Ένα σουρεαλιστικό σκηνικό

Του Μιχάλη Μητσού( http://diastaseis.blogspot.com )

«Η πρεσβεία της Βραζιλίας μοιάζει με νεοναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης».

Ο Μανουέλ Σελάγια είναι λίγο υπερβολικός. Αλλά αυτά που υφίσταται είναι εξωφρενικά.

Τον είχαμε ξεχάσει. Ξέραμε ότι είχε επιστρέψει στην Ονδούρα και είχε κλειστεί στην πρεσβεία της Βραζιλίας, αλλά νομίζαμε πως είχε με κάποιο τρόπο εξαερωθεί, πως κάποιος συμβιβασμός είχε βρεθεί εν πάση περιπτώσει ώστε να μη μιλά ούτε αυτός ούτε οι άλλοι και η ζωή να συνεχίζεται με κανονικούς ρυθμούς. Ο ανατραπείς πρόεδρος της Ονδούρας, όμως, εξακολουθεί εδώ και πέντε εβδομάδες να είναι κλεισμένος στην πρεσβεία της Τεγκουσιγκάλπα. Η κυβέρνηση δεν τολμά να διατάξει επίθεση στο κτίριο. Εκείνος δεν τολμά να βγει έξω γιατί ξέρει ότι θα συλληφθεί. Η Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών κάθε τόσο συνεδριάζει και καταδικάζει. Και ένας από τους πέντε δημοσιογράφους που είναι κλεισμένοι μαζί με τον έκπτωτο πρόεδρο περιγράφει ένα σουρεαλιστικό σκηνικό.

Τις προάλλες- γράφει ο Φαμπιάνο Μαϊσονάβε στην Γκάρντιαν - οι 46 άνθρωποι που έχουν μείνει στην πρεσβεία ξύπνησαν απότομα στις δύο το πρωί από έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Οι στρατιώτες είχαν τοποθετήσει έξω από την πρεσβεία τεράστια ηχεία απ΄ όπου μεταδιδόταν στη διαπασών το τραγούδι O δίποδος αρουραίος:
«Βρωμερέ αρουραίε / σερνάμενο ζώο/ απόβρασμα της κοινωνίας/ κακόμορφο τερατούργημα/ υπάνθρωπε/ καθρέφτη της κόλασης/ καταραμένη ψείρα/ πόσο κακό μου έχεις κάνει».

Η Μεξικάνα Πακίτα λα ντελ Μπάριο έχει γράψει αυτό το τραγούδι για τον πρώην εραστή της, αλλά ο ευφάνταστος διοικητής του στρατού θεώρησε ότι ταιριάζει γάντι στον Σελάγια. Εκτός από τη μουσική, οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν βούκινα για να μιμηθούν τις κραυγές διαφόρων ζώων. Πρωτότυπο, και άκρως ενοχλητικό.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Τη δεύτερη μέρα της πολιορκίας, η κυβέρνηση έκοψε το ρεύμα, το νερό και τα τηλέφωνα της πρεσβείας. Επιτρέπονται ορισμένα μόνο τρόφιμα, ενώ απαγορεύονται τσιγάρα, ρούχα, υπνόσακοι, μαξιλάρια, μπάλες, μπαταρίες, κινητά, τηλεοράσεις, iΡods και φάρμακα. Καμιά φορά οι έλεγχοι κρατούν τόσο πολύ, ώστε τα τρόφιμα σαπίζουν: πριν από λίγες μέρες τριάντα έγκλειστοι έπαθαν διάρροια, με αποτέλεσμα να βουλώσουν οι έξι τουαλέτες της πρεσβείας (οι άλλες τρεις χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τον πρόεδρο, τη σύζυγό του και τους στενούς συμβούλους). Τον πρώτο καιρό ο Σελάγια κοιμόταν στο δωμάτιο του πρέσβη, αλλά κατήγγειλε πως τον βομβάρδιζαν με μικροκύματα και μετακόμισε στη βιβλιοθήκη. Το κινητό του δεν πιάνει παρά μόνο σε ένα συγκεκριμένο σημείο της αυλής. Κι όταν μιλάει ή τρώει, βγάζει το άσπρο καουμπόικο καπέλο του και το παραδίδει σ΄ έναν σωματοφύλακά του, τον Εδουάρδο Μουνιός, ο οποίος πρέπει να το κρατά με τα δύο χέρια σαν να είναι κορώνα.

«Στην Ονδούρα έχουμε ένα ρητό που λέει ότι το πετσί, είτε είναι παχύ είτε λεπτό, μια μέρα θα σπάσει», λέει ο Μουνιός. Δεν το καταλάβαμε, αλλά μάλλον σημαίνει ότι μια μέρα ο Σελάγια θα επιστρέψει θριαμβευτικά στον θρόνο του.