Της ΣΟΦΙΑΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗΠότε έγιναν περισσότερα και πότε λιγότερα επεισόδια; Πότε έγιναν περισσότερες και πότε λιγότερες προσαγωγές και συλλήψεις; Πότε έγιναν περισσότερες και πότε λιγότερες καταστροφές; Πότε έπεσαν περισσότερα χημικά και πότε λιγότερα;
Πότε έχουμε καλύτερη αστυνομία, όταν κάνει ακροβατικά με τις μηχανές ή όταν κατηγορείται για «αμυντική στάση»; Δηλαδή, πότε είναι καλύτερος ο Δεκέμβριος; Το 2008 ή το 2009;
Η θριαμβολογία γύρω από την επιβολή του δόγματος «μηδενική ανοχή» δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης πλην του επικοινωνιακού. Το ίδιο και η συζήτηση γύρω από το περίφημο άσυλο που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν παρέχει ασυλία στην παρανομία.
Την ώρα, όμως, που τα συζητούσαμε (ξανά) όλα αυτά, πληροφορηθήκαμε την άνοδο του πληθωρισμού το Νοέμβριο. Όχι μόνον επειδή δεν έγινε τίποτε προς την κατεύθυνση της πάταξης της κερδοσκοπίας –αλήθεια ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και ποιος ασχολείται με το θέμα στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης; Αλλά και επειδή τον πληθωρισμό τον δημιουργεί το ίδιο το κράτος, επιβάλλοντας αυξήσεις σε καύσιμα, μεταφορές και ΔΕΚΟ.
Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται στους κερδοσκόπους και στους κρατικούς αξιωματούχους που επιβάλλουν τις αυξήσεις; Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται στους φοροδιαφεύγοντες, την ώρα που όλοι οι νομοταγείς πολίτες βλέπουν τον ένα φόρο μετά τον άλλο να πέφτει πάνω στο κεφάλι τους χριστουγεννιάτικα;
Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται σε όσους επιδίδονται σε υπερτιμολογήσεις; Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται σε διαφόρους εγκεφάλους του εκσυγχρονισμού και εκπροσώπους του σημιτικού παρελθόντος, που, αφού οδήγησαν τη χώρα στο χάλι του 2004, επιστρέφουν τώρα, εν έτει 2009, για να καταλάβουν σημαντικές θέσεις σε κρίσιμους οικονομικούς τομείς;
Οι πρωταγωνιστές της εκσυγχρονιστικής τετραετίας (2000-2004), στη διάρκεια της οποίας κουκουλώθηκε με άκρως συνταγματικό τρόπο το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ενώ τα δημοσιονομικά ξέφευγαν εντελώς, αυτοί που είχαν λουφάξει στις καθηγητικές έδρες τους, έχουν ήδη στρογγυλοκαθίσει σε λουδοβίκειες (πλην όμως σοσιαλιστικές) πολυθρόνες.
Είναι ν’ απορεί κανείς πώς αυτή η επιστροφή έγινε αποδεκτή χωρίς καμιά ένσταση.
Η θριαμβολογία γύρω από την επιβολή του δόγματος «μηδενική ανοχή» δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης πλην του επικοινωνιακού. Το ίδιο και η συζήτηση γύρω από το περίφημο άσυλο που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν παρέχει ασυλία στην παρανομία.
Την ώρα, όμως, που τα συζητούσαμε (ξανά) όλα αυτά, πληροφορηθήκαμε την άνοδο του πληθωρισμού το Νοέμβριο. Όχι μόνον επειδή δεν έγινε τίποτε προς την κατεύθυνση της πάταξης της κερδοσκοπίας –αλήθεια ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και ποιος ασχολείται με το θέμα στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης; Αλλά και επειδή τον πληθωρισμό τον δημιουργεί το ίδιο το κράτος, επιβάλλοντας αυξήσεις σε καύσιμα, μεταφορές και ΔΕΚΟ.
Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται στους κερδοσκόπους και στους κρατικούς αξιωματούχους που επιβάλλουν τις αυξήσεις; Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται στους φοροδιαφεύγοντες, την ώρα που όλοι οι νομοταγείς πολίτες βλέπουν τον ένα φόρο μετά τον άλλο να πέφτει πάνω στο κεφάλι τους χριστουγεννιάτικα;
Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται σε όσους επιδίδονται σε υπερτιμολογήσεις; Ασυλο δεν είναι αυτό που παρέχεται σε διαφόρους εγκεφάλους του εκσυγχρονισμού και εκπροσώπους του σημιτικού παρελθόντος, που, αφού οδήγησαν τη χώρα στο χάλι του 2004, επιστρέφουν τώρα, εν έτει 2009, για να καταλάβουν σημαντικές θέσεις σε κρίσιμους οικονομικούς τομείς;
Οι πρωταγωνιστές της εκσυγχρονιστικής τετραετίας (2000-2004), στη διάρκεια της οποίας κουκουλώθηκε με άκρως συνταγματικό τρόπο το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ενώ τα δημοσιονομικά ξέφευγαν εντελώς, αυτοί που είχαν λουφάξει στις καθηγητικές έδρες τους, έχουν ήδη στρογγυλοκαθίσει σε λουδοβίκειες (πλην όμως σοσιαλιστικές) πολυθρόνες.
Είναι ν’ απορεί κανείς πώς αυτή η επιστροφή έγινε αποδεκτή χωρίς καμιά ένσταση.
Προφανώς επειδή στα τελευταία δέκα χρόνια έχει γίνει σκυταλοδρομία μεταξύ μαθητευόμενων μάγων…
πηγη ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου