Οι γιοι της εξουσίας...

Άποψη της " Le Monde"

«Κανένας δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει έναν γιο επειδή είναι γιος του πατέρα του.
Εστω κι αν ο πατέρας του είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το ότι ο γιος αυτός κέρδισε τις πρώτες του πολιτικές δάφνες στο πατρικό προπύργιο γίνεται αναγκαστικά αποδεκτό, παρ' όλο που μια νίκη σε μια λιγότερο ευνοϊκά διακείμενη περιοχή θα ήταν πιο πειστική.

Το να επιτραπεί όμως στον 23χρονο Ζαν Σαρκοζί, φοιτητή ακόμη στη Νομική, να αναλάβει την προεδρία του δημόσιου οργανισμού διαχείρισης του επιχειρηματικού κέντρου «La Defense», αυτό είναι κάτι που δημιουργεί αμφιβολίες για την αμεροληψία της σημερινής εξουσίας. Υπό το φως αυτής της υπόθεσης, που δικαίως προκαλεί θύελλα αντιδράσεων, διερωτάται κανείς πώς ο αρχηγός του κράτους και οι σύμβουλοί του επέτρεψαν να δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση.

Εχει η Γαλλία επιστρέψει σε μια τόσο στρεβλή αυλική πρακτική ώστε κανένας δεν τολμά να πει στον μονάρχη ότι έχει υποπέσει σε σφάλμα; (...) Οταν κάποιος είναι αρχηγός ενός δημοκρατικού κράτους, δεν επιτρέπονται όλα. Δεν είναι γραμμένο σε κανένα εγχειρίδιο ορθής πρακτικής αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν κάνει, που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κάνει. (...) Τι σύγχυση εικόνας, τι κρίμα για έναν πρόεδρο παθιασμένο με τις μεταρρυθμίσεις και την καινοτομία. Πού πήγε ο υποψήφιος Σαρκοζί που εγκωμίαζε με σθένος τον Ιανουάριο του 2007 την «άμεμπτη δημοκρατία»;