"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Αν ζούσε ο Τζον Λένον...

Της Μαριας Μαρκουλη

Ηταν σαν σήµερα. Πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια, που ο Τζον Λένον έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του δολοφόνου του, στη γωνία 72ης Οδού και Σέντραλ Παρκ Γουέστ όπου έµενε στο Μανχάταν.

Τρεις δεκαετίες µετά, εκείνη ηµέρα µοιάζει το ίδιο σκοτεινή και ακατανόητη. Ο Λένον «ζει» µέσα από τα τραγούδια του και όχι µόνο. Σε µια εποχή που τα είδωλα έχουν λήξει, ο Λένον «µιλάει» ακόµη στο κοινό του. Η τεχνολογία,η τέχνη- και σε πρώτο ρόλο η µουσική, σβήνουν την 8η Νοεµβρίου του 1980 από το ηµερολόγιο. Πάνω στη θλιβερή επέτειο, ο σκηνοθέτης Μάικλ Γουόλντµαν παρουσιάζει το ντοκιµαντέρ « Η µέρα που πέθανε ο Τζον Λένον», όπου άνθρωποι που µε κάποιον τρόπο βρέθηκαν να παίζουν ρόλο εκείνη την ηµέρα µιλάνε στην κάµερα και θυµούνται πράγµατα, περισσότερα από όσα περίµενε κανείς. Επιτυχία του σκηνοθέτη το γεγονός πως καταφέρνει να πείσει και τον φωτογράφο Πολ Γκόρες που είχε τραβήξει τον Λένον να δίνει αυτόγραφο υπογράφοντας τον δίσκο στον Μαρκ Τσάπµαν, ο οποίος ύστερα από λίγο θα γινόταν ο δολοφόνος του.

Αν ο Τσάπµαν µε το διεστραµµένο µυαλό του δεν ήταν εκεί, ο Τζον Λένον θα είχε προφανώς µόλις γιορτάσει τα 70 του χρόνια. Και ποιος ξέρει...θα φορούσε άραγε ακόµη τα στρογγυλά γυαλιά του; Θα µιλούσε για την κυκλοφορία των Beatles σε ψηφιακή µορφή; Θα έδινε τα τραγούδια του για download;

Θα ήταν µαζί µε τη Γιόκο Ονο ή θα είχε αποτραβηχτεί σε κάποιο νησί που δεν θα ξέραµε καν το όνοµά του;

∆εν ξέρουµε τι θα έκανε, ξέρουµε όµως πώς µπορεί να έδειχνε ο Λένον σήµερα αν ζούσε. 

Χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία και τον καλλιτέχνη που σχεδίασε τον 70χρονο Τζον. Τα µαλλιά θα είχαν λίγο υποχωρήσει, η µύτη θα ήταν λίγο πιο γαµψή, το βλέµµα κάπως πιο κουρασµένο. Και µάλλον θα επέµενε να δίνει στην ειρήνη µια ακόµη ευκαιρία. Με µηνύµατα µέσω twitter, όπως συνεχίζει να κάνει η Γιόκο.

Τον Νοέµβριο του1980 η φωνή του Τζον Λένον ακουγόταν από όλα τα ραδιόφωνα.Ε ίχε νέο άλµπουµ, το «Double Fantasy» που εκείνες τις ηµέρες έβγαινε στα δισκοπωλεία, ενώ το τραγούδι του «Just Like Starting Over» είχε ήδη κυκλοφορήσει σαν σινγκλ. Το απόγευµα της 8ης∆εκεµβρίου, έξω από το διαµέρισµά τουστο Dakota Building στη Νέα Υόρκη,τον περίµενε ο 25χρονος ΜαρκΤσάπµαν, που, όπως συνηθίζουν οιφαν, βλέποντας το είδωλό τουνα βγαίνει απότο κτίριο, τον είχε πλησιάσει για ένα αυτόγραφο πάνω στο δίσκο που είχε αγοράσει και κρατούσε στα χέρια του.

Ο Τσάπµαν δεν θα φύγει. Θα µείνει εκεί ώσπου να επιστρέψει ο Λένον. Γύρω στις 11 βλέπει τη λιµουζίνα να πλησιάζει. Ο Τζον βγαίνει και προχωράει µπροστά. Ο Τσάπµαντου φωνάζει «Κύριε Λένον;». Τα υπόλοιπα συµβαίνουν πολύγρήγορα. Τον σηµαδεύει και πυροβολεί. Οι σφαίρες τον βρίσκουν στην πλάτη και στο χέρι. Πέφτει κάτω. Πανικός. Μεταφέρεται επειγόντως στο Νοσοκοµείο Ρούσβελτ λίγα µόλις τετράγωνα από εκεί. ∆εν τα καταφέρνει. Στα 40 τουχρόνια, ο Τζον Λένον είναι νεκρός. 

ΤΑ ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: