Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
bartzinopoulos@hotmail.com
Διερωτώμαι, από προχθές που ξεκίνησε αυτή η ιστορία με την κατάληψη του κτιρίου της Νομικής από οικονομικούς πρόσφυγες και την αξίωση για νομιμοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, τι μυαλά πρέπει να κουβαλάνε όλοι αυτοί που τους υποκινούν και τους στηρίζουν. Ή μήπως πιστεύετε ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μεμονωμένο γεγονός και όχι μ’ ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που η εφαρμογή του θα έχει σαφείς και συγκεκριμένες συνέπειες για τη χώρα;
Κάποιοι μιλάνε για νομιμοποίηση 450.000 λαθρομεταναστών, άλλοι υπολογίζουν ότι είναι εντυπωσιακά περισσότεροι. Ολοι αυτοί, λέει, θα πρέπει ν’ αποκτήσουν πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Και τι σημαίνει αυτό, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το καταλάβει. Η ήδη εξαιρετικά υψηλή ανεργία θα προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις και το ασφαλιστικό σύστημα, που πασχίζει να σταθεί στα πόδια του, θα καταρρεύσει υπό το βάρος των υποχρεώσεων τις οποίες θα φορτωθεί. Και μιλάμε για τις πρώτες μόνο επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.
Τα προβλήματα, όμως, δεν θα σταματούσαν εδώ. Από τη στιγμή που η κατάληψη ενός, δύο ή περισσότερων αύριο δημόσιων κτιρίων θ’ απέδιδε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, υπάρχει κανένας που ν’ αμφιβάλλει ότι μέσα σ’ ένα ή δύο μήνες θα ξαναγέμιζε ο τόπος από εκατοντάδες χιλιάδες νέους λαθρομετανάστες, αφού ως χώρα θα είχαμε στείλει ανά την υφήλιο το μήνυμα ότι εδώ είναι ο παράδεισος των απανταχού προσφύγων;
Γι’ αυτό και από προχθές διερωτώμαι τι ακριβώς συμβαίνει με όλους αυτούς που υποκίνησαν και στήριξαν το «κίνημα των λαθρομεταναστών». Δεν είναι σε θέση να καταλάβουν; Ή καταλαβαίνουν, αλλά αδιαφορούν για τις αναπόφευκτες συνέπειες της συγκεκριμένης δραστηριότητας; Γιατί αν δεν καταλαβαίνουν το έγκλημα που διαπράττουν σε βάρος μιας χώρας που δίνει αγώνα επιβίωσης, τότε πρόκειται περί, επιεικώς, ηλιθίων που το καλύτερο το οποίο μπορούν να κάνουν είναι να πάψουν ν’ ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα.
Αν πάλι καταλαβαίνουν τις συνέπειες αλλά αδιαφορούν, τότε διακατέχονται από εγκληματική ανευθυνότητα απέναντι σ’ έναν λαό που ματώνει για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να είναι και σίγουρο πως θα καταφέρει να το διασφαλίσει.
Κι αυτά στέκοντας στις αθώες μόνο ερμηνείες της πρακτικής τους. Γιατί υπάρχουν κι άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου