Καμία πολιτική οντότητα δεν κατέβαλε μεγαλύτερη προσπάθεια για την επιτυχία της συνόδου της Κοπεγχάγης απ' ό,τι η Ε.Ε. Ωστόσο, λίγo πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την κλιματική αλλαγή, οι Ευρωπαίοι ωθήθηκαν στο περιθώριο, παρακολουθώντας τους δύο μεγαλύτερους ρυπαντές του κόσμου, την Κίνα και τις ΗΠΑ, να προσπαθούν να θέσουν τους όρους του παιχνιδιού.
«Αυτό είναι το πρόβλημα με την Κοπεγχάγη», δήλωσε ο Τζο Λάινεν, Γερμανός ευρωβουλευτής ο οποίος ηγείται της αντιπροσωπείας του σώματος στη Σύνοδο. Οι διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με στόχο την αντικατάσταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, που εκπνέει σύντομα, «εξελίσσονται σε αγώνα πινγκ πονγκ μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ, ενώ οι δύο πλευρές απλά κοιτούν η μία την άλλη»... Η ικανότητα της Ενωσης να ασκεί παγκόσμια επιρροή μέσω της προόδου και των ηθικών διδαγμάτων, παρά μέσω ενός καθεστώτος υπερδύναμης, υφίσταται κρίσιμη δοκιμασία.
Το στοίχημα της Ευρώπης, πάντως, δεν έχει ακόμη χαθεί και πολλά θα κριθούν στη Σύνοδο. Η Ενωση των 27 δέχεται μεγάλη πίεση, δήλωσε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, Πίτερ Χας, «προκειμένου να διατηρήσει τις προοπτικές μιας παγκόσμιας συμφωνίας υπαρκτές, έτσι ώστε οι επιχειρηματικοί ηγέτες και οι ψηφοφόροι της Ευρώπης να πιστέψουν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα των αγορών της πράσινης τεχνολογίας για το μέλλον».
Διχασμένοι οι Ευρωπαίοι
Αυτό θα είναι μια πρόκληση. Οι Ευρωπαίοι παραμένουν διχασμένοι σε σημαντικά ζητήματα, ανάμεσα σε αυτά το ερώτημα «πόσα ακριβώς» θα πληρώσουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο για να περιορίσει τις εκπομπές ρύπων, όπως και το «πόσο ακριβώς» θα μειώσουν τη δική τους βιομηχανική παραγωγή. Οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές, επίσης, συχνά εμπλέκονται σε διαφωνίες με τους Αμερικανούς ομολόγους τους, οι οποίοι επέκριναν τη νομικά δεσμευτική δομή των όρων του Κιότο ως επιβαρυντική, μη λειτουργική και επικίνδυνη για την αμερικανική κυριαρχία.
Οι ΗΠΑ περιφρόνησαν το Κιότο επειδή οι αναδυόμενες οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας θα αναπτύσσονταν χωρίς να αντιμετωπίζουν περιορισμούς στις εκπομπές ρύπων. Η Ε.Ε., προχώρησε στο επόμενο βήμα προβάλλοντας πληθώρα νέων στόχων, επιχορηγήσεων και μηχανισμών για να συμμορφωθεί με τη συνθήκη, περιλαμβανομένου του συστήματος ανταλλαγής του δικαιώματος στη ρύπανση. Ωστόσο οι πλέον σημαντικοί εργοδότες της Ενωσης -των υπηρεσιών κοινής ωφελείας, αυτοκινητοβιομηχανιών, βιομηχανιών χάλυβα και χημικών εταιρειών- αντέδρασαν στα βασικά σημεία αυτής της πολιτικής, με το σκεπτικό ότι θέτει σε κίνδυνο τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα της Ε.Ε.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ Ε.Ε και ΗΠΑ δεν έχει εξαλειφθεί παρά τη μετεκλογική δέσμευση του Μπαράκ Ομπάμα ότι οι Αμερικανοί τελικά, θα μειώσουν τους ρύπους που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Φέτος το καλοκαίρι, οι Ευρωπαίοι ενοχλήθηκαν βαθύτατα από την απόφαση των ΗΠΑ να διαπραγματευτούν με την Κίνα σε διμερές επίπεδο αντί να συμμετάσχουν στις συνομιλίες της Βόννης, που διεξάγονταν ταυτόχρονα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι τα Ηνωμένα Εθνη είναι το καλύτερο δυνατόν φόρουμ που μπορεί να διασφαλίσει τη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων κρατών στη διαδικασία σύναψης και εφαρμογής μιας παγκόσμιας συνθήκης.
Αναγνώριση ευθυνών
Τον Οκτώβριο, οι ηγέτες της Ε.Ε συμφώνησαν να πληρώσουν το μερίδιό τους σε ένα παγκόσμιο ταμείο, η ετήσια αξία του οποίου θα φθάσει τα 100 δισ. δολ. έως το 2020. Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στο ποσό που θα διατεθεί από το κοινό ταμείο τους απογοητεύοντας τον ΟΗΕ και τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος. Η κίνηση, ωστόσο, απετέλεσε την πρώτη επίσημη αναγνώριση των ευθυνών του βιομηχανικού κόσμου για τη συγκέντρωση ρύπων στον πλανήτη.
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, Βρετανία, Δανία, Ολλανδία και Σλοβενία είναι μεταξύ των χωρών που θα υποστηρίξουν την περαιτέρω περικοπή των ρύπων στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες στις 10 και 11 Δεκεμβρίου. Οι κυβερνήσεις χωρών όπως η Ιταλία και η Πολωνία, ωστόσο, θεωρούν ένα τέτοιο βήμα πολύ δαπανηρό. Και ο φόβος τους δημιουργεί τη δυναμική μιας ενοχλητικής ενδο-ευρωπαϊκής διαμάχης ακριβώς τη στιγμή που η Ε.Ε. πασχίζει να εδραιώσει την ηγεσία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου