Εγκλημα με αιτία

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

«Η ανασφάλεια είναι η πρώτη από τις ανισότητες και η χειρότερη αδικία: πλήττει βάναυσα τους πιο αδύναμους, αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν στις ακριβές συνοικίες», είχε πει ο Νικολά Σαρκοζί πριν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. 

Η παραπάνω αλήθεια, νεοανακαλυφθείσα στη χώρα μας, έγινε «καραμέλα» στο στόμα και των Ελλήνων πολιτικών, τόσο εκείνων που στην πράξη διαθέτουν φρουρούς για την προστασία επωνύμων «στις ακριβές συνοικίες», όσο και των αντιπάλων τους, που θεωρούσαν για χρόνια την εγκληματικότητα ως συνέπεια των κοινωνικών ανισοτήτων, ενώ σήμερα βλέπουν μόνο τα θύματά της.

Είναι πιο οικονομικό. Στην εποχή της ανυπαρξίας κονδυλίων για πολυδάπανη πρόληψη, βοήθεια προς τις ευπαθείς ομάδες, καλύτερη οργάνωση των δικαστηρίων, αναδιάρθρωση της Αστυνομίας (είναι δύσκολο να προωθηθούν σχήματα που βασίζονται σε αφθονία προσωπικού), βολεύει να λησμονείται ότι η εγκληματικότητα αποτελεί συνέπεια των κοινωνικών ανισοτήτων και τρανταχτή ένδειξη λειψού κράτους, λειψής κοινωνικής συνοχής.

Το έγκλημα στην αφύλακτη Ελλάδα γιγαντώθηκε ανεμπόδιστα, όπως γιγαντώνονται όλα τα μεγάλα προβλήματα, διαφθορά, παραοικονομία, μεταναστευτικό, υπερδανεισμός, κοινωνική αδιαφορία, ανασφάλεια, φόβος. Πολύ εύκολα άπλωσαν τα πλοκάμια τους στην ανοχύρωτη χώρα όλες οι διαβαθμίσεις του εγκλήματος. Τράφηκαν από την αδράνεια του κράτους - θερμοκήπιο της ανομίας. Ανδρώθηκαν από τις αδυναμίες του. Αναβαθμίστηκαν με την οικονομική κρίση.

Η παρανομία δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν συγκοινωνεί με τη νομιμότητα. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διασυνδέσεις αστυνομικών με τον υπόκοσμο, εξαφάνιση δικογραφιών για βαριά ποινικά αδικήματα, κατακράτηση ενταλμάτων, συμμετοχή σε κυκλώματα παραχαρακτών, ληστών, ναρκοβαρόνων, εκβιαστών... Το χρήμα εκμαυλίζει. Πιο πολύ από τη φτώχεια, τα πλούτη είναι η αληθινή αιτία του εγκλήματος, έλεγε ο Μπρεχτ. 

Πλούτο λοιπόν συγκέντρωσαν στα χέρια τους οι οργανώσεις του εγκλήματος. Και έγιναν πανίσχυρες. Με περισσότερα πιστόλια, αυτόματα, πολυβόλα (που εισάγουν ανεμπόδιστα και διακινούν ανεξέλεγκτα) από τα 80.000 όπλα των 55.000 αστυνομικών. Επιδιδόμενες σε ένα έγκλημα όλο και πιο ωμό, όλο και πιο σκληρό. Δεν είναι μόνο οι 250 διαρρήξεις, κλοπές και ληστείες που διαπράττονται καθημερινά. Ανά 7 λεπτά μια κλοπή ή διάρρηξη, ανά δύο ώρες μια ληστεία. Χωρίζουν την Αθήνα σε «χωράφια» και τη λυμαίνονται. Διακινούν ναρκωτικά, γυναίκες, όπλα. Υπογράφουν συμβόλαια θανάτου, πωλούν προστασία, πυροβολούν στο ψαχνό, με αισθήματα υπεροχής απέναντι στους 30.000 αστυνομικούς και τους 20.000 ιδιωτικούς αστυνομικούς της. Και η κοινωνία αβοήθητη υφίσταται τη βία. Κόσμος και υπόκοσμος. 

Ο δεύτερος υπάρχει επειδή υφίστανται οι στρεβλώσεις του πρώτου. Η ανοχή του κράτους, της κοινωνίας απέναντι στα «στραβά» του κόσμου είναι που δίνει στον υπόκοσμο ζωή. Η «επιείκεια» ιθυνόντων και πολιτών απέναντι στις μικροπαρεκτροπές είναι που καλύπτει όχι μόνο τα μικροπαραπτώματα, αλλά και τα εγκλήματα, τις τερατωδίες και «αγκαλιάζει» και τους δημίους μαζί με τα θύματα. Δεν θα αλλάξει τίποτα στη μολυσμένη από την ανθρωποβόρα παρανομία κοινωνία, αν δεν σπάσει πρώτα τούτη η βολική συνενοχή.