Κάνανε οι διάφοροι μπετατζήδες, μεσάζοντες, εκδότες και πολιτικοί
υπάλληλοί τους καμιά τριανταριά χρόνια να την ξεχαρβαλώσουν τη χώρα και
να βρεθεί στο στρώμα.
Απλά υπογραμμίζω ότι αυτό, η πολυετής λεηλασία
και η παρακμή, έφερε το Μνημόνιο και τον λόγο των ξένων στην εσωτερική
πολιτική, όχι το ανάποδο. Γι’ αυτό η έξοδος στις αγορές και η μη ύπαρξη
ελλειμμάτων είναι πολύ πιο αποτελεσματικά για την ανάκτηση της εθνικής
κυριαρχίας μας απ’ ότι η «επαναστατική γυμναστική», τα τσιτάτα και οι
κραυγές.
Η ανασυγκρότηση, η «ανάρρωση» της Ελλάδας από τόσες δεκαετίες αγκυλώσεων, γραφειοκρατίας, διαφθοράς και λεηλασίας θα πάρει κι αυτή χρόνο. Οχι όσα χρόνια χρειάστηκαν η υπονόμευση της χώρας και η διάλυση της παραγωγικής βάσης της, αλλά σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος. Βήμα βήμα και σκαλί σκαλί. Κι όποιος παραμυθιάζει τους ανθρώπους ότι θα κοιμηθούμε Κυριακή βράδυ και τη Δευτέρα το πρωί θα έχουμε γυρίσει στο 2007, με τους ίδιους τότε μισθούς, με επαναπρόσληψη στο άψε σβήσε όλων των απολυμένων, με διακοποδάνεια, γαμοδάνεια κι από τέσσερα μέτρα λουκάνικα έκαστος, για να δένουμε τα σκυλιά, είναι κοινός πολιτικός απατεώνας. Σαν αυτούς που παίζουν μπεγλέρι τις προτάσεις μομφής, ευελπιστώντας, μέσα από ένα ιδιότυπο πολιτικό κατενάτσιο, να γίνει κάνα ατύχημα και να ανελιχθούν πολιτικά ως νεκροθάφτες της Ελλάδας.
Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/J.P. Morgan λειτουργεί ολοένα και πιο συχνά ως γραφείο κηδειών της χώρας. Κάθε φορά που υπάρχει μια σημαντική διαπραγμάτευση, μια σημαντική κοινοβουλευτική διαδικασία, η ηγετική ομάδα του λειτουργεί σαν πεθαμενατζής, όπως αυτοι που παρεπιδημούσαν πάλαι ποτέ στα νοσοκομεία. Εχουν και τις μοιρολογίστρες τους, που κλαίνε όμως την Ελλάδα ζωντανή. Αυτό όμως δεν τους αρκεί. Ολοφάνερα πλέον προσπαθούν κάθε φορά να σπρώξουν τη χώρα. Θέλουν να τη δουν να πέφτει, να δημιουργήσουν τον πελάτη του γραφείου κηδειών τους.
Ξέρω ότι είναι βαρύ αυτό που λέω, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια. Κι ευτυχώς όλο και πιο πολλοί Ελληνες έχουν αρχίσει και παίρνουν είδηση τι συμβαίνει.
Γι’ αυτό ο Τσίπρας δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Δεν
υπάρχουν αρκετοί Ελληνες που να τους αρέσει το ζην επικινδύνως και το
μπαρμπούτι με στοίχημα τα ίδια τους τα παιδιά και την επιβίωση.
Στις
διαπιστώσεις όλοι είναι καλοί και, άμα έχουν καλοκοιμηθεί, είναι
χορτάτοι και το παχύ αριστερό χαρτοφυλάκιό τους έχει γίνει σαν μοσχάρι
στους ολλανδικούς λειμώνες, μπορούν να φωνάζουν ακόμη πιο δυνατά τις
διαπιστώσεις τους, παραμυθιάζοντας τους πολλούς, αυτούς που είναι οι
μόνοι που πραγματικά νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες δεκαετιών
αποδόμησης της κοινωνίας.
Αυτοί όμως, οι πολλοί, επειδή έχουν
στοιχειώδες ένστικτο επιβίωσης, οσμίζονται πλέον τα φύκια και δεν τα
αγοράζουν για μεταξωτές κορδέλες.
Κι όσο κι αν πονάει, το ξαναλέω, ο καταληψίας του λυκείου του, δεν το έχει, δεν κάνει, δεν μπορεί. Οσα κλεισίματα ματιών κι αν κάνει στους ισχυρούς, όση νομιμοφροσύνη κι αν πουλήσει στους ξένους και στο σύστημα κι όσο κι αν κάνει τον φραπεδάτο Τσε Γκεβάρα της πλάκας στους πολλούς κι απελπισμένους, πείθονται πλέον όλο και λιγότεροι.
Ο επίδοξος κι ανεπιθύμητος, για τους νεομπολσεβίκους της Κουμουνδούρου, σύμμαχός του, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, θα γίνει στο τέλος, όπως χιουμοριστικά έγραψε κάποιος, Ανεξάρτητος Ελληνας. Ενας. Φεύγουν. Και πίσω από αυτό δεν υπάρχει καμιά συνωμοσία. Υπάρχει απλά για άλλη μια φορά η απόδειξη ότι η διαμαρτυρία και ο αδιέξοδος λαϊκισμός δεν μπορούν να αποτελέσουν υγιή ραχοκοκαλιά για έναν πολιτικό οργανισμό. Ανάμεσά τους, σε στελέχη και βάση, υπάρχουν πολλοί καλοί φίλοι, άνθρωποι με υγιή και έντιμα κίνητρα. Βλέπουν όμως όλο και περισσότεροι το αδιέξοδο, την παρά φύση απόπειρα κολεγιάς με τον Τσίπρα και τη δράκα των εθνομηδενιστών του. Βλέπουν μια «λύση» που τελικά δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Και, φυσικά, βλέπουν ότι όλοι οι δράκοι που έβλεπαν δεν υπάρχουν, δεν θα έρθουν, όπως δεν ήρθαν κι οι Ρώσοι να μοιράσουν λεφτά με τη σέσουλα.
Ποτέ δεν είναι αργά για έντιμη αυτοκριτική, για να αντιληφθεί κανείς ότι η πολυδιάσπαση της Δεξιάς δεν ωφέλησε τη χώρα και κανένα από τα σχήματα που προέκυψαν δεν μακροημέρευσε. Αργά ή γρήγορα στελέχη και ψηφοφόροι τα εγκαταλείπουν. Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά να κατεβάσεις τους τόνους και να σκεφτείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου