Το δράμα της Οθωνίας Δορυφόρου

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Ενώ η γλώσσα του κ. Πάγκαλου βγαίνει κάθε τόσο σε δημοπρασία κι ενώ οι γλωσσολόγοι ασχολούνται σχολαστικά με το ρηξικέλευθο, όντως, επικοινωνιακό λεξιλόγιο του πληθωρικού Αντιπροέδρου, ο Γενάρης καλπάζει και αναστενάζει. Από μόνος του. Για πολλά και διάφορα.  

Ο γράφων, εκστασιασμένος από τα ανθρωπιστικά διλήμματα της χώρας όσον αφορά τη λαθρομεταναστευτική πολιτική και το περίλαμπρο μπουρδέλο που κατάντησε η «αιωνία» Ελλάς, παρηγορήθηκε -κάπως- με την προοπτική «αγιοποίησης» του αείμνηστου πάπα Ιωάννη Παύλου Β' που... μετά θάνατον (όπως διαδίδουν αυτόπτες απατεώνες) κατάφερε να «θεραπεύσει» μέσα σε μια νύχτα μια Γαλλίδα καλόγρια που υπέφερε από Πάρκινσον. Απότομα η καλόγρια σταμάτησε να τρέμει και ζήτησε να φάει τραχανά και κρεμ καραμελέ. Φυσικά, ποια πιο απτή αφορμή για να αγιάσεις...;

Στα δικά μας τώρα. ΕΠΕΙΔΗ πάντοτε υποβόσκει η εύλογη απορία ΠΟΤΕ θα αγιάσει εκείνος ο πολιτικός που θα βάλει τα δυο πόδια της Εκκλησίας σε ένα, όσο της χρειάζεται (και μάλιστα στενό) πασουμάκι, κι επειδή το θέμα... διχάζει, η ποιήτρια κυρία Σαλιάγκου μου υπέδειξε την ποιητική περίπτωση της Οθωνίας Δορυφόρου που αγωνιά για το μέλλον των μεταφυσικών μας συμφερόντων. Αυτά γράφτηκαν (εννοώ το ποίημα), ύστερα από μεσολάβηση της κυρίας Σιλάνας Σαλιάγκου. Και ιδού:

Με μητριά καλόγρια και θείο μητροπολίτη αιτούμαι τον Παράδεισο κι ένα προικώο σπίτι.

Κι αφού περσεύουν διάκονοι κι εγώ έμεινα στο ράφι με ρασοφόρο παρτενέρ θα φάω το πιλάφι.

ΓΙΑΤΙ το ράσο είναι χαρά ως κλασική πατέντα κι εγώ θα βρω το νόημα και θ' αποκτήσω ρέντα.

Μονάχα με θυμιάματα και με αναθυμιάσεις άκρη θα βρει η πατρίδα μας σ' αυτές τις περιστάσεις.

Με παραδείγματα σοφά από αγίους εκλειπόντας θα βρούμε οδοντογιατρό στους πάσχοντας οδόντας.

Η πίστη θα μας οδηγεί εις πράξεις ευσπλαχνίας και θα υπάρχει ομόνοια μέσα στας συντεχνίας.

Κόραι που ατυχήσανε παρηγοριά θα βρούνε αφού ως γνωστόν και οι ιερείς μπορούνε να πηδούνε.

Οσοι επιβουλεύονται της Εκκλησίας το ήθος είναι αυτοί που ανάρμοστα μου μάλαξαν το στήθος.

Κι ο θείος μου ως επίσκοπος και τοποτηρητής μου θα εγγυηθεί το ευλύγιστον της ντεμοντέ τιμής μου.

Γι' αυτό, το ΚΡΑΤΟΣ και οι αρχές προσκείμενοι στα ΘΕΙΑ μακριά απ' τα καμπαναριά να 'χουν την ΕΦΟΡΙΑ.

Διατί ΟΥΑΙ κι αλίμονον αν η Εκκλησία φοβάται και σαν να είναι μισθωτός εφιαλτικά κοιμάται.

ΠΩΣ θα 'ναι απερίσπαστος διά προσευχάς κι ευχέλαιο ΑΝ τη ρωτούν πόσα έδωσε για κάθε πολυέλαιο;

ΑΝ της μαγκώνουν τα ποσά κι αν ανοιχτεί η ψαλίδα για να της πάρουν τα μπιζού όπως τη Βιστωνίδα;

ΠΩΣ τάχα θ' ανταποκριθεί σε έργα φιλανθρωπίας να βοηθά τους έχοντας ζόρια πρεσβυωπίας;

Πώς θα οργανώνει έρανο διά κακοποιημένους και κύρηγμα παρηγοριάς προς φορολογουμένους;

ΑΛΛΟ το ποίμνιο που βοσκά κι άλλο ο βοσκός προβάτων που τη φλογέρα του κρατά δι' εκτέλεσιν ασμάτων.

Με ωραία «Κύριε ελέησον» υψίφωνοι ας κράξουν να μάθουν πως τα «ιερά» δεν πρέπει να πειράξουν.

Ας παταχθεί ο σατανάς και οι σατανιζόμενοι για να μας μείνουν οι ορθών καλών προθέσεων γκόμενοι.

Πρωτίστως όμως προσευχή σεμνότης και νηστεία και προπαντός με σύνεση στην κάθε μας ληστεία.

Αρα: Δια λόγους μεταφυσικούς όποιος σκληρά αγωνίζεται σχωρούνται οι αμαρτίες του ΕΚΤΟΣ κι αν αυνανίζεται...