"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


The “working rich” and the rest of us (Oι εκατομμυριούχοι "εργαζόμενοι", και εμείς)


«ΤΑ ΈΠΟΜΈΝΑ δέκα χρόνια θα είναι τα πιοσυναρπαστικά της ζωής µας! Η ινδική οικονοµία θα διπλασιαστεί σε µέγεθος! Είναι απίστευτο!». 
Αυτή η γεµάτη ενθουσιασµό εκτίµηση ανήκει στον ινδό επιχειρηµατία Τετζπρεέτ Σινγκχ Τσόπρα και διατυπώθηκε πριν από µερικές εβδοµάδες στο Παγκόσµιο Οικονοµικό Φόρουµ Νέων Παγκόσµιων Ηγετών που φιλοξενήθηκε φέτος στην Τανζανία, ένα είδος «παιδικού πρωταθλήματος» της ελίτ που συγκεντρώνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Νταβός. Ο 41χρονος Σινγκχ Τσόπρα δίνει το «παρών» και στο ελβετικό θέρετρο. 

Ενα από τα θέµατα που θα απασχολήσουν το οικονοµικό φόρουµ των «µεγάλων» είναι η ανάδυση τα τελευταία χρόνια µιας διεθνούς οικονοµικής ελίτ που συγκεντρώνει τεράστιο πλούτο.

Η τάση είναι ιδιαίτερα έντονη στις Ηνωµένες Πολιτείες όπου από το 1980 έως το 2005 περισσότερο από το 80% της αύξησης τουσυνολικού εισοδήµατος πήγε στις τσέπες του πιο πλούσιου 1% του πληθυσµού.

Το χάσµα που χωρίζει τους πάµπλουτους από οποιονδήποτε άλλο είναι σήµερα το µεγαλύτερο από την παραµονή του κραχτου 1929. Οι εισοδηµατικές ανισότητες αυξάνονται σε ολόκληρο τον κόσµο: στην Βρετανία, στον Καναδά αλλά και στις σκανδιναβικές χώρες ή σε αναδυόµενες οικονοµίες όπως είναι αυτές της Ινδίας και της Κίνας. Αντίθετα όµως µε τις γαιοκτητικές και συχνά οκνηρές αριστοκρατίες παλαιότερων εποχών, η ελίτ σήµερα αποτελείται από «εργαζόµενους πλούσιους», σύµφωνα µε τον όροτ ου καθηγητή Εµάνουελ Σάεζ.

ΈΡΕΥΝΑ του αµερικανού καθηγητή έδειξε ότι το 1916 το 1% των Αµερικανών αποκτούσε µόνο το 25% της περιουσίας τουαπό πληρωµένη εργασία. Το ποσοστό αυτό είχε ανεβεί στο 60% το 2004.  

Ο Σινγκχ Τσόπρα ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ο ινδός επιχειρηµατίας εργάστηκε αρχικά στη Βρετανία και τη Γαλλία. Μετά την ολοκλήρωση του µεταπτυχιακού του, πέρασε µια δεκαετία ανάµεσα στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ καιτο Χονγκ Κονγκ πριν να επιστρέψει στην Ινδία όπου πλούτισε βοηθώντας στην κατασκευή µιας φορητής συσκευής καρδιογραφηµάτων. Τρεις εβδοµάδες πριν ταξιδέψει στην Τανζανίαγια το οικονοµικό φόρουµ των «παίδων» δηµιούργησε  τη δική του επιχείρηση.

Η ιστορία του Σινγκχ Τσόπρα αντανακλά τη διάδοση της δυτικής τεχνολογίας στην παγκόσµια αγορά. Παράλληλα όµως ο 41χρονος ινδός επιχειρηµατίας αντιπροσωπεύει ένα παράδοξο: ακόµη και εάν το χάσµα ανάµεσα στον προηγµένο βιοµηχανικό κόσµο και τις αναδυόµενες αγορές µειώνεται, το χάσµα ανάµεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς σε καθεµία χώραξεχωριστά αυξάνεται. 

Σήμερα το χάσμα ανάμεσα στους «υπερ-πλούσιους» και τους υπόλοιπους είναι ακόμα μεγαλύτερο και οι οικονομικές ανισότητες είναι ορατές παντού. Πολλοί, βέβαια, ανησυχούν ότι η ανάδειξη της παγκόσμιας πλουτοκρατίας δεν οφείλεται αποκλειστικά στις δυνάμεις του «καλού», όπως η τεχνολογική επανάσταση και το παγκόσμιο εμπόριο, αλλά και σε «σκοτεινές δυνάμεις», όπως είναι η δυνατότητα της ελίτ να εκμεταλλεύεται κυβερνητικές πολιτικές προς ίδιον όφελος.

Αυτό ακριβώς το θέμα προσέγγισε ο καθηγητής του Μπουθ Σκουλ οφ Μπίζνες του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Ραγκαράμ Ρατζάν, που φέτος συγκαταλέγεται μεταξύ των ομιλητών στο Νταβός. Το 2008, μιλώντας στο Εμπορικό Επιμελητήριο της Βομβάης, επεσήμανε ότι η Ινδία κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μια ολιγαρχία του πλούτου, επικαλούμενος στατιστική μελέτη του Τζαγιάντ Σίνα, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ινδίας, που υπολόγισε το πλήθος των δισεκατομμυριούχων ανά τρισ. δολαρίων ΑΕΠ σε διάφορα κράτη. Η Ρωσία με 87 δισεκατομμυριούχους και ΑΕΠ 1,3 τρισ. δολάρια είχε το υψηλότερο ποσοστό, ενώ η Ινδία βρέθηκε στη δεύτερη θέση με 55 δισεκατομμυριούχους και 1,1 τρισ. ΑΕΠ. 

 Ο Ρατζάν επιμένει ότι δεν έχει κάτι εναντίον των δισεκατομμυριούχων. Θεωρεί, ωστόσο, το υψηλό ποσοστό τους στην Ινδία ανησυχητικό επειδή λίγοι άνθρωποι πλούτισαν υπερβολικά γρήγορα εξαιτίας της «εγγύτητάς» τους στην κυβέρνηση. Αυτοί δεν κέρδισαν από τη νέα τεχνολογία και την εξέλιξη των επιστημών, αλλά από τις γαίες, τους φυσικούς πόρους και συμβόλαια που «εμπιστεύεται» κάθε κυβέρνηση στους δικούς της ανθρώπους. Η ανάδειξη πλουτοκρατών που τρέφονται από την κυβέρνηση είναι παγκόσμιο φαινόμενο.

Ο Νταν Αριελί, καθηγητής Οικονομικών της Συμπεριφοράς, του Πανεπιστημίου Ντιουκ, πιστεύει ότι η οικονομική ανισότητα, που γίνεται όλο και πιο αισθητή, κατακερματίζει τον κοινωνικό ιστό απομακρύνοντας αυτούς που είναι «in» από όσους δεν έχουν τέτοια τύχη. Μια από τις λειτουργίες του Νταβός είναι να προσδιορίζει ποιοι είναι «in». Ο Ανθρωπος του Νταβός ανήκει στην παγκόσμια ελίτ.

Ομως πολλοί αναλυτές αναγνωρίζουν ότι το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους του Νταβός και σε όλους τους υπόλοιπους είναι μια από τις βασικότερες προκλήσεις σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: