Ο έχων δύο χιτώνας

Γράφει ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΦΑΡΑΚΟΣ

Είχαν πει κάποτε ότι η μεγαλύτερη μετά Χριστόν ειρωνεία υπήρξε εκείνη η ρήση «Επί γης ειρήνη». 

Τώρα όμως, βοηθούσης και της σημασίας που έχει αποκτήσει η οικονομία, με αυτά που βλέπουμε και με αυτά που μας συμβαίνουν αλλά, προπάντων, με όσα ύποπτα μας σερβίρει αυτή η κυβέρνηση και ο αρχηγός της, πάλι τις τελευταίες ημέρες, πρέπει να αλλάξουμε τοποθέτηση. Γιατί, πλέον, η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι εκείνο το άλλο βιβλικό: Ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον ένα.  

Πολλοί έχουν πιστέψει στην αφέλεια ενός κηρύγματος που είναι τελείως αντίθετο προς την αρπακτική βουλιμία του ανθρώπινου γένους. Αλλά αυτό που παίζεται στην Αθήνα εδώ και τρεις εβδομάδες και φθάνει στο αποκορύφωμά του από προχθές, από μία ενορχηστρωμένη πρωθυπουργική ορχήστρα και ακούει στο όνομα ευρωομόλογα, μοιάζει με ωμό αστείο. Με το οποίο ουδείς Ελλην, με ολίγας φρένας ακόμη και οι πιο φανατικοί πράσινοι, είναι πλέον διατεθειμένος να γελάσει. Αντίθετα, του προκαλεί οργή. Αυτή η κακότεχνη προσπάθεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, με μαέστρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, να μας πείσει ότι η πρότασή του για δημοψήφισμα και για συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών πρόκειται να πείσει όλους όσοι είναι (ακόμη) εύποροι ή έστω έχουν δύο χιτώνας να μας δώσουν τον ένα, μέσω αυτού του μηχανισμού.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι, περίπου, ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι. Αν δεν βρεθεί άλλος τρόπος να τα βγάλουμε πέρα, σε τρία τέρμινα που αυτή η βραδυκίνητη Ευρώπη των Βρυξελλών ίσως πει κατ’ αρχήν ένα ναι σε αυτόν το θεσμό που απλώς θα βγάζει το χιτώνα από εκείνον που έχει πέντε τέτοιους για να τον δώσει στον πένητα και γυμνό Ελληνα, απλώς η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ δεν θα υπάρχει ως κράτος οργανωμένο για να τη σώσουν οι υπογραφές που θα μαζέψει, λέει, ο κ. Παπανδρέου. 

Το ερώτημα είναι: Πώς διάβολο μας φαντάζονται; Οτι τρώμε κουτόχορτο και θα καθίσουμε φρόνιμα, περιμένοντας τις υπογραφές; Κανένας άνεργος δεν επέζησε τρώγοντας υπογραφές στα τσιτάτα του κ. Παπανδρέου και κανένα σπίτι δεν ζεστάθηκε ρίχνοντας, απλώς, στη σόμπα αυτές τις μεγαλοστομίες.