Μέρες που είναι, καλό είναι να κάνουμε και
τις αναγκαίες αναγωγές.
Εχετε ποτέ παρευρεθεί σε πασχάλια λειτουργία σε προτεσταντικό ναό;
Αφήνω που το προτεσταντικό Πάσχα είναι και δογματικά υποτιμημένο στη συνείδηση των προτεσταντών πιστών. Αυτοί έχουν ανεβάσει σε πρώτο επίπεδο τα Χριστούγεννα. Σαν κάπως να μην τους βολεύει η Ανάσταση. Αντίθετα ηδονίζονται να αναθυμούνται τα Πάθη. Τέλος πάντων. Για άλλο πράγμα σήμερα μιλώ.
Στην ορθοδοξία και ιδιαίτερα στη λαϊκή της τελετουργία η Μεγάλη Εβδομάδα είναι αφιερωμένη στους Αμαρτωλούς. Τη μια μέρα τραγουδάμε εν χορώ τις Παρθένες που έμειναν εκτός νυμφώνος, που δεν πρόλαβαν να συναντήσουν τον Νυμφίο, ήτοι τον Γαμπρό, την άλλη την πόρνη που ο Χριστός όχι μόνο συγχώρεσε, αφού την έσωσε από τους μικροαστούς ηθικιστές, αλλά της υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί του στον Παράδεισο γιατί «πολύ ηγάπησε», την άλλη τραγουδάμε εν χορώ τον προδότη μαθητή που μετάνιωσε και κρεμάστηκε, την άλλη τον ληστή που πάνω στο σταυρό ζήτησε τον Παράδεισο αφού μετανόησε και τον κέρδισε, και την άλλη τον μαθητή, τον πρώτο και σπουδαίο, τον Πέτρο, που αρνήθηκε το δάσκαλο τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός. Και όμως πάνω σ' αυτήν την Πέτρα-Πέτρο ο Χριστός υποσχέθηκε πως θα κτιστεί η εκκλησία του.
Πώς με τέτοια «παρέα» στο δρόμο για τον Γολγοθά να μας καταλάβει η κυρία Μέρκελ;
Εκεί η μόνη παραβολή που πρυτανεύει στην εκπαίδευση, στην κοινωνία και στην πολιτική είναι η παραβολή του δούλου που ο αφέντης του, φεύγοντας για λίγο, του εμπιστεύθηκε ένα δηνάριο. Ο ένας απ' αυτούς το φύλαξε και το επέστρεψε, ο άλλος το τόκισε και το επέστρεψε πολλαπλάσιο. Αυτός, καταλάβατε, είχε «βγει στις Αγορές». Γι' αυτό και εισέπραξε τον ανεπιφύλακτο έπαινο του αφέντη του.
Δεν ισχυρίζομαι πως η κ. Μέρκελ δεν κάνει καλά τη δουλειά της.
Την καταλαβαίνω και την επαινώ, αν οι οπαδοί της τη θεωρούν επιτυχημένη.
Εχω όμως την αξίωση να καταλάβει και μένα, το απολωλός πρόβατο!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου