Ο Ζάκαρι Κρίστι είναι έξι ετών, πηγαίνει στην Α΄ Δημοτικού ενός σχολείου στο Νιούαρκ (Ντελαουέρ) και πριν από λίγες μέρες τιμωρήθηκε με αποβολή 45 ημερών για κατοχή όπλου στο περιβάλλον του σχολείου.Το όπλο αυτό ήταν ένας σουγιάς (για την ακρίβεια ένα πολυεργαλείο που αποτελείται από μαχαίρι, πιρούνι και κουτάλι) που του χάρισαν οι γονείς του όταν πήγε στους προσκόπους. Κι ήταν τόσο χαρούμενος, που τον πήρε στο σχολείο για να τον δείξει στους συμμαθητές του. «Δεν είναι δίκαιο», είπε ο Ζάκαρι στον δημοσιογράφο των Νιου Γιορκ Τάιμς, έχοντας δίπλα του τη μητέρα του που ανέλαβε την εκπαίδευσή του στο σπίτι γι΄ αυτό το διάστημα. «Ο Ζάκαρι πηγαίνει μερικές μέρες στο σχολείο φορώντας γραβάτα, γιατί το παίρνει πολύ στα σοβαρά» είπε η μητέρα του, που άνοιξε μια ιστοσελίδα με τίτλο helpzachary. com. Ο αγώνας της τελικά δικαιώθηκε: το σχολείο του Ζάκαρι αποφάσισε χθες να αναστείλει την ποινή.
Μετά τα φονικά στο Κόλουμπαϊν και το Βιρτζίνια Τεκ, πολλά σχολεία στις ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει την πολιτική μηδενικής ανοχής στην κατοχή όπλων. Αλλά τελευταία γίνεται αρκετή συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Όπως και για την προβολή που δίνεται στα μέτρα που λαμβάνονται.
Η περίπτωση του Ζάκαρι δεν είναι η πιο ακραία. Πριν από μερικά χρόνια, μια μαθήτρια της Γ΄ Δημοτικού αποβλήθηκε για έναν χρόνο επειδή η γιαγιά της έστειλε στο σχολείο μια τούρτα γενεθλίων μαζί με μαχαίρι για να την κόψουν. Ο δάσκαλος κατήγγειλε το γεγονός στον διευθυντή- αλλά πρώτα χρησιμοποίησε το μαχαίρι για να κόψει την τούρτα. Μετά το επεισόδιο εκείνο, οι τοπικοί βουλευτές ψήφισαν έναν νόμο που δίνει στους υπευθύνους των σχολείων τη δυνατότητα να εξετάζουν κατά περίπτωση τις παραβιάσεις του συγκεκριμένου νόμου, ώστε να αποφεύγονται οι αδικίες.
Δεν λείπουν όμως και οι διευθυντές των σχολείων που θεωρούν ότι είναι δύσκολο να γίνεται διάκριση ανάμεσα στις αθώες πρακτικές και στις πιο σοβαρές απειλές. «Κανένας γονιός δεν θέλει να τον πάρουν τηλέφωνο από το σχολείο και να του πουν ότι το παιδί του έχασε το ένα μάτι του επειδή έγινε κάποιος καβγάς κι ένας μαθητής έβγαλε μαχαίρι», λέει ο Τζορτζ Έβανς, πρόεδρος της Σχολικής Επιθεώρησης της περιφέρειας Κριστίνα, όπου ανήκει το σχολείο του Ζάκαρι.
Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι Αφροαμερικανοί μαθητές διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τους άλλους να τιμωρηθούν για την παράβαση αυτού του νόμου. Μετά τη δημοσίευση των μελετών αυτών, πολλά σχολεία σπεύδουν να δημοσιοποιήσουν τα μέτρα που λαμβάνουν εναντίον των λευκών μαθητών τους ώστε να μην κατηγορηθούν για διακρίσεις. Καμιά μελέτη πάντως δεν δείχνει ότι μετά την εφαρμογή του νόμου της «μηδενικής ανοχής» τα αμερικανικά σχολεία έχουν γίνει ασφαλέστερα.
Δεν λείπουν όμως και οι διευθυντές των σχολείων που θεωρούν ότι είναι δύσκολο να γίνεται διάκριση ανάμεσα στις αθώες πρακτικές και στις πιο σοβαρές απειλές. «Κανένας γονιός δεν θέλει να τον πάρουν τηλέφωνο από το σχολείο και να του πουν ότι το παιδί του έχασε το ένα μάτι του επειδή έγινε κάποιος καβγάς κι ένας μαθητής έβγαλε μαχαίρι», λέει ο Τζορτζ Έβανς, πρόεδρος της Σχολικής Επιθεώρησης της περιφέρειας Κριστίνα, όπου ανήκει το σχολείο του Ζάκαρι.
Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι Αφροαμερικανοί μαθητές διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τους άλλους να τιμωρηθούν για την παράβαση αυτού του νόμου. Μετά τη δημοσίευση των μελετών αυτών, πολλά σχολεία σπεύδουν να δημοσιοποιήσουν τα μέτρα που λαμβάνουν εναντίον των λευκών μαθητών τους ώστε να μην κατηγορηθούν για διακρίσεις. Καμιά μελέτη πάντως δεν δείχνει ότι μετά την εφαρμογή του νόμου της «μηδενικής ανοχής» τα αμερικανικά σχολεία έχουν γίνει ασφαλέστερα.
ΠΗΓΗ: TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου