Η αγάπη δεν είναι επένδυση

Της Χάρης Ποντίδα

To πρωί σηκώνομαι στις 7 για να ξυπνήσω τη μικρή. Αισθάνομαι μια μικρή ανάταση όταν με ρωτάνε τι ώρα σηκώνομαι (πωπωωω στις 7!) αλλά μέσα μου το ΄χω ξεκαθαρίσει ότι το πρωινό ξύπνημα με φιλάκι και μυρωδιά παιδικού δωματίου το ΄χει το ανταποδοτικό του όφελος και με το παραπάνω. Παρ΄ όλα αυτά, μερικές φορές μου αρέσει να βαυκαλίζομαι με τον ηρωισμό μου. «Κι αυτό το 7 δεν γίνεται να ήταν 8;» μονολογώ.

«Θα σηκωθώ μόνη μου, είμαι μεγάλη πια» λέει το παιδί και με κοιτάει διερευνητικά να δει αν θα τσιμπήσω. Δεν τσιμπάω βεβαίως. Σηκώνομαι εύκολα στις 7 γιατί το κάνω για μένα (άλλο αν εκείνη δεν είναι σε θέση να το ξέρει ακόμη). Για να το κάνω λιανά. Μου αρέσει να είμαι εκεί την ώρα που κλείνει η πόρτα πίσω της και λέει «γεια, θα τα πούμε μετά». Αλλού όμως θέλω να καταλήξω. Όλο το σύστημα παιδί, ακόμη και η σύλληψή του, έχει τεράστια «ανταποδοτικά οφέλη» για τους γεννήτορεςπου όλως τυχαίως τείνουν να τα υποτιμούν, λες και τους έβαλε κανείς το όπλο στον κρόταφο και τους είπε «ή γεννάτε ή πεθαίνετε».

Γι΄ αυτό κι όλα αυτά του τύπου «εγώ θυσιάστηκα για σένα» (άρα μου χρωστάς αιωνίως) ή «ένα ποτήρι νερό- δεν μπορεί- θα μου το φέρνεις όταν γεράσω» είναι λίγο εκ του πονηρού. Οι γυναίκες της γενιάς μου μπορεί να μην το παραδέχονται δημόσια, αλλά την έχουν την απαιτησούλα τους (για το νεράκι) αργότερα. Που δεν είναι μόνο νεράκι (εννοείται). Οφείλεις, σου λέει, κύριε. Οφείλεις γιατί είμαι γονιός κι εσύ παιδί. Το παιδί μου. Μου!

Πάντα εγώ από τη μια κι εσύ από την άλλη. Αλλά γίνεται να είναι η αγάπη δικαίωμα; Ή η συντροφικότητα; Ή το νοιάξιμο;

Όχι δεν θέλω να μου φέρνουνε νερά όταν θα μεγαλώσω. Όχι από υποχρέωση. Γίνεται να καλλιεργήσω μια σχέση που τουλάχιστον θα μου εξασφαλίζει μια εκτίμηση και μια καλή επικοινωνία; Χωρίς τα βάρη της θυσίας και απαλλαγμένη από τους τόκους τής α πριόρι οφειλής. Οι σχέσεις, όλες οι σχέσεις, έχουν τα μυστικά τους. Και τα σκαμπανεβάσματά τους. Και τις μικροζαβολιές τους. Στην περίπτωση γονιού- παιδιού, το παιχνίδι είναι 100% στα χέρια μας- στην αρχή τουλάχιστον. Και, ξέρετε, η εξουσία διαφθείρει. Να το θυμόμαστε. Όπως και το ότι η είσπραξη με τόκο λέγεται επένδυση. Όχι αγάπη- για να μην μπερδευόμαστε

ΠΗΓΗ: TA NEA