Στα 36 χρόνια της, η Τζαουέρ έγινε το δεύτερο μέλος της οικογένειας Αμπουραχμάν που σκοτώθηκε από ισραηλινά στρατεύματα στο μεθοριακό χωριό Μπιλίν, στη σκιά του Τείχους που ύψωσαν οι δυνάμεις κατοχής στη Δυτική Οχθη, για να σφετεριστούν παλαιστινιακή γη. Το 2009, ο αδελφός της Μπασέμ είχε σκοτωθεί σε μια άλλη ειρηνική διαδήλωση, στην ίδια περιοχή, έχοντας χτυπηθεί στο στήθος από κάνιστρο δακρυγόνου.
Παραδοσιακό αγροτικό χωριό και οχυρό της Φατάχ, το Μπιλίν εξελίχθηκε σε κωμόπολη 1.800 κατοίκων, πολλοί από τους οποίους εργάζονται στη γειτονική Ραμάλα, έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής. Από τον Ιανουάριο του 2005, ο δήμος οργανώνει κάθε Παρασκευή πορείες διαμαρτυρίας, στις οποίες συμμετέχουν αριστερές οργανώσεις, κινήματα ειρήνης και μουσικά συγκροτήματα από τη Δύση και το Ισραήλ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το Μπιλίν έγινε διεθνώς σύμβολο της ειρηνικής, παλαιστινιακής αντίστασης. Σε μικρή απόσταση από την παλαιστινιακή κωμόπολη βρίσκεται ο εβραϊκός εποικισμός Μοντίν Ιλίτ, που δημιουργήθηκε το 1996. Με πληθυσμό της τάξης των 35.000, είναι ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους εποικισμούς της Δυτικής Οχθης. Η ανάπτυξή του επιδοτήθηκε πλουσιοπάροχα από τις κυβερνήσεις Σαρόν και Νετανιάχου, προς όφελος των μεγαλοεργολάβων. Αλλά οι κύριοι ωφελημένοι ήταν οι επιχειρήσεις Πληροφορικής (Motorola Israel, Teva, Amdox) και κυρίως η μεγαλύτερη εταιρεία αυτού του τομέα, Matrix.
Αντί να μετακομίσει στην Ινδία για να βρει φτηνά μεροκάματα, όπως κάνουν άλλες εταιρείες λογισμικού, η Matrix προτίμησε να μεταναστεύσει από το Τελ Αβίβ στο... Μοντίν Ιλίτ. Εκεί βρήκε τη φτηνή εργατική δύναμη που ζητούσε στον γυναικείο πληθυσμό των υπερορθόδοξων Εβραίων. Εκτός από φτηνές (τους έξι πρώτους μήνες παίρνουν 435 δολάρια τον μήνα και ύστερα τον βασικό μισθό των 725 δολαρίων έναντι 3.500-4.000 που παίρνει ένας προγραμματιστής υπολογιστών στο Ισραήλ), οι εν λόγω μισθωτές εκπροσωπούν μια μορφωμένη και απολύτως πειθαρχημένη εργατική δύναμη και δεν διαμαρτύρονται για τίποτα παρά μόνο σε έναν από τους δύο ραβίνους της επιχείρησης.
Η Matrix είναι από τους μεγαλύτερους προμηθευτές του ισραηλινού στρατού, της κυβέρνησης, της Βουλής και των δημοσίων υπηρεσιών. Το 2004, ο διευθυντής της εταιρείας, Μοντερχάι Γκούτμαν, εμφανίστηκε σε επιτροπή της Βουλής για να ζητήσει επιδοτήσεις, ώστε η εταιρεία του να τα βγάλει πέρα με τον ανταγωνισμό των Ινδών. Με την ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών, ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, του απάντησε: «Το φάσμα των συμφερόντων που εκπροσωπείτε εδώ, σ’ αυτό το τραπέζι, είναι επίσης και συμφέροντα του κράτους».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου