Γράφει ο Κώστας ΓεωργουσόπουλοςΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΝΑΔΟΜΗΘΗΚΕ (ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟ) ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΘΗΚΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΕ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ, ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΑΓΝΟΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ, ΠΟΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΑ ΖΩΑ;
Παλιότερα, νομίζω, ανήκε στο υπουργείο Γεωργίας αυτή η αρμοδιότητα και απηχούσε απαρχαιωμένες αντιλήψεις, όταν ως ζώα αναφέρονταν όλα, ακόμα και τα κατοικίδια που διατρέφονταν στο ύπαιθρο και στα αγροτικά συγκροτήματα. Πέρα από τα κοπάδια και τα κοτέτσια, σκύλοι και γάτες που μεγάλωναν κοντά στους αγρότες ως φύλακες και κυνηγοί ποντικών ή άλλων επικίνδυνων άγριων θηρίων, εξολοθρευτών πολύτιμου ζωικού κεφαλαίου. Μάλιστα, στο υπουργείο Γεωργίας ανήκε και η αρμοδιότητα για τον καθορισμό των κυνηγετικών περιόδων και μάλιστα μαζί με την Αστυνομία, η Νομαρχία με τον τμηματάρχη Γεωργίας της έδινε και τις άδειες κυνηγίου.
Παρ΄ όλα αυτά τα ζώα, ανάμεσά τους και τα ζώα συντροφιάς και συνοδείας, τα οικόσιτα στις σύγχρονες συνθήκες συνύπαρξής τους με τους ανθρώπους στις πολυκατοικίες και στα πολεοδομικά τετράγωνα των μεγαλουπόλεων, εμπίπτουν στις αρμοδιότητες και άλλων υπηρεσιών. Και πρώτα πρώτα, των υπηρεσιών Υγείας. Τα κατοικίδια ζώα τα οποία συνυπάρχουν σε στενά διαμερίσματα με ηλικιωμένους και παιδιά είναι φορείς πολλών και μεταδοτικών ασθενειών που βλάπτουν και τους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο η λύσσα που πλέον έχει εξαφανιστεί. Υπάρχει ο εχινόκοκκος, η λεϊσμανίαση, η ψώρα και υπάρχουν και ποικίλα ζωύφια από ψείρες έως τσιμπούρια που μεταδίδουν και προκαλούν δερματικές και άλλες παθήσεις.
Αλλά και ο τουρισμός με τα υγειονομικά και αστυνομικά του στελέχη επιδίδεται συχνά σε ελέγχους, απαγορεύσεις και περιορισμούς κυρίως των αδέσποτων που εγκαταλείπονται από ασυνείδητους τάχα μου φιλόζωους στις ακτές, στους αρχαιολογικούς χώρους, όπου ταβέρνες και καντίνες, έξω από σχολεία, νοσοκομεία και κάδους απορριμμάτων στα κέντρα των πόλεων.
Σαράντα χρόνια στην εκπαίδευση δεν είδα το υπουργείο Παιδείας να ενημερώνει και να εφοδιάζει τους μαθητές με φυλλάδια (ανάλογα με αυτά που αναφέρονται στην κυκλοφορία, στα ναρκωτικά και στη σεξουαλική υγεία και προφύλαξη- καλώς) για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στα ζώα. Σπάνια πληροφορούνται για τη διατήρηση της καρέτακαρέτα (κάλλιστα), αλλά πώς θα μεγαλώσουν τον σκύλο τους, πώς θα εξασφαλίσουν καθαρή διαμονή στον γάτο τους, στον παπαγάλο τους, στα χάμστερ τους και στα ωδικά πουλιά τους.
Έχουμε γίνει ως λαός συχνότατα αντικείμενο χλεύης, οργής και καταδίκης από διεθνείς φορείς προστασίας των ζώων για τα πατημένα ζώα στην άσφαλτο, τα εγκαταλελειμμένα και αδέσποτα, τις απάνθρωπες μεθόδους θανάτωσής τους από ασυνείδητους γειτόνους αλλά και οργανωμένες επελάσεις με φόλες αστυνομικών αρχών, δημοτικών αρχών και σαδιστικών παρεών αλητοπαίδων.
Τώρα που έγινε επίσημη πολιτική η πράσινη ανάπτυξη, ελπίζω το νεόκοπο υπουργείο να βρει μια γωνίτσα στα πολυδαίδαλα γραφεία και να στήσει μια υπηρεσία προστασίας των οικόσιτων, των κατοικίδιων ζώων. Σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, και κρατικών ΜΜΕ.
Προχθές σε μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή ακτή των Μεσογείων γεμάτη από εγκαταλελειμμένα αδέσποτα, πεινασμένα αλλά φιλικά, αφού τα περισσότερα μεγάλωναν σε εξοχικά σπίτια, όσο τα ήθελαν και τα «παίζανε» τα παιδιά των παραθεριστών και μετά τις διακοπές τα αμόλησαν γιατί πιθανόν δεν χωράνε στις αστικές κατοικίες, μια πολύ «μοδέρνα» δεσποινίς με σινιέ μαγιό, ιδιωτική ξαπλώστρα, ψυχεδελικά γυαλιά και δέκα διαφορετικά μπουκαλάκια και σπρέι, μετά το μπάνιο της είχε εκθέσει την κορμάρα της στον ζεστό μεσημεριάτικο ήλιο και είχε ανοίξει ένα από τα γνωστά τούβλα ευπώλητα μυθιστορήματα.
Την πλησίασε επιφυλακτικά ένας ωραίος μαύρος μπάσταρδος και την κοίταζε κουνώντας τρελά την ουρά του. Φαινόταν πως το ζωντανό λαχταρούσε ένα χάδι, μια κουβέντα, τη στοργή του, ορφανό ένιωθε, έψαχνε τα γνώριμα πρόσωπα, είχε βρει κλειστή την αυλόπορτα της εξοχικής κατοικίας που μεγάλωσε, έφαγε, έπαιξε και χουζούρεψε. Η κορμάρα διάβαζε και όταν με την άκρη του ματιού της χαμηλώνοντας το βιβλίο είδε τον κοπριτάκο με αργή κίνηση, κατέβασε το χέρι της στην αμμουδιά χούφτωσε άμμο και αφού σημάδεψε το στόχο πέταξε τα περιεχόμενο της χαριτωμένης παλάμης της στα μάτια του σκυλιού. Το σκυλί ούρλιαξε, το έβαλε στα πόδια και το πολιτισμένο γύναιο γέλασε κακαριστά, τόσο ώστε ο σύντροφος που λιαζόταν πάρα πέρα σηκώθηκε και για να συμπληρώσει το πολιτιστικό δρώμενο άρπαξε το σκυλί από το λουρί του λαιμού (απόδειξη πως υπήρξε κάποτε, πριν γίνει αλήτης, αριστοκράτης, εμβολιασμένος και ντρεσαρισμένος) και το πέταξε στη θάλασσα.
Τα σκυλιά ως γνωστόν κολυμπούν αλλά πανικόβλητα, με ένα υπέροχο ένστικτο, λες κι έχουν πυξίδα, αμέσως προσανατολίζονται προς την ακτή και με το κεφάλι έξω από το νερό ασθμαίνοντας αναζητούν ξηρά. Έξω όμως το περίμεναν οι δύο ωραίοι Έλληνες φασίστες με τις χούφτες γεμάτες άμμο και μόλις πάτησε τα χαλίκια της παραλίας το υποδέχτηκαν με αμμοβολή κατά ριπάς.
Δεν κρατήθηκα, έτρεξα, σήκωσα τον σκύλο στην αγκαλιά μου και απομακρύνθηκα κεραυνοβολώντας τους βασανιστές. Περνώντας είδα ακουμπισμένο στην ξαπλώστρα το χοντρό βιβλίο. Ήταν στα Αγγλικά, τρομάρα της!
Παρ΄ όλα αυτά τα ζώα, ανάμεσά τους και τα ζώα συντροφιάς και συνοδείας, τα οικόσιτα στις σύγχρονες συνθήκες συνύπαρξής τους με τους ανθρώπους στις πολυκατοικίες και στα πολεοδομικά τετράγωνα των μεγαλουπόλεων, εμπίπτουν στις αρμοδιότητες και άλλων υπηρεσιών. Και πρώτα πρώτα, των υπηρεσιών Υγείας. Τα κατοικίδια ζώα τα οποία συνυπάρχουν σε στενά διαμερίσματα με ηλικιωμένους και παιδιά είναι φορείς πολλών και μεταδοτικών ασθενειών που βλάπτουν και τους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο η λύσσα που πλέον έχει εξαφανιστεί. Υπάρχει ο εχινόκοκκος, η λεϊσμανίαση, η ψώρα και υπάρχουν και ποικίλα ζωύφια από ψείρες έως τσιμπούρια που μεταδίδουν και προκαλούν δερματικές και άλλες παθήσεις.
Αλλά και ο τουρισμός με τα υγειονομικά και αστυνομικά του στελέχη επιδίδεται συχνά σε ελέγχους, απαγορεύσεις και περιορισμούς κυρίως των αδέσποτων που εγκαταλείπονται από ασυνείδητους τάχα μου φιλόζωους στις ακτές, στους αρχαιολογικούς χώρους, όπου ταβέρνες και καντίνες, έξω από σχολεία, νοσοκομεία και κάδους απορριμμάτων στα κέντρα των πόλεων.
Σαράντα χρόνια στην εκπαίδευση δεν είδα το υπουργείο Παιδείας να ενημερώνει και να εφοδιάζει τους μαθητές με φυλλάδια (ανάλογα με αυτά που αναφέρονται στην κυκλοφορία, στα ναρκωτικά και στη σεξουαλική υγεία και προφύλαξη- καλώς) για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στα ζώα. Σπάνια πληροφορούνται για τη διατήρηση της καρέτακαρέτα (κάλλιστα), αλλά πώς θα μεγαλώσουν τον σκύλο τους, πώς θα εξασφαλίσουν καθαρή διαμονή στον γάτο τους, στον παπαγάλο τους, στα χάμστερ τους και στα ωδικά πουλιά τους.
Έχουμε γίνει ως λαός συχνότατα αντικείμενο χλεύης, οργής και καταδίκης από διεθνείς φορείς προστασίας των ζώων για τα πατημένα ζώα στην άσφαλτο, τα εγκαταλελειμμένα και αδέσποτα, τις απάνθρωπες μεθόδους θανάτωσής τους από ασυνείδητους γειτόνους αλλά και οργανωμένες επελάσεις με φόλες αστυνομικών αρχών, δημοτικών αρχών και σαδιστικών παρεών αλητοπαίδων.
Τώρα που έγινε επίσημη πολιτική η πράσινη ανάπτυξη, ελπίζω το νεόκοπο υπουργείο να βρει μια γωνίτσα στα πολυδαίδαλα γραφεία και να στήσει μια υπηρεσία προστασίας των οικόσιτων, των κατοικίδιων ζώων. Σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, και κρατικών ΜΜΕ.
Προχθές σε μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή ακτή των Μεσογείων γεμάτη από εγκαταλελειμμένα αδέσποτα, πεινασμένα αλλά φιλικά, αφού τα περισσότερα μεγάλωναν σε εξοχικά σπίτια, όσο τα ήθελαν και τα «παίζανε» τα παιδιά των παραθεριστών και μετά τις διακοπές τα αμόλησαν γιατί πιθανόν δεν χωράνε στις αστικές κατοικίες, μια πολύ «μοδέρνα» δεσποινίς με σινιέ μαγιό, ιδιωτική ξαπλώστρα, ψυχεδελικά γυαλιά και δέκα διαφορετικά μπουκαλάκια και σπρέι, μετά το μπάνιο της είχε εκθέσει την κορμάρα της στον ζεστό μεσημεριάτικο ήλιο και είχε ανοίξει ένα από τα γνωστά τούβλα ευπώλητα μυθιστορήματα.
Την πλησίασε επιφυλακτικά ένας ωραίος μαύρος μπάσταρδος και την κοίταζε κουνώντας τρελά την ουρά του. Φαινόταν πως το ζωντανό λαχταρούσε ένα χάδι, μια κουβέντα, τη στοργή του, ορφανό ένιωθε, έψαχνε τα γνώριμα πρόσωπα, είχε βρει κλειστή την αυλόπορτα της εξοχικής κατοικίας που μεγάλωσε, έφαγε, έπαιξε και χουζούρεψε. Η κορμάρα διάβαζε και όταν με την άκρη του ματιού της χαμηλώνοντας το βιβλίο είδε τον κοπριτάκο με αργή κίνηση, κατέβασε το χέρι της στην αμμουδιά χούφτωσε άμμο και αφού σημάδεψε το στόχο πέταξε τα περιεχόμενο της χαριτωμένης παλάμης της στα μάτια του σκυλιού. Το σκυλί ούρλιαξε, το έβαλε στα πόδια και το πολιτισμένο γύναιο γέλασε κακαριστά, τόσο ώστε ο σύντροφος που λιαζόταν πάρα πέρα σηκώθηκε και για να συμπληρώσει το πολιτιστικό δρώμενο άρπαξε το σκυλί από το λουρί του λαιμού (απόδειξη πως υπήρξε κάποτε, πριν γίνει αλήτης, αριστοκράτης, εμβολιασμένος και ντρεσαρισμένος) και το πέταξε στη θάλασσα.
Τα σκυλιά ως γνωστόν κολυμπούν αλλά πανικόβλητα, με ένα υπέροχο ένστικτο, λες κι έχουν πυξίδα, αμέσως προσανατολίζονται προς την ακτή και με το κεφάλι έξω από το νερό ασθμαίνοντας αναζητούν ξηρά. Έξω όμως το περίμεναν οι δύο ωραίοι Έλληνες φασίστες με τις χούφτες γεμάτες άμμο και μόλις πάτησε τα χαλίκια της παραλίας το υποδέχτηκαν με αμμοβολή κατά ριπάς.
Δεν κρατήθηκα, έτρεξα, σήκωσα τον σκύλο στην αγκαλιά μου και απομακρύνθηκα κεραυνοβολώντας τους βασανιστές. Περνώντας είδα ακουμπισμένο στην ξαπλώστρα το χοντρό βιβλίο. Ήταν στα Αγγλικά, τρομάρα της!
πηγη ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου