"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ". Δυο εξαιρετικές πένες "συγκρούονται" για τον "λογαρισμό"

Ξεκινώ με την ΚΑΛΥΤΕΡΗ φωνή υποστήριξης του κινήματος "δεν πλήρώνω" που έχω ακούσει μέχρι σήμερα...

Μιλάνε κι οι καλοπληρωτές

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Τζαμπατζήδες αποκάλεσε ο υπουργός Μεταφορών όσους δεν πληρώνουν διόδια: «Δέχομαι ότι κάποιοι έχουν διαφωνίες».

Μας κάνουν και χάρη που μας επιτρέπουν να διαφωνούμε. «Δέχομαι ακόμη και μερικές πράξεις ακτιβισμού». Είδατε ώς πού φτάνει η σοσιαλιστική μεγαλοθυμία τους; Ακόμη και κομμάτια ακτιβισμού εναγκαλίζονται. «Ομως δεν μπορώ να δεχτώ ανυπακοή στους νόμους», κατέληξε.

Κλασικός ΠΑΣΟΚος. Πώς το είχε πει ο πρωθυπουργός; «Παίρνουμε μέτρα που δεν τα πιστεύουμε προκειμένου να σωθεί η χώρα»; Καλά τα λέω;

Πώς λέμε εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά αλίμονο στην κόρη μου έτσι και πάει με μαύρο;

Πώς λέμε ότι δεν έχω τίποτα εναντίον των γκέι, μερικοί μάλιστα είναι από τους καλύτερούς μου φίλους, αλλά έτσι και βγει ο γιόκας μου κουνιστός πρώτα θα τον σκοτώσω και μετά θα αυτοκτονήσω; 

Ετσι και η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα εναντίον των πολιτών. Μερικοί από αυτούς, μάλιστα, είναι οι καλύτεροί της φίλοι. Κυρίως προμηθευτές και εργολάβοι.

Εκανε και πονηριές ο υπουργός. Πήγε να στρέψει την κοινωνία εναντίον των «δεν πληρώνω». Ιδιοκτήτες των δρόμων είναι οι πολίτες, διακήρυξε. Πού τους μαθαίνουν τέτοιες τσαχπινιές; Ξέρετε εσείς κανέναν ιδιοκτήτη που να πληρώνει για να μπει στο σπίτι του;

Μας νοικιάζουν τους δρόμους που τους πληρώσαμε με δικά μας λεφτά. Μας τους νοικιάζουν ακόμη και προτού τους παραδώσουν. Αυξάνουν αυθαίρετα τα νοίκια-διόδια επειδή τους φθείρουμε το οδόστρωμα με τα αυτοκίνητά μας. Εναλλακτική διαδρομή δεν υπάρχει. Για να πας από ένα σημείο της χώρας σε κάποιο άλλο σταματάς σε κάτι σαν συνοριακούς σταθμούς και υποχρεούσαι να πληρώσεις κάτι σαν τέλη διέλευσης, δασμούς μετακίνησης ή βίζα παραμονής σε άλλο μέρος της ίδιας σου της πατρίδας.

Πληρώνουμε από τη φορολογία για δρόμους-καρμανιόλες, τίγκα στις κακοτεχνίες και από πάνω πληρώνουμε και το δικαίωμα να σκοτωθούμε κινούμενοι σε αυτούς. Τώρα μάλιστα σκέφτονται να στερήσουν από τους «δεν πληρώνω» τη φορολογική ενημερότητα και να τους τραβάνε για φοροδιαφυγή. Οι εργολάβοι που αφήνουν τα έργα στη μέση τι φορολογική ενημερότητα διατηρούν;

Ξέρετε ποιοι είναι οι «δεν πληρώνω»; Το Δημόσιο που καθυστερεί κονδύλια και δεν πληρώνει επιστροφή ΦΠΑ στις εταιρείες. Που χρωστάει κοντά 4 δισ. στις συγκοινωνίες. Οι εταιρείες που απολαμβάνουν συμβάσεις χωρίς ρήτρα που θα τους υποχρέωνε να πληρώσουν τις αστοχίες τους, τα εκπρόθεσμα έργα, τις ακατάλληλες κατασκευές. Οι τράπεζες που διέκοψαν το δανεισμό των εργολάβων με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να απειλούν ότι θα εγκαταλείψουν τα έργα. (Ας τα εγκαταλείψουν, τέλος πάντων, και ας επιστρέψουν τα λεφτά. Ετσι κι αλλιώς, σαν τα μούτρα τους τα κάνουν.)

Αυτοί είναι οι «δεν πληρώνω». Οι άλλοι, που τους κυνηγάει η κυβέρνηση, είναι οι «δεν πληρώνω τις μαλακίες σας».

Τώρα, ο υπουργός υποσχέθηκε ηλεκτρονικά διόδια ώστε ο καθένας να πληρώνει ανάλογα με τα χιλιόμετρα που διένυσε. Πολύ δίκαιο, ε, τι λέτε;

Μόνο που όταν πληρώνω για την Παιδεία δεν πληρώνω σύμφωνα με τη χρήση που κάνουν τα παιδιά τα δικά μου, αλλά για να ωφεληθούν τα παιδιά όλων των συμπολιτών μου. 

Οταν πληρώνω για την Υγεία, δεν πληρώνω ανάλογα με τα δικά μου ιατρικά έξοδα αλλά για να θεραπευτούν όλοι οι άρρωστοι συμπολίτες μου. 

Οταν πληρώνω για δρόμους στους οποίους μπορεί και να μην πατήσω ποτέ, πληρώνω ακριβώς για να μπορεί ο άλλος να πηγαινοέρχεται όσο τον βολεύει και να τους φθείρει όσο του γουστάρει. 

Διότι αυτό ακριβώς σημαίνει κοινωνικός ιστός. Τη συνοχή του οποίου δεν βαριούνται να επικαλούνται οι κυβερνώντες. Που ανάθεμα κι αν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε.

Δεν υπάρχουν λοιπόν τζαμπατζήδες και όσοι τολμούν να εκφράζονται έτσι δεν είναι τίποτα περισσότερο από τζάμπα μάγκες. 

Κουλάρετε λοιπόν, κύριοι, μήπως και τελικά αποτελέσετε μέλη της άλλης ομάδας. Εκείνων που θα «την πληρώσουν». 

Και συνεχίζω με την αντίθετη άποψη ενος σοβαρού αρθρογράφου

Η μόδα του «δεν πληρώνω»...

Του Αγγελου Σταγκου

Eξοργιστική και εξαιρετικά κακόγουστη είναι αυτή η μόδα του «δεν πληρώνω» που πολλοί ονομάζουν «κίνημα». Τη λανσάρουν κάποιοι αυτόκλητοι ακτιβιστές που θέλουν την κατάρρευση του κράτους, την υιοθετούν κομματικές οργανώσεις που επιδιώκουν την πλήρη διάλυση του παντός, την εφαρμόζουν διάφοροι «τσαμπατζήδες» που επιζητούν άλλοθι για να μην πληρώνουν, την προβάλλουν απερίσκεπτα και συχνά με συμπάθεια ορισμένα μίντια με μεγάλες επιδόσεις στον λαϊκισμό.

Το κράτος δεν είναι αθώο ή αλάνθαστο, αλλά δεν είναι δυνατόν στο δημοκρατικό πολίτευμα να καταπατώνται οι νόμοι και οι κανόνες από τον καθένα. Ούτε μπορεί να είναι ανεκτή η ανυπακοή σε δικαστικές αποφάσεις από κόμματα, συνδικαλιστές και απλούς πολίτες.

Υποτίθεται ότι η συγκεκριμένη μόδα αποτελεί φαινόμενο των καιρών στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση και η αγανάκτηση του κόσμου, εξαιτίας της συμπεριφοράς του πολιτικού κατεστημένου και των αυθαιρεσιών του κράτους, ωθούν τους πολίτες σε εκδηλώσεις ανυπακοής, σύμφωνα με αυτήν την άποψη. Υπάρχει όντως έξαρση του φαινομένου, δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.

Πρόκειται για συμπεριφορές που έχουν καλλιεργηθεί εδώ και χρόνια εξαιτίας της νοοτροπίας ότι επιτρέπονται τα πάντα, εφόσον ο «αντισυμβαλλόμενος» είναι το κράτος και βεβαίως εξαιτίας της γενικευμένης ατιμωρησίας. Ορισμένοι θα έφθαναν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι η αναρχία βρίσκεται στο DNA τον Ελλήνων, όσο και αν ο ισχυρισμός αυτός στερείται παντελώς επιστημονικής βάσης.

Με αυτήν την έννοια, έχουν γίνει ευρέως αποδεκτές η φοροδιαφυγή, η καταλήστευση του ΙΚΑ και των νοσοκομείων, η καταβολή συντάξεων σε μη δικαιούχους ή σε άτομα που συνεχίζουν να εισπράττουν ενώ οι πραγματικοί δικαιούχοι έχουν πεθάνει, οι χιλιάδες αναπηρικές συντάξεις μαϊμού και ένα σωρό άλλες μαζικές παραβατικές συμπεριφορές. Αρκεί όλα τα προηγούμενα να γίνονται σε βάρος του απρόσωπου και άυλου κράτους σε όλες τις μορφές του.  

Και από την άλλη πλευρά, αλλά ακριβώς για τους ίδιους λόγους, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ενώ πληρώνονται για να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κράτους, αδιαφορούν πλήρως ή και συμμετέχουν στη λεηλασία του και, εν τέλει, στην κατεδάφισή του. 

Γέννημα αυτής της νοοτροπίας και αυτών των συμπεριφορών είναι η μόδα του «δεν πληρώνω». Είχε εμφανιστεί πριν ξεσπάσει η κρίση, ακόμη και απέναντι στις τράπεζες. Κάποια εποχή ορισμένοι που είχαν πάρει σπίτια μέσω του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας έκαναν σύλλογο για να απαλλαγούν από τις επιδοτούμενες δόσεις. Τότε, αλλά και αργότερα εκδηλώθηκε η αντίδραση κατά των πανωτοκίων, που δεν αφορούσε αποκλειστικά τα λεγόμενα «ψιλά γράμματα» περί των υπερβολικών τόκων υπερημερίας, αλλά και τους υψηλούς τόκους με τους οποίους δανείστηκαν αρκετοί επιχειρηματίες (κυρίως ξενοδόχοι της Κρήτης), όταν τα επιτόκια ξεπερνούσαν το 20%! Υπάρχει σοβαρός επιχειρηματίας που τολμά να επενδύσει δανειζόμενος με τέτοιο επιτόκιο;

Τελευταία, αλλά και πάλι πριν εκδηλωθεί η κρίση, παρατηρήθηκε επίσης το φαινόμενο εκείνων που δεν πλήρωναν τις δόσεις στεγαστικών δανείων από τράπεζες, όχι επειδή δεν μπορούσαν, αλλά επειδή δεν ήθελαν. Ο γράφων μάλιστα γνωρίζει την περίπτωση καλοβολεμένου πολίτη που μετά τις εκλογές ισχυριζόταν ότι ψήφισε ΠΑΣΟΚ με την προσδοκία ότι θα του… χαριστούν τα δάνεια. Ισως, πιο προκλητικές ακόμη είναι οι περιπτώσεις ευπόρων που είχαν σεβαστές καταθέσεις σε τράπεζες, τις απέσυραν και τις έβγαλαν εκτός Ελλάδας όταν ξέσπασε η κρίση. Και αφού εξασφάλισαν τα χρήματά τους, μετά πήγαιναν να ζητήσουν δάνεια από τις ίδιες τράπεζες από τις οποίες απέσυραν τις σεβαστές καταθέσεις τους. Και αν η τράπεζα απέρριπτε το αίτημα έσπευδαν να καταγγείλουν ότι ο τραπεζικός τομέας περικόπτει τον δανεισμό προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 

Αρκετοί τώρα εντάσσουν τη μόδα του «δεν πληρώνω» στις εκδηλώσεις της κοινωνικής ανυπακοής για λόγους διαμαρτυρίας, επιχειρώντας να την ιδεολογικοποιήσουν. Ακόμη και αν γίνει θεωρητικά αποδεκτή αυτή η εκδοχή, είναι φανερό ότι, πρώτον, αδικούνται οι νομοταγείς πολίτες, δεύτερον, υπονομεύονται και δεν θα μπορούν να χρηματοδοτούνται οι υπηρεσίες που προσφέρονται με κάποιο αντίτιμο, τρίτον, αν απλωθεί το φαινόμενο, θα πληγωθεί πολύ σοβαρά η έννοια της συντεταγμένης κοινωνίας. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για κακόγουστη κακοποίηση του αισθήματος κοινωνικής ευθύνης που οφείλει να έχει κάθε πολίτης, για να μην επικρατήσει το πλήρες χάος.