Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Πρώτα απ' όλα, η στήλη εκφράζει την ανυπόκριτη χαρά της για το χαρίεν,
χάρμα, χαρμόσυνο γεγονός της απόφασης της Δικαιοσύνης να αποφυλακίσει
μια εμβληματική προσωπικότητα του εντόπιου αλλά και διεθνούς
σοσιαλιστικού κινήματος, τον έναν και μοναδικό Ακη Τσοχατζόπουλο. Ούτως ή
άλλως, η πενταετής παραμονή του εις τας φυλακάς συνιστά μελανή κηλίδα
στο ζάλευκο ποινικό -μα, και ηθικό- μητρώο της ελληνόφωνης πολιτικής
τάξης.
Ο Ακης, ακόμα κι αν έφταιξε σε κάτι (που δεν έφταιξε,
πιστέψτε με), δεν θα έπρεπε να πάει μέσα, διότι δεν είθισται.
Οι
πολιτικοί, και δη οι εκλεγμένοι και λαοφιλείς, έχουν άλλη μέθοδο
επιλύσεως άβολων εκκρεμοτήτων με τις Αρχές και τους νόμους, τους οποίους
γράφουν, ψηφίζουν και υπογράφουν οι ίδιοι. Σου λένε ένα «αναλαμβάνω την
πολιτική ευθύνη», σκύβουν (για λίγο) το κεφάλι, έπειτα το ανασηκώνουν,
σαν το κοτόπουλο που ήπιε λιγουλάκι νερό, ο τηλεοπτικός φακός ζουμάρει
στο βουρκωμένο το ματάκι τους (αρκεί να δακρύσει το ένα, το άλλο το
έχουν μισόκλειστο), οι μαχητικοί τηλεπαρουσιαστές απορούν με την
αυτοθυσία του ανδρός, και από δω πάνε κι άλλοι.
Ο πολιτικός αν,
βρε αδελφέ, κάπου σφάλλει, κάπου ξαστοχήσει, κάπου παραπέσουν δυο τρεις
υπογραφές, μια βαλίτσα ξεχαστεί με μετρητά ξεχασιάρας εταιρίας κι ένα
έμβασμα πάθει... Αλτσχάιμερ και βαδίσει μονάχο του μέχρι μια τράπεζα στα
ξένα, δεν φυλακίζεται.
Τον τιμωρεί ο λαός, αν δεν τον ψηφίσει.
Μέχρι
εκεί έχουμε συνηθίσει, μέχρι εκεί αντέχει το σύστημα. Ετσι οικοδομούνται
κράτη σαν το δικό μας, που εξαρτάται από το πώς θα στρώσουν οι μπούκλες
στην κεφάλα του κάθε Ντάισελμπλουμ.
Και αυτό που έγινε στον Ακη
είναι διπλά κακό, διότι...
Είναι αθώος σαν τους
συντρόφους του, που δημιούργησαν το ελληνικό «θαύμα», για το οποίο όλοι
καμαρώνουμε.
Να του ευχηθούμε πρώτα να βρει τα λεφτά για να βγει
(κομμάτι δύσκολο έως απίθανο, διότι Ακης - ΠΑΣΟΚ και χρήματα είναι
έννοιες ασύμβατες, δεν συναντιούνται πουθενά) και να δεσμευτούμε ότι, αν
δεν τα βρει, θα κάνουμε έρανο.
Δηλώστε προσφορές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου