Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
∆εν έφταναν τα περίφηµα τυχερά, που τσέπωναν οι παπάδες σε γάµους, βαφτίσια, µνηµόσυνα, κηδείες, αγιασµούς και ευχέλαια. Εθιµο, το ονοµάτιζαν και ως έθιµο το αντιµετώπιζε και η γριούλα (και όχι µόνο) που πήγαινε να κάνει τρισάγιο στον τάφο του παππού και φώναζε τον εφηµερεύοντα ιερέα να το τελέσει. Και συχνά, το έχω δει, αν ήταν δύο οι εφηµερεύοντες και φώναζε ο ενδιαφερόµενος «παππούλη», «παππούλη», έβλεπες ένα ράσο να δρασκελάει τους τάφους για να προλάβει πριν τον προλάβει ο άλλος παπάς.
Εθιµο µε σχεδόν υποχρεωτική επιβολή. Τόσο ώστε µου έτυχε σε νυχτερινά σχολεία να έχω µαθητές παπάδες που δεν είχαν τελειώσει το λύκειο, να το επιδιώκουν στα πενήντα τους συχνά µε τρία παιδιά, γιατί το απολυτήριο λυκείου ήταν τυπικό προσόν για να «κονοµήσουν» καλύτερη ενορία και κυρίως θέση σε νεκροταφείο. Ο συνήθης υπολογισµός: ο κρατικός µισθός συν τα τυχερά. Καλό µπαγιόκο!
Και ιδού τώρα ο γνωστός µητροπολίτης ζητάει να φορολογήσει τα έθιµα του γάµου.Απαγορεύει το ρύζι, το πάτηµα του ποδιού του γαµπρού από τη νύφη, ακόµη και το «στήσιµο» του γαµπρού στην είσοδο. Το κύριο επιχείρηµα πως δεν µπορεί να πληρώνει υπερωρίες στους νεωκόρους για να σκουπίζουν τα ρύζια. Κανένα δογµατικό επιχείρηµα. Αλλά επιχειρήµατα σαράφηδων και τοκογλύφων, οικονοµίστικα θα το έλεγε κάποιος πιο κοµψός. Και επειδή ο δαιµόνιος άγιος γνωρίζει πως κανείς δεν θα υπακούσει καταργώντας το έθιµο, επιβάλλει χαράτσι που το επονοµάζει «προγαµιαίο», ώστε αν οι χαφιέδες του αντιληφθούν τη νύφη να πατάει τον γαµπρό, κι αν µε το ρολόι στο χέρι αργήσει να έρθει η κούρσα µε τη νύφη στα σκαλοπάτια, κι αν η θεία και η νονά των νεονύµφων αρχίσουν να ραίνουν µε ρυζάκι του Θεού το ζεύγος, χραπ θα παρακρατάει την εγγύηση.
Σκέφτοµαι τι µας περιµένει, αν οι τράπεζες ανακαλύψουν το κόλπο του µητροπολίτη, θα απαιτούν εγγύηση, προκαταβαλλόµενη, δανείου και όταν κανείς δεν είναι συνεπής µε τις δόσεις, χραπ θα παρακρατείται η εγγύηση.
Ευλογείτε, ∆έσποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου