"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Θέλω πίσω το... βαγόνι μου!

Του Κωνσταντινου Ζουλα 

«O σιδηρόδρομος ανήκει στους Ελληνες», μας ενημερώνει εσχάτως μια στιβαρή ανδρική φωνή σε ένα ραδιοφωνικό σποτ που προβάλλει τις κινητοποιήσεις στον ΟΣΕ, καλώντας όσους έχουμε τη συγκεκριμένη ιδιότητα –δηλαδή, τους Ελληνες υπήκοους– να «προστατέψουμε την περιουσία μας». 

Ευχαριστώντας εκ των προτέρων τον εν λόγω κύριο που μας υπενθυμίζει κάτι μάλλον αυτονόητο, θα ’θελα σήμερα ως Ελληνας πολίτης και επομένως «συνιδιοκτήτης των τρένων» να θέσω στους κατά καιρούς διευθυντές της εταιρείας «μας» και κυρίως στους εκπροσώπους των εργαζομένων κάποια ερωτήματα.

Πώς εξηγούν ότι το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας των 6.500 υπαλλήλων του ΟΣΕ έφτασε το 2009 στα 430 εκατ. ευρώ, ενώ το 2003 που δούλευαν στον Oργανισμό 9.000 άτομα (δηλαδή, 2.500 περισσότεροι) το ίδιο ποσό περιοριζόταν σε 260 εκατ. ευρώ; 

Αλήθεια, είναι λογικό σε αυτή τη συγκυρία να υπάρχουν εκατοντάδες υπάλληλοι του ΟΣΕ με αποδοχές που υπερβαίνουν τα 7.000 ευρώ (μηνιαίως!), όταν ο ο βασικός μισθός τους δεν ξεπερνάει τα 1.100 ευρώ και με διάφορα κολπάκια (πληρωμένα ρεπό, «αναπαύσεις» (sic), υπερωρίες κ. λπ.) καταληστεύουν την εταιρεία – δηλαδή και εμάς ως ιδιοκτήτες;  

Μήπως το επιχείρημα των εργαζομένων ότι δεν επαρκούν οφείλεται π. χ. στο γεγονός ότι από τους 560 μηχανοδηγούς οι 100 είναι προϊστάμενοι μηχανοστασιάρχες και δεν εκτελούν υπηρεσίες στις αμαξοστοιχίες;

Θέλετε κι άλλα;  

Πού πήγαν τα λεφτά από το σκάνδαλο του σκραπ, δηλαδή τα παλιό τροχαίο υλικό του ΟΣΕ που αποδεδειγμένα καταχράστηκαν κάποιοι υπάλληλοι;  

Και εν κατακλείδι, μια που με τη διαφήμισή τους μας αναγνωρίζουν επιτέλους ως ιδιοκτήτες τους, μας ρώτησαν ποτέ αν εμείς θεωρούμε λογικό να διατηρούνται δρομολόγια που διακινούν τον... κανένα; Ενδεικτικά αναφέρω ότι το καθημερινό δρομολόγιο Καλαμάτα - Διαβολίτσι σε έναν ολόκληρο μήνα (τον Μάρτιο του 2008) εξυπηρέτησε 4 (ναι, τέσσερις!) πολίτες.

Κράτησα για το τέλος ένα ερώτημα μάλλον συμβολικής σημασίας. 

Αλήθεια, τις διαφημίσεις με τον κύριο με τη στιβαρή φωνή ποιος τις πληρώνει; Διότι αν και αυτήν την πληρώνουμε εμείς ως συνιδιοκτήτες των τρένων, παρακαλώ να αποσυρθεί. Δεν την χορτάσαμε απλώς. Μας εξοργίζει. Μην πω μας εξαγριώνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: