Για τα κωφά παιδιά

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Η ανακάλυψη της κώφωσης ενός παιδιού είναι ένα τραύµα για όλη την οικογένεια. Η διάγνωση µπορεί να σµπαραλιάσει τις οικογενειακές σχέσεις», λέει ο βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς (photo).

Ο Λόουτς ξέρει καλά για ποιο πράγµα µιλάει. Η εγγονή του, η Χόλλυ, είναι κωφή από την ηλικία των13 µηνών. Οταν γεννήθηκε, τον Ιούνιο του 1999, ήταν ένα απολύτως υγιές κοριτσάκι. Τον Αύγουστο του 2000 προσβλήθηκε από πνευµονιοκοκκική µηνιγγίτιδα και παραλίγο να χάσει τη ζωή της. Επέζησε, αλλά έµεινε εντελώς κωφή και από τα δύο αυτιά. Ωστόσο, σήµερα, δύσκολα µπορεί κανείς να το καταλάβει. Η Χόλλυ είναι ένα ωραίο 11χρονο κορίτσι που ζει στο Μπρίστολ και παίζει πιάνο, έχει αληθινό ταλέντο στη µουσική. Η «αναγέννησή» της οφείλεται στους µουσικούς γονείς της, την Χάνα και τον Μάικ, οι οποίοι δεν ήθελαν να πιστέψουν τους γιατρούς που έλεγαν πως το κορίτσι δεν θα µπορούσε ποτέ να ακούσει και προφανώς να παίξει µουσική.

Το 2001, στο κέντρο έρευνας και θεραπείας της κώφωσης του Πανεπιστηµίου του Νότιγχαµ, ένα από τα πιο πρωτοποριακά στον κόσµο, οι γιατροί προσάρµοσαν στο δεξί αυτί της Χόλλυ ένα είδος «ηλεκτρονικού αυτιού». Μια µικρή εξωτερική συσκευή επεξεργάζεται τους ήχουςκαι τους µετατρέπει σε ψηφιακά σήµατα. Τα σήµατα φτάνουν στον εσωτερικό δέκτη, που τα µετατρέπει σε ηλεκτρικά, µε τα οποία διεγείρεται απευθείας το ακουστικό νεύρο. Από εκεί η ηχητική πληροφορία φτάνει στον ακουστικό εγκεφαλικό φλοιό, ο οποίος αναγνωρίζει τα σήµατα ως αληθινούς ήχους. Το 2007 έγιναν τα ίδια και στο αριστερό αυτί και σιγά σιγά, µε πολλή εξάσκηση και πολλή µουσικοθεραπεία, η Χόλλυ βγήκε από τη σιωπή. 

 «Σήµερα είναι µια άριστη πιανίστα, είναι πιο προχωρηµένη από την ηλικία της», λέει η µητέρα. «Οταν την ακούω νατραγουδάει και να παίζει πιάνο, µου φαίνεται πως είναι θαύµα». Ο Λόουτς είναικαι αυτός υπερήφανος για την εγγονή. Και αποφάσισε να στηρίξει µια νέα πρωτοβουλία του κέντρου για την κώφωση του Πανεπιστηµίου του Νότιγχαµ.  

Στο FamilyLab, γονείς και παιδιά κινηµατογραφούνται, ενώ αλληλεπιδρούν και παίζουν ελεύθερα. Μετά οι ταινίες αναλύονται από τους γιατρούς µε στόχο τη βελτίωση της επικοινωνίας µε τους µικρούς κωφούς: οι εκφράσεις του προσώπου, η γλώσσα του σώµατος, οι χειρονοµίες εξετάζονται και µελετώνται από κοινού µε τους γονείς. «Η παροχή βοήθειας σε γονείς κωφών παιδιών ώστε να επικοινωνούν καλύτερα µαζί τους είναι απαραίτητο και το Family Lab µου φαίνεται θαυµάσια ιδέα», δήλωσε ο Λόουτς στα εγκαίνια του εργαστηρίου. «Το να κινηµατογραφήσεις τα πρόσωπα είναι ένας θαυµάσιος τρόπος για να τα παρατηρήσεις µε µεγαλύτερη προσοχή: από κάθε καρέ µπορεί να προκύψουν χαρακτηριστικά που αλλιώς θα περνούσαν απαρατήρητα και που µπορεί, αντίθετα, να είναι αποφασιστικής σηµασίας για να βελτιωθεί η κατάσταση». 

ΤΑ ΝΕΑ