Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Η ερώτηση των τριάντα οκτώ βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της
νομιμοποίησης της ελεύθερης κατασκήνωσης είναι μία ακόμη από τις πολλές
χειρονομίες που απευθύνει συστηματικά τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση
στην άκρα Αριστερά και στον κόσμο των αναρχικών.
Εντούτοις, η πρόταση
δεν είναι αθώα στη διατύπωσή της και είναι μάλλον κάτι περισσότερο από
μια «εξυπηρετησούλα» στον «Ρουβίκωνα» εν όψει καλοκαιρινών διακοπών.
Οι βουλευτές προτείνουν την απελευθέρωση της ελεύθερης κατασκήνωσης
υπό όρους. (Αναφέρεται ασαφώς η προϋπόθεση ενός «αποδεκτού επιπέδου
υποδομών», είναι φανερό όμως ότι η αναφορά είναι προσχηματική και ότι το
θέμα δεν τους έχει απασχολήσει σοβαρά). Θα πρόκειται για κρατική
παρέμβαση, υποστηρίζουν, για μια «ανέξοδη κρατική παροχή», ένα «δίχτυ
ασφαλείας», ένα «μέτρο εξομάλυνσης της κοινωνικής και οικονομικής
ανισότητας». Ταυτοχρόνως, συνεχίζουν, «θα αποκαθιστά (sic) την
ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση ατομικών και κοινωνικών
δικαιωμάτων».
Γιατί,
όμως, θα «αποκαθιστά» τα δικαιώματα;
Διότι, όπως εξηγούν με μια αφέλεια
τόσο περίτεχνη ώστε να εξυψώνεται στο επίπεδο της κουτοπονηριάς, τα
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελεύθερου κάμπινγκ « (άμεση αλληλεπίδραση
με το φυσικό περιβάλλον, αυτοοργάνωση, συμβίωση) ανταποκρίνονται στις
σωματικές, ψυχικές και πνευματικές ανάγκες πολλών ατόμων, που αδυνατούν
να τις καλύψουν με την καθολική απαγόρευσή του» και, έτσι, η απαγόρευση
καταλήγει να γίνεται «στέρηση του συνταγματικού δικαιώματος ελεύθερης
ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους». Κατά την άποψή τους μάλιστα, στην
ισχύουσα νομοθεσία «επιλέχθηκε να επικρατήσει ως αγαθό αξιότερο έννομης
προστασίας το ατομικό δικαίωμα στην οικονομική ελευθερία και στην
οικονομική ανάπτυξη στον τομέα του τουρισμού, με ταυτόχρονη προβολή των
αγαθών της δημόσιας υγείας και του προστατευόμενου περιβάλλοντος, έναντι
των δικαιωμάτων ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου, της
ισότητας και της απόλαυσης του φυσικού περιβάλλοντος».
Αν υποθέσουμε ότι το σκεπτικό τους γινόταν ποτέ αποδεκτό και η
πρότασή τους τους νόμος του κράτους, τότε θα απείχαμε ένα βήμα μόλις
από τη λύση και του προβλήματος των καταλήψεων διά της νομιμοποίησής
τους.
Αν, ας πούμε, αναγνωριστεί στους Ρουβίκωνες να κατασκηνώνουν και
να κοπρίζουν όπου γουστάρουν, επειδή το δικαίωμα να αναπτύξουν
ελεύθερα την προσωπικότητά τους υπερτερεί των άλλων δικαιωμάτων, γιατί
να μην αναγνωριστεί και στους καταληψίες το ίδιο;
Εχει σημασία ότι την ερώτηση υπογράφουν τα γνωστά ονόματα της παλαβής
Αριστεράς:
Αυλωνίτου, Καββαδία, Μπαλτάς, Μπαλαούρας, Μανιός, Καρακώστα (η κυρία Εύη), Φίλης, Τ. Χριστοδουλοπούλου.
Αξιοσημείωτο ότι μεταξύ των
υπογραφόντων εντοπίζω τρεις με το επώνυμο Παπαδόπουλος. (Μα, επιτέλους,
πόσους Παπαδόπουλους έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κ.Ο.;). Να σημειώσω, επίσης, το
όνομα της Μπέττυς Σκούφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου