Ο Ουάιλντ, ο Καμύ και ο Τζούλιαν Ασάντζ

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

«Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα πει την αλήθεια». Τη ρήση αυτή του Οσκαρ Ουάιλντ παραθέτει ο Τζούλιαν Ασάντζ στην εισαγωγή του βιβλίου Underground: Tales of hacking, Madness and Obsession on the Electronic Frontier που συνέγραψε με τη Suelette Dreyfus το 1997. Από ειρωνεία της τύχης, ο ιδρυτής του WikiLeaks παρέμεινε έγκλειστος στο ίδιο κελί των φυλακών Ουάντσουορθ όπου κρατούνταν πριν από 115 χρόνια, για ομοφυλοφιλία, ο Οσκαρ Ουάιλντ.

Τι κοινό έχει ο προικισμένος Αυστραλός με τον λάτρη των πολλαπλών προσωπείων προς χάριν της αλήθειας, με τον προφήτη της απομυθοποίησης στάσεων, ηθών στη βικτωριανή Αγγλία; Πόση από την πνευματική τόλμη, τον αποκαλυπτικό λόγο, τον αμετροεπή τυχοδιωκτισμό, τον ναρκισσισμό του Ουάιλντ διαθέτει ο Ασάντζ; Ο Ουάιλντ ήταν ένα τρομερό παιδί, ενσάρκωση της νέας εποχής, αγαπημένος των μέσων ενημέρωσης της εποχής του, όπως κι ο Ασάντζ.

«Οταν με λοιδορούν, τότε ξέρω ότι πέτυχα», έλεγε ο Ουάιλντ. Οσο πολλαπλασιάζονται τα μέσα παρεμπόδισης των διαρροών κι άλλων διπλωματικών εγγράφων, κι άλλων (περισσότερο ή λιγότερο) καλά κρυμμένων μυστικών, όσο «ακονίζονται» τα όπλα εναντίον του Ασάντζ και του πλανητικού σαρωτικού ριψοκίνδυνου παιχνιδιού επιρροής του WikiLeaks, τόσο υψώνεται το κύμα έμπρακτης συμπαράστασής του εντός κι εκτός Διαδικτύου.  

Μικρά ρεύματα αντίστασης, αυθόρμητα, χωρίς αρχηγό, ενώνονται μέσα στη θάλασσα του Διαδικτύου για να «τιμωρήσουν» τους αρνητές ή τους διώκτες του Ασάντζ, για να ξαναδώσουν «ζωή» στην ιστοσελίδα του, στον αγώνα για την αποκάλυψη στρατιωτικών μυστικών ισχυρών κρατών, ευαίσθητων πληροφοριών για την πολιτική των ΗΠΑ, για τη διεθνή τρομοκρατία, για τη διασπορά των πυρηνικών όπλων, για τις πλεκτάνες πίσω από τις πλάτες πολιτικών αρχηγών. 

Κάποιοι λένε ότι ο Ασάντζ διαθέτει κάτι από τη στόφα του Καμύ, που ξεσκέπαζε τις μισές αλήθειες και τα ψεύδη του καιρού του, τις συγκαλύψεις, τις εξαπατήσεις, τις διαστρεβλώσεις (την εκλογική νοθεία στην Αλγερία, την εξάλειψη της μορφής του Τρότσκι από φωτογραφία του με τον Στάλιν κ.ά.). Είναι ο Ασάντζ ένας άλλος «Εξεγερμένος Ανθρωπος»; Πόσο ανήθικες ή θανάσιμες είναι κάποιες από τις αλήθειες που εκθέτει; Ο Καμύ έλεγε ότι η αλήθεια είναι «μυστηριώδης, φευγαλέα, πάντα προς κατάκτηση». Τι σχέση έχει η φιλοσοφία του κ. Ασάντζ με τη σκέψη του Καμύ; Παλεύει ο Ασάντζ για τη διαφάνεια στη διακυβέρνηση των κρατών, για τον έλεγχο στην άσκηση της εξουσίας ή είναι ένας ναρκισσιστής μονοκράτορας, ένας μεγαλομανής που αρέσκεται να κινεί τα νήματα της ανθρωπότητας προκαλώντας ανατροπές καθεστώτων, ραγδαίες πολιτικές ή στρατιωτικές εξελίξεις; 

Πάντως, είναι κύριος μιας νέας δύναμης που πλήττει τις παραδοσιακές κυψέλες της εξουσίας και τις διασπείρει σε πλήθος ανώνυμα αφανή πρόσωπα, με το προσωπείο του αδυσώπητου ελεγκτή. Και περίσσιας τόλμης. Και όχι μόνο. Τα θαύματα επί της Γης προκύπτουν από μια υστερία διαρκείας, από μια κορυφαία έκφραση φανατικής ευαισθησίας. Εραστής του άρχειν ή μη, το βέβαιο είναι ότι λαχταρά να είναι η ψυχή του κόσμου, μαζί η σιωπή και η βοή των πραγμάτων, ένας λεοντόκαρδος επώνυμος του Διαδικτύου, που δεν φοβάται ν’ ανταγωνιστεί τα ουράνια και να καεί από το εκτυφλωτικό φως των διάπυρων αποκαλύψεων.