AΡΘΡΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ
Θα την θυμούνται τη Τρίτη, 2 Ιανουαρίου 2000 οι άνθρωποι του μέλλοντος. Θα μείνει, χαραγμένη στη μνήμη των παλαιοτέρων, σαν η ημέρα που πέθανε το εθνικό μας νόμισμα, η δραχμή. Η ημέρα που, μετά από μία μακρά περίοδο παραισθήσεων, η Ελλάδα ή καλλίτερα η γεωγραφική περιοχή που φέρει (ακόμα) αυτό το όνομα, «αγοράστηκε» από την Ε.Ε.
Ποιες ήταν οι παραισθήσεις; Μα, εκείνες που ακούγονταν τη δεκαετία του 80 από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και μιλούσαν για μία «υπερήφανη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική» και άλλες που έλεγαν ότι, ένα μικρό και αδύναμο κράτος που δεν παράγει πλέον ούτε καρότα, είναι ικανό να επηρεάσει τις εξελίξεις στη περιοχή.
Με την υιοθέτηση του ευρώ και το θάνατο της δραχμής η παλιά Ελλάδα παραχώρησε τη θέση της στη καινούρια που, έχει μεν το ίδιο όνομα, αλλά όχι το ίδιο βάρος.
Μήπως υπονοώ ότι, καθυστερημένα, διαφωνώ με την υιοθέτηση του ευρώ; Κάθε άλλο! Ανάμεσα στη πιθανότητα η χώρα να μείνει εκτός νυμφώνα, παρέα με τη Fyrom, το Αζερμπαϊτζάν και την Αλβανία, και της βεβαιότητας να παραμείνει προάστιο των Βρυξελών επιλέγω το δεύτερο .
Γιατί; Διότι, εκτός του ότι, η Ελλάδα θα ανήκει στο κλαμπ των ισχυρών της «διεθνούς κοινότητας» (δείτε την μεταξένια συμμετοχή της στις άνανδρες επιθέσεις στη Λιβύη), θα διαθέτει και μία υπερκυβέρνηση (τρόϊκα, ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ) που θα έχει τη δύναμη να «ρίχνει» και κανένα πρόστιμο όταν οι τοπικοί βεζίρηδες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα σαν τα παλαιά της Ολυμπιακής, του Κουρουπητού και του επιδόματος εργένη για να μη πω τίποτα για έργα υποδομής όπως αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, μετρό, τηλεπικοινωνίες που έμειναν στάσιμα ή δεν ξεκίνησαν.
Με δεδομένο λοιπόν το επίπεδο μόρφωσης, τον βαθμό εμπλοκής στα κοινά του λεγόμενου «καθημερινού ανθρώπου» και την ανικανότητα του 90% των «αρμοδίων» της αποκαλούμενης «κρατικής μηχανής», να χωρίσουν «δύο γαϊδάρων άχυρα», 1000 φορές καλλίτερα να με κυβερνούν οι χαρτογιακάδες της Ε.Ε.
Το τι ησυχία, τάξη και ασφάλεια επικράτησε με το ευρώ δεν περιγράφεται. Όλα άλλαξαν προς το καλλίτερο, στην Ισχυρή Ελλάδα η οποία έγινε και η πρώτη χώρα στην ευρωζώνη σε μερσεντέ ανά κάτοικο. Ακόμα, ο πληθωρισμός πρώτα μειώθηκε και μετά εκτοξεύτηκε στο 4,5$, τα επιτόκια έπεσαν, τα δάνεια έγιναν πιο φθηνά και μετά …εξαφανίστηκαν και, μία νέα περίοδος ευτυχίας χτύπησε (κατακούτελα) τη χώρα. Οι Έλληνες περπατούν και χαμογελούν, οι συντάξεις και οι μισθοί «κόπηκαν», οι πωλήσεις «γιωταχί» μειώθηκαν 75%
Είμεθα λοιπόν εθνικά υπερήφανοι που, προσωρινά, ανήκουμε στην Δύση;.
Γιατί προσωρινά; Διότι, ως απαισιόδοξος και «γκρινιάρης» δηλώνω πως, η κατάσταση δεν θα είναι τόσο ιδανική διότι, στον ορίζοντα προβάλει πάλι απειλητικό το φάντασμα της Μητέρας Πατρίδας, η Νέο-Οθωμανική Τουρκία! Η οποία απειλεί την πτωχή πλην τιμία Ελληνίτσα με μία νέα περίοδο προστασίας. Το 2010 ο πληθυσμός της γειτονικής χώρας θα ξεπέρασε τα 80 εκ. ανώ, με το τρόπο και το ρυθμό που εξοπλίζεται δεν θα είναι μόνο μία περιφερειακή υπερδύναμη όπως τώρα, αλλά παγκόσμια. Τι θα μπορέσει να κάνει η Ελλάς του Μνημόσυνου δίπλα σ’ αυτόν τον γίγαντα με το φθηνό εργατικό δυναμικό, τις εκατοντάδες πολεμικά αεροπλάνα πρώτης γραμμής, τις χιλιάδες τανκς, και τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο κόσμο; Τίποτα άλλο από το να καθίσει στ’ αυγά της. Κάθε άλλη κίνηση μόνο τη καταστροφή μπορεί να φέρει, ακόμα και αν η χώρα μας είναι στη μέλος της Ε.Ε.
Ηθικό συμπέρασμα; Όπως στη ταινία «Τρούμαν Σόου» πρέπει να χαμογελάμε, να χαιρετάμε κάθε πρωί τους γείτονες, να αγοράζουμε «μπεμβέ», «μερσεντέ» και «ρειτζρόβερ» και να μη ρωτάμε πολλά. Κι’ αυτό γιατί, επειδή η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα δεν αποκλείεται να σκοτώσει κι’ εμάς και μετά άντε να φύγεις απ’ τη ζώνη του εύρο και να επιστρέψεις στη ζώνη της δραχμής -και της τουρκικής λίρας. Ετοιμαστείτε λοιπόν για το μεγαλύτερο πάρτι της χιλιετίας καθώς, χιλιάδες εδωδιμοπώλες, οπωροπώλες, βιοτέχνες, έμποροι, εισαγωγείς, «βιομήχανοι» και λοιποί επαγγελματίες του νεοελληνικού «σουκ» έρχονται αντιμέτωποι με τη πραγματικότητα ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια από τους δημίους τους._Κ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου