Γράφει ο Χρήστος Α. Ιωάννου
Οσα έλαβαν χώρα περί το δημοσίευμα του Spiegel online της 6/5/2011, «Η Αθήνα αναθερμαίνει σχέδια για νέο νόμισμα - Η Ελλάδα εξετάζει την έξοδο από την Ευρωζώνη», δείχνουν το εγχώριο πολιτ(ευτ)ικό σύστημα και τα συμπαρομαρτούντα του (ΜΜΕ κ.λπ.), στερoύμενα «Οδικού Χάρτη» για τα στοιχειώδη στην τρέχουσα οιονεί χρεοκοπία. Ως δυνατότητα πολιτικής αντίδρασης και διατύπωσης θέσεων in vivo, κι όχι με προμαγειρεμένο λόγο.
Οι εγχώριες αντεγκλήσεις δεν αφορούσαν ούτε «το φεγγάρι» (την έξοδο από το ευρώ) ούτε καν το δάκτυλο (ποιος-γιατί δημιουργεί το διεθνές πρωτοσέλιδο). Eμμειναν στα του πρωτοκόλλου, περί τη συνάντηση του Λουξεμβούργου. Υπήρχαν προβληματισμοί μήπως πράγματι συζητούνταν η επικείμενη επιστροφή στη δραχμή. Λίγο ακόμη και βάσει ενδείξεων να προέκυπταν και δηλώσεις - προπομποί των, υποτιθέμενων, εξελίξεων. Oπως και με την αναδιάρθρωση
Απουσίασε η ουσία, ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από την Eυρωζώνη, σήμερα, θα επέφερε αδιανόητη οικονομική καταστροφή και κοινωνική οπισθοδρόμηση με δεκαετία πλήρους νομισματικής αστάθειας (ανάλογη της περιόδου 1944-1953) και επί μακρόν καθίζηση της παραγωγικής δραστηριότητας στην χώρα. Κοντολογίς η χώρα θα είχε να απευθυνθεί, μετά την τρόικα, και στην ΟΥΝΡΑ (United Nations Relief and Rehadiliation Administration). Και να επανασυστήσει ως πρώτο τη τάξει το υπουργείο Εφοδιασμού.
Η διάγνωση των καταστροφικών συνεπειών που, στις παρούσες συνθήκες, θα είχε η επιλογή επιστροφής στο σύστημα της δραχμής, δεν συνεπάγεται και την εξ ορισμού ορθότητα της επιλογής της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, και κυρίως της πορείας της την πρώτη δεκαετία σε αυτό. Ούτε τη βιωσιμότητα του ευρώ που συνδέεται με το πώς εάν η Eνωση και η ΟΝΕ θα πάνε με μία Ευρωπαϊκή Γερμανία ή μία Γερμανική Ευρώπη. Ο επίπονος και τραχύς δρόμος της εσωτερικής ανόρθωσης περνάει πλέον μέσα από το ευρώ.
Η εσωτερική ανόρθωση προϋποθέτει καθαρή αξιολόγηση τού πού πρέπει να ανήκει η Ελλάδα και τού πού όχι. Αν από κάπου έπρεπε και πρέπει να φύγει είναι από τη ζώνη της Συνθήκης του Σένγκεν, ώστε να πάψει να φαίνεται και να λειτουργεί ως ο καλύτερος αγωγός λαθρομετανάστευσης προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Να μην περιμένει να ανακαλύψουν το πρόβλημα και τις συνέπειές του Γαλλία και Ιταλία λόγω αραβικής εξέγερσης και κρίσης στην Βόρεια Αφρική, ενώ η Ελλάδα τα υφίσταται επί σειρά ετών.
Η αναστολή της ελληνικής συμμετοχής στη Σένγκεν πρέπει να εξετασθεί ως ένα μέτρο εσωτερικής ανόρθωσης, έως ότου η Ε.Ε. καταλήξει σε αποτελεσματικές και βιώσιμες λύσεις για τη λαθρομετανάστευση. Εως τότε για την Ελλάδα ας αξιολογηθεί ως αναπτυξιακή επιλογή καθώς η λαθρομετανάστευση επιτείνει την οικονομική παρακμή και τη διάλυση των αγορών εργασίας και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον η αναστολή συμμετοχής στη Σένγκεν διευκολύνει την εισροή τουριστών από τρίτες χώρες (π.χ. Ρωσία) στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου