ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΑΡΑΝΙΚΟΚΗΦΗΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πήγαινε σκοτώσου λεβέντη μου θα δώσουμε για λίγο κάτι ψίχουλα στη χήρα σου, μετά θα της τα κόψουμε για να ταίζουμε ΚΗΦΗΝΟΚΑΡΑΝΙΚΕΣ - Τιμή στους πεσόντες με λόγια ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

Μετά το χθεσινό ατύχημα έχουν πλακώσει οι καφενόβιοι ελικοπτερολόγοι.

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Προπονητές σε κάθε ματς, όταν ήταν ο Αντρέας στο Χέρφιλντ, αν και απόφοιτοι λυκείου, καρδιοχειρουργοί, προχθές με το δημοψήφισμα τουρκολόγοι, στα δε οικονομικά σφάζουν Μνημόνια και μαχαιρώνουν ΔΝΤ, κι ας κάνουν λάθος ακόμη και στα ρέστα από τα ψώνια.  

Δεν φτάνει που θα σκοτωθείς στο καθήκον, μετά η οικογένειά σου θα ακούει την κάθε ανοησία από ανθρώπους που η μόνη γνώση τους, π.χ. για ελικόπτερα, ήταν όταν είχαν δει σε θερινό σινεμά το 1982 το «Αποκάλυψη τώρα». 

 

Το τι έγινε θα το πει η επίσημη έρευνα.
 

Ως τότε θα αλωνίσουν οι ανοητολογούντες πληγώνοντας κι άλλο τις οικογένειες, προσβάλλοντας την τιμή και των ζώντων, αυτών που συντηρούν τα μέσα, τα οποία δεν φροντίζονται στην τύχη από ερασιτέχνες κατσαβιδάκηδες ούτε πετούν στο περίπου. Υπάρχουν αυστηρά πρωτόκολλα, προδιαγραφές και έλεγχοι.

 

Γι’ άλλη μια φορά οι προκινδυνεύοντες έχυσαν το αίμα τους, ενώ ο ακομβίωτος στρατάρχης και το αφεντικό του θέλουν να περάσουν την απαράδεκτη διάταξη για τις συντάξεις χηρείας.
 

Παλιό το έργο με τα στελέχη. Στελέχη, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, είπαμε, όχι «ένστολοι».  

«Ενστολος» είναι, ξαναλέω, κι ο θυρωρός της «Μεγάλης Βρεταννίας», άριστος εργαζόμενος και εξαίρετος άνθρωπος, όμως δεν είναι αξιωματικός.

Το έργο το έπαιζε η ΠΑΣΟΚάρα, η Ν.Δ. μαζί με τον Ευάγγελο και δυο στάλες Κουβέλη.  

Το παίζει κι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον τσιλιαδόρο του. Σου λέει, στολή φοράνε, σούζα θα κάθονται ό,τι κι αν τους κάνουμε.
 

Κόψ' τους μισθούς, επιδόματα, δικαιώματα, κύρος, κιχ δεν θα βγάλουν. 

Και τώρα τα πιο ωραία. Πήγαινε σκοτώσου, λεβέντη μου, θα δώσουμε για λίγο κάτι ψίχουλα στη χήρα σου, μετά θα της τα κόψουμε κι ύστερα, αφού κόψει τον λαιμό της, θα περιμένει να ασπρίσουν τα μαλλιά της, για να της ξαναδώσουμε. Τα παιδιά σου στο μεταξύ θα τα μεγαλώσουν η τύχη, ο Θεός κι οι συγγενείς, αν έχουν κι αν θέλουν.

 

Κι οι συνάδελφοί σου πάλι θα ξυπνάνε στις 6, αν δεν ήταν ήδη από τη νύχτα υπηρεσία, και θα παρουσιάζουν όπλα στους βουλευταράδες, τους μπαμπάτσικους υπουργίσκους και τους Καρανίκες. Ετσι τους έβλεπε και η «παράταξη». Είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου πως δεδομένη είναι μόνον η μάνα σου, που σε αγαπάει άδολα μέχρι να πεθάνει, κι αυτό παίζεται, αν είσαι ντιπ γαϊδούρι και αχάριστος. 

Επίμονα έλεγα κι έγραφα ότι δεν μπορεί η Πολιτεία να φέρεται έτσι στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, στους φύλακες της ελευθερίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, με διπλές περικοπές.
 

Οι γόνοι και οι ταβλαδόροι κολλητοί τους έλεγαν: 

«Ελα, μωρέ, πού θα πάνε, πάλι στη γραμμή θα μπουν να ψηφίσουν εμάς».  

Ξεχνούσαν πως ο καθείς στο παραβάν είναι ολομόναχος. Κανείς ψηφοφόρος, των στρατιωτικών συμπεριλαμβανομένων, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα. Σου ανήκει μόνο για το δευτερόλεπτο της απόφασης να ρίξει το ψηφοδέλτιό σου στην κάλπη. Μετά από λίγα λεπτά μια άστοχη δήλωση, μια λάθος πράξη, μπορεί να στρέψει τον ίδιο άνθρωπο εναντίον σου. Στρατιωτικοί και πολίτες έχουν ελεύθερη βούληση, τιμή, αξιοπρέπεια. Αν ο ταγός δεν τα σέβεται, το πληρώνει.

 

Δεν ανήκω στους «κυνηγούς κεφαλών» δημοσίων υπαλλήλων, όπως ο Κυριάκος και η παρέα του, που θεωρούν τα στελέχη πειθήνιες αγελάδες γι’ άρμεγμα. Δεν ανήκα ποτέ στους μαρξιστές κομπλεξικούς απέναντι στις Ενοπλες Δυνάμεις.
 

Η οικογένειά μου, οι δάσκαλοί μου και η Ιστορία μαζί με τη φυσική ανδρική ροπή στα όπλα -κάντε χαρακίρι οι «πολιτικά ορθοί»- με έμαθαν να αγαπώ και να τιμώ τις Ενοπλες Δυνάμεις. Στον καιρό μου έπραξα εθελοντικά ό,τι περισσότερο μπορούσα, για να σας μιλάω τώρα για την Εθνική Αμυνα, χωρίς να μπορεί κάποιος να με ρωτήσει ειρωνικά «εσύ, που τα λες αυτά, πού υπηρέτησες;».

Η θητεία μου πριν από τόσα πολλά χρόνια δεν με έκανε ειδικό. Περιμένω πάντα να ακούσω τους ειδικούς. Ξέρω όμως ένα πράγμα: Τιμώ τους υπηρέτες του λαού, κάθε υπάλληλο σε οποιαδήποτε υπηρεσία, που εκτελεί ευόρκως τα καθήκοντά του. 

Ομως αρμόζουν λίγος παραπάνω σεβασμός, ηθικά και υλικά κίνητρα σε αυτούς που είναι ταγμένοι να δώσουν τη ζωή τους για την ελευθερία μας και κάθε τόσο τη δίνουν...