Η μονάδα

Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΔΑ

Αν προσέξει κανείς τη ρητορική των πολιτικών κομμάτων, και ιδιαίτερα των δύο μεγάλων, θα διαπιστώσει οτι ο όρος "λαός" έχει εξαφανιστεί απ'το λεξιλόγιό τους. Οι εποχές που ο Αντρέας Παπανδρέου ξεκινούσε τις ομιλίες του "Λαέ της ....(πχ Θεσσαλονίκης)", φαίνονται να ανήκουν στο παρελθόν. ¨Εχω αρχίσει να πιστεύω οτι θα αρχίσουν να αναφέρονται στο λαό όπως ,στον Χαρι Ποτερ,αναφέρονταν οι μάγοι στον Βολντεμορτ.. "Ο Ξέρεις Ποιός"...

Βέβαια το υποκατάστατο του "λαος" είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους. "Πολίτες"... Ώς γνωστόν, ο λαός είναι το σύνολο των πολιτών. Γιατί λοιπόν οι πολιτικοί μας σταμάτησαν να μας απευθύνονται ώς σύνολο και άρχισαν να απευθύνονται στον καθένα μας ξεχωριστά; 

Όπως θα ακούσεις πολλές φορές και τους ίδιους να υποστηρίζουν, η λέξη λαός, αποπνέει ένα λαϊκισμό, μια μαζοποίηση. Και δυστυχώς είναι πολλοί οι θιασώτες αυτής της επιδερμικής προσέγγισης.

Θα ήθελα να το προσεγγίσω λίγο διαφορετικά. Πότε νιώθεις πιό δυνατός; Όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα μόνος σου ή όταν το αντιμετωπίζεις ώς μέλος ενός συνόλου;Δέν έχει μια άλλη έννοια προστασίας,αλληλεγγύης, ασφάλειας και αγωνιστικότητας η αίσθηση του συνόλου; Γιατί η πολιτική μας ακολουθεί αυτήν το βερμπαλιστικό τρίκ; Πολύ απλά γιατί είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις μονάδες,παρά ενα ισχυρό σύνολο. Είναι πιό εύκολο να του επιτεθείς, είναι πιό εύκολο να το διασπάσεις και να σπείρεις τη διχόνοια..

Αυτό είναι στα πλαίσια μιας ευρύτερης τακτικής..  

Πρώτα μας έστρεψαν κατά των συνδικαλιστών, τους παρουσίασαν ώς μια διεφθαρμένη φάρα εργατοπατέρων που παρασιτούν στις τάξεις των εργαζομένων. Εγώ δέ θα πώ πώς ολοι οι συνδικαλιστές ήταν άγιοι, όμως ακομη και ο χειρότερος ξεπουλημένος συνδικαλιστής,είναι καλύτερος απο αυτούς τους αλήτες που μας ξεπουλάνε καθημερινά στο ΔΝΤ.Αυτή η προπαγάνδα είχε ώς αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της επιρροής των σωματείων, και μιά εργατική τάξη έρμαιο στις ορέξεις των εργοδοτών και του κράτους. 

Έπειτα μας έστρεψαν κατά των προνομιούχων εργαζομένων. Οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι αναρωτιόντουσαν γιατί αυτός που χειρίζεται το γερανό στον ΟΛΠ και κρέμεται στα 40 μετρα ύψος παίρνει 2000 ευρώ σε επιδόματα και βγαίνει στη σύνταξη πολύ νωρίς.. Κι εμείς σαν κοινωνία, αντί να ζητήσουμε για τους εαυτούς μας τα ίδια προνόμια που (δικαιολογημένα στις περισσότερες περιπτώσεις) έχουν κάποιοι εργαζόμενοι, βαλθήκαμε να φάμε ο ένας τις σάρκες του άλλου.... 

Τέλος στοχοποιήσαν τους δημοσίους υπαλλήλους και τους κατέστησαν την πιό αντιπαθητική ομάδα εργαζομένων στη χώρα. Είναι αλήθεια οτι αρκετοί δέν κάνουν τη δουλειά τους αλλά δέν φταίνε αυτοί που δέν την κάνουν, φταίει όμως το κράτος που δέν τους ελέγχει αναλόγως ώστε να τους υποχρεώνει να εργάζονται σωστά.

Έτσι επεβλήθη ένας διχασμός στην κοινωνία ανάμεσα σε προνομιούχους και μή εργαζομένους, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μπορεί να επιβάλλει πολύ πιο εύκολα τα επαίσχυντα μέτρα της, και να φτάσουμε σε ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα..

Φυσικά παγκοσμίως υπάρχει και ένας άλλος λόγος για την προτίμηση των μονάδων έναντι του συνόλου. Στόχος του καπιταλιστικού συστήματος, είναι να επιμερήσει και να απομονώσει όσο περισσότερο μπορεί το άτομο, έτσι ώστε να μπορεί να μετατραπεί σε πανδέκτη για καθε είδους καταναλωτικά αγαθά και άχρηστες δαπάνες.

Μας θέλουν να είμαστε χωριστά. Δέ μας θέλουν λαό γιατί μας φοβούνται. Δυστυχώς έχουμε βάλει το κουστούμι του πολίτη, και έχουμε παίξει άριστα το ρόλο του παθητικού και φιλήσυχου δέκτη.Χρέος μας είναι να αντισταθούμε σε αυτήν την προσπάθεια κατακερματισμού της συλλογικότητας της κοινωνίας, και να ανακτήσουμε τα χαμένα μας αντανακλαστικά...