Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ
Ανοχή και ατολμία της διεθνούς κοινότητας προς τα καθεστώτα που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα καταγγέλλει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), υποστηρίζοντας μάλιστα ότι σε πολλές περιπτώσεις η χρήση διαλόγου, αντί ουσιαστικής πίεσης, μετατρέπεται σε φάρσα.
Αυτή τη χρονιά η ετήσια έκθεση (2010) της μη κυβερνητικής οργάνωσης ρίχνει τους προβολείς στις χώρες-υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην αποτυχία τους για αλλαγές σε καταπιεστικά καθεστώτα.
Θεμελιώδες σφάλμα του ΟΗΕ, των ΗΠΑ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι, σύμφωνα με το πόρισμα των ερευνητών του HRW, ότι προκρίνουν τον διάλογο και τη συνεργασία έναντι οποιασδήποτε δημόσιας πίεσης. Αυτό ακριβώς το «λάθος» φαίνεται ότι κάνει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, υποστηρίζει ο γενικός διευθυντής του HRW, Κένεθ Ροθ, εξηγώντας:
«Υπερεκτιμά τις ικανότητές του να πείθει, μέσω προσωπικών επαφών, ανθρώπους όπως ο Σουδανός πρόεδρος Ελ Μπασίρ, ο πρόεδρος της Σρι Λάνκα, ο αρχηγός της στρατιωτικής χούντας στη Μιανμάρ».
Αυτή τη στάση μοιάζει να έχει υιοθετήσει και η Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς η ύπατη εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων, Κάθριν Αστον, έχει εκφράσει επανειλημμένα την προτίμησή της σε μια «ήρεμη διπλωματία» όποιες και εάν είναι οι συνθήκες.
«Δουλοπρεπή προσέγγιση» προς το Ουζμπεκιστάν καταλογίζει η έκθεση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ «υποχωρητικές» προς το Πεκίνο χαρακτηρίζονται η Γερμανία, η Γαλλία και η Μ. Βρετανία. Στόχος της οργάνωσης και οι ΗΠΑ που επικρίνονται επειδή δεν επενέβησαν «με σθένος στην Κίνα, την Ινδία και την Ινδονησία», όταν υπήρξε ανάγκη.
Για «καθολική δειλία» κατηγορούνται επίσης οι χώρες της Δύσης απέναντι στην Κίνα, όπου περιορίζονται οι ελευθερίες των πολιτών. «Η πολιτική πίεση» από τη διεθνή κοινότητα δημιουργεί, σύμφωνα με τους ερευνητές, τις κατάλληλες συνθήκες για αλλαγές στα καταπιεστικά καθεστώτα και ενισχύει τη δράση των οργανώσεων που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στις επιμέρους αναλύσεις των 100 χωρών που εξετάζονται, υπογραμμίζονται η φρίκη των γκουλάγκ του βορειοκορεατικού καθεστώτος, οι μαζικοί βιασμοί που πλήττουν το Κονγκό και το Τσαντ, οι νέες παραστρατιωτικές οργανώσεις που σπέρνουν τρόμο στην Κολομβία. Τον όρο «ανθρωπιστική κρίση» χρησιμοποιούν οι ερευνητές του HRW για να περιγράψουν την κατάσταση με τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι παρά τις δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν έχει πραγματοποιηθεί σημαντική πρόοδος.
(Πηγές: http://www.hrw.org, ΑΠΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου