους».
Η στάση πληρωμών της χώρας τον Δεκέμβριο του 2001 οδήγησε γρήγορα σε αποδέσμευση της ισοτιμίας του νομίσματός της με το δολάριο. Ακολούθησε βαθύτατη ύφεση και εκτόξευση του πληθωρισμού το 2002, αλλά και μία απρόβλεπτα ισχυρή -και διαρκής- ανάκαμψη στη συνέχεια. Οπως επεσήμανε όμως σε πρόσφατο συνέδριο ο βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομίας Κύπριος κεντρικός τραπεζίτης Χριστόφορος Πισσαρίδης, η επιτυχία αυτή βασίστηκε στην κατά 70% υποτίμηση του πέσο.
Μέχρι το 2005, που συμφώνησε το κούρεμα, η χώρα είχε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές για να στηρίξει την οικονομία της χωρίς την ανάγκη εξωτερικής χρηματοδότησης. Ηταν δε και τυχερή, καθώς η αξία των εξαγωγών των πλούσιων πρώτων υλών της αυξήθηκε χάρη στην άνοδο των τιμών τους στις διεθνείς αγορές.
Ο κ. Μπλέγερ εκτιμά ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το αναζητήσει μία ελάφρυνση του χρέους, σημειώνοντας ότι η επιστροφή στην αγορά κάποιες φορές μπορεί να είναι ευκολότερη μετά μία χρεοκοπία, διότι υπάρχει λιγότερο χρέος προς εξυπηρέτηση. «Δεν πιστεύω ότι ο τρόπος που το κάναμε εμείς, επιθετικά και μονομερώς, ήταν ο καλύτερος. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μπορείτε να το χαρακτηρίσετε αναδιάρθρωση ή ανασχεδιασμό, αλλά στο τέλος της ημέρας πρόκειται για χρεοκοπία».
Ομως, θέτει μία σημαντική προϋπόθεση: «Οπως πιστεύω ότι θα χρειασθεί μία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, είμαι επίσης πεπεισμένος ότι θα πρέπει να ενισχύσετε την ανταγωνιστικότητα με αύξηση της παραγωγικότητας και μεταρρυθμίσεις, διότι η επιλογή της εξόδου από την Ευρωζώνη είναι μία πολύ κακή επιλογή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου