Τα τροχαία ΔΕΝ είναι ατυχήματα

Tου Διονυση Γουσετη

diongus@otenet.gr

Στη γιορτή του σχολείου του πήγαινε ο Σόλωνας Καρυδάκης. Ηταν 15 ετών και ήταν 4 Απριλίου της περυσινής χρονιάς. Στη νησίδα του δρόμου ένα αυτοκίνητο τον πέταξε μέτρα μακριά. Δεν μάθαμε τι μάρκα ήταν. Ο Σόλωνας ξεψύχησε τέσσερις μέρες αργότερα, έχοντας σώσει και κάποιες ζωές με τη δωρεά οργάνων του. Ο Φαίδωνας και η Σίσσυ –οι γονείς του– την ώρα του πόνου τους είχαν την ευαισθησία να σκεφτούν τους συνανθρώπους τους.

Ο Κώστας Κουβίδης σκοτώθηκε στα 31 του χρόνια από αυτοκίνητο σε ξέφρενη θανάσιμη νυχτερινή πορεία από την Ομόνοια, παραβιάζοντας όλα τα φανάρια της Σταδίου. Τον πέτυχε στην οδό Πεσμαζόγλου. Ο πατέρας του Γιώργος έγινε η ψυχή της μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Είσαι ό,τι κάνεις». Το τίτλο τον αντέγραψε από το κρουστό του Κώστα.

Δεν ήταν ατυχήματα. Αν ήταν, ο οδηγός δεν θα άφηνε τον Σόλωνα πεταμένο στον δρόμο, μόνο για να κρύψει το τομάρι του από τη Δικαιοσύνη. Ούτε ο δεκαοχτάρης οδηγός θα έτρεχε με 120 χλμ. στη Σταδίου. Ούτε θα είχαμε υπερδιπλάσιο αριθμό νεκρών από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Τόση συγκέντρωση ασυνειδησίας δεν μπορεί να είναι τυχαία. Ούτε περιορίζεται η ασυνειδησία στους τροχούς και στους οδηγούς, που στην ανάδελφη χώρα μας έχουν προτεραιότητα απέναντι στους πεζούς. Την αναγνωρίζεις στα σκουπίδια που πετάει η νοικοκυρά από το μπαλκόνι. Στις μοτοσικλέτες που κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια. Στα αδέσποτα σκυλιά, ξαμολημένα από αφεντικά που τα βαρέθηκαν. Στις λακκούβες–παγίδες σε δρόμους και πεζοδρόμια. Στις ομηρίες που μας επιβάλλουν οι διάφορες συντεχνίες. Στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, που έγιναν μόδα. Στη φοροδιαφυγή. Στη γενική ατιμωρησία. Στους πολιτικούς εκείνους που, μπροστά στη χρεοκοπία, νοιάζονται μόνο για προσωπικά τους συμφέροντα. Η ασυνειδησία είναι γνώρισμα της χώρας μας.

Τη φετινή παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων τίμησαν με δηλώσεις τους ο γ.γ. του ΟΗΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων. Η εταιρεία «Είσαι ό,τι κάνεις» έψαξε για σχετική δήλωση του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως την περυσινή του. Δεν τη βρήκε. Οπως δεν βρήκε δήλωση του πρωθυπουργού, ή του επικεφαλής της διυπουργικής επιτροπής για τα τροχαία, υπουργού κ. Ρέππα, ή του επικεφαλής της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για την οδική ασφάλεια, καθηγητή Ιατρικής, κ. Γρηγοράκου, ή του Αρχιεπισκόπου.  

Αντιθέτως, βρήκε ένα νόμο, ο οποίος μετατρέπει από πλημμελήματα σε πταίσματα τα αδικήματα που οφείλονται στην «Οδήγηση υπό την επίδραση οινοπνεύματος, φαρμάκων ή τοξικών ουσιών». Σε ευθυγράμμιση με την κ. Μπατζελή που, ως υπουργός, δήλωνε ανερυθρίαστα ότι η χωρίς όρια ταχύτητα την «ξεκουράζει».

Τα δυο παιδιά θα υποδεχθούν στον ουρανό τους 1.500 νεκρούς της νέας χρονιάς που ξημερώνει στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους μπορεί να είμαι εγώ ή εσύ, ο γονιός, το παιδί, ο αδερφός, η αδερφή, ο άντρας, η γυναίκα, ο φίλος ή η φίλη σου. Αλλά οι επιζώντες δεν θα γλιτώσουν, φοβάμαι, τη χρεοκοπία της χώρας. Φόρος και αυτή στην εθνική μας ασυνειδησία.

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Με την ευκαιρία ΔΕΙΤΕ το 1ο φιλμ μικρού μήκους με θέμα την οδική ασφάλεια. ΜΟΝΟ ΚΕΡΔΟΣ ΘΑ ΕΧΕΤΕ...
(το βρήκα στο ιστολόγιο του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ. Την ανάρτηση την συνοδεύει καυστικότατο σχόλιο)