Σήμερον ο Άδης στένων βοά, Συνέφερέ μοι, ει τόν εκ Μαρίας γεννηθέντα, μή
υπεδεξάμην, ελθών γάρ επ' εμέ, τό κράτος μου έλυσε, πύλας χαλκάς
συνέτριψε, ψυχάς άς κατείχον τό πρίν, Θεός ών ανέστησε.
Δόξα Κύριε τώ
Σταυρώ σου, καί τή Αναστάσει σου.
Σήμερον ο Άδης στένων
βοα, Κατελύθη μου η εξουσία, εδεξάμην θνητόν, ώσπερ ένα τών θανέντων,
τούτον δέ κατέχειν όλως ουκ ισχύω, αλλ' απολώ μετά τούτου, ών
εβασίλευον, εγώ είχον τούς νεκρούς απ' αιώνας, αλλά ούτος ιδού πάντας
εγείρει.
Δόξα Κύριε τώ Σταυρώ σου, καί τή Αναστάσει σου.
Σήμερον
ο Άδης στένων βοά, Κατεπόθη μου τό κράτος...
ο Ποιμήν εσταυρώθη, καί τόν
Αδάμ ανέστησεν, ών περ εβασίλευον εστέρημαι, καί ούς κατέπιον ισχύσας,
πάντας εξήμεσα, εκένωσε τούς τάφους ο σταυρωθείς, ουκ ισχύει τού θανάτου
τό κράτος.
Δόξα Κύριε τώ Σταυρώ σου, καί τή Αναστάσει σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου